De training van Jeanneke is begonnen, ik wou voor mezelf dingen opschrijven zodat ik hiernaar terug kan kijken en om later (hopelijk) de evolutie te zien. Maar waarom ni hier, kunnen jullie wat meelachen

Over Jean heb ik al wat geschreven, ze is dat paardje dat stofzuigt, dat op de voorhand loopt en dat uit de manegelessen komt.

De laatste maanden heb ik niet zoveel met haar gedaan wegens verschillende factoren, vnl. door de vrieskou (die nu hopelijk eindelijk wegblijft!) en mijn eigen scheve ik.
Door haar spoken er al lang vragen in mijn hoofd zoals: ben ik wel goe bezig? En vindt ze het wel leuk?
Ik wist dat er iets moest veranderen maar hoe? Ik ben niet zo'n durver op dat gebied, ben steeds bang dat ik iets fout zou doen en ocharme mijn dutskes (paardjes dus) dan. Maar laat nou net dat hetgene zijn waar ik het meeste fout mee deed...

Gisteren is Cindy langs geweest. Ik had het gevoel dat ik ter plaatse bleef trappelen, ik wou vooruit maar heb wel wat begeleiding nodig dan. Laat ons zeggen dat ik een trap onder m'n kont nodig had
Qua bespiering bleek Jeanneke in orde te zijn maar mijn scheefheid is wel te merken aan haar (aiaiai). Effe heel kort gezegd is ze een stijve hark, kga er m'n handen vol aan hebben om ze wat soepel te krijgen. Daar heb ik verschillende oefeningen voor gekregen waar ik dus nu mee aan de slag ga.

Na de check-up heeft Cindy al wat met me kunnen lachen. Stap maar effe met haar aan de hand en dan een drafke. Euhm, dat doet ze niet hoor, ni in de piste (der is ze een beke tam), dan heeft ze zoiets van ' wat sta jij jezelf daar moe te maken man ' terwijl ik moeite aan het doen ben om te lopen en haar mee te krijgen.
Dan haar effe aan de longe pakken. Wacht effe hè Cindy, m'n longe van onder het stof halen
Het was dus effe geleden (een jaar of drie zoiets, m'n clips van de longe had zelfs al een mooi fluoblauw kleurtje) dat ik had gelongeerd en bij het aangalopperen ging ineens een belletje rinkelen. Ze protesteerde bij het aanspringen, hoofd laten zakken en wat huppelpasjes. Maar dat doet ze ook dat ik erop zit! Ze doet dat niet zomaar! Komaan Britt, kijk en luister naar je paard!! Ik kon wel
Ze doet dit sinds van de zomer, toen ik vaak mijn hond meenam als ik ook ging rijden en ik had dat daaraan gelinkt (hoe hoger de vitesse, hoe meer lawaai de Noppes produceert vol colère) en het afgeschreven als één of andere irritatie naar de Noppes toe en dat der wat was blijven insteken, ik negeerde het, stomstomstom!!!

Hierna Jeanneke opgezadeld en haar effe gereden, tijdens het rijden liet Cindy me zelf goed nadenken over bepaalde dingen. Ook is Cindy effe op Jean gestapt. Haar conclusie: dat is best een harde tante! Euh, das dus het paardje waarvan ik hier zei dat ik een pluimpje in mijn handen heb
Ze is ook dat paardje waarvan ik zei dat ze zich afblokt voor druk, ik vecht ni graag en heb lang geleden opgegeven om dat te doen.
Hoe rijd ik haar: ik laat haar eerst doen, ik maak haar wakker en rijd wat voltes maar meer niet, daarna kan ik iets meer vragen en als dat lukt, ben ik heel content, lukt het niet, ook ok.
Eigenlijk komt het erop neer dat ik één grote softie ben, ne blubberpudding als het op mijn paarden aankomt. Maar door dit te doen, is haar lichaam er ni beter van geworden, ze loopt zelfs ni altijd regelmatig mieke!!!

Het roer moet dus omgegooid worden, ik moet wat kordater worden en Jeanneke moet leren luisteren en iets te doen als ik het vraag, voor haar eigen bestwil.
We hebben grondwerkoefeningen meegekregen en geoefend, eigenlijk was het ook best grappig. Jean deed het bij Cindy braafjes, bij mij probeerde ze er toch tussenuit te muizen, wat weten ze het toch goed hè!
Ineens begon Cindy te lachen terwijl ik het langeteugelen aan het oefenen was: paarden zijn toch echt de spiegel van de mens hè. Euh, voorwatte? De interesse gaat over op Jean (slenterdeslenter) 't is ni dak ni geïnteresseerd ben zenne, echt ni!! Ik ben wel een serieus type met nogal ne zure smoel o.a. wanneer ik met iets bezig ben
Okido, wat leven in de brouwerij en babbel de babbel, kwebbel de kwebbel tegen Jeanneman

Prioritaire werkpuntjes: ikzelf moet veranderen van ne serieuze softie naar een enthousiaste leider dat op het juiste moment beloont, Jean moet het plezier in het werk vinden.
Hmm, Jean werkt wel graag (vandaag stond ze meteen al klaar aan de ingang toen ik richting kuisplaats stapte incl. hinnikje) maar tijdens het werk zelf kan haar weinig schelen.

Vandaag verder geoefend. Oh wat ben ik blij dat ik daar alleen ben, ge had mijn woordenvloed moeten horen: komaan meiske, ge kunt het, voila, neen, vooruit, super, wauw, hup doorgaan, zo sè, ... allemaal op verschillende melodietjes.
Ik heb gewerkt met voedselbeloning (mijn angst om een opdringerig paard te krijgen wat opzij gezet), ik wil haar het plezier in de oefeningen zelf laten ontdekken.
Het ging belange ni perfect maar er waren er goeie bij, stap voor stap proberen we vooruit te gaan.

Langs deze weg wil ik Cindy ook even in de bloemetjes zetten. Ze is goed in wat ze doet en geeft een heldere uitleg. Echt super

Dus de eerste stap is gezet met ons Jeanneman, word vervolgd...

Marlies Sanders schreef op vrijdag 12 maart 2010, 22:38:


Zou goed kunnen, ik ben gisteren een hoop wilde en grijze haren kwijt geraakt toen mijn dochter mij aan het toiletteren was

Nog meer filmpjes die ik inspirerend vind, van Liz Mitten Ryan :

Horses : Equinisity Trailer : Liz Mitten Ryan
http://www.youtube.com/watch?v=_AuhjmoIGcc&feature=channel

Horses - One with the herd : Liz Mitten Ryan :
http://www.youtube.com/watch?v=oS1LAuQA6Rw

en een errug lief, hartverwarmend filmpje over vriendschap en vertrouwen tussen twee honden en een kitten (filmpje eveneens van Liz Mitten Ryan) :
http://www.youtube.com/watch?v=f78Ns6kKDX8&feature=channel
________

en deze filmpjes (het is soms moeilijk verstaanbaar helaas) van Kali / CIEStudies:

Part 1: Horse Behavior/Body Language Study with Rescue Mustangs
http://www.youtube.com/watch?v=Z-9h0_UkYTQ

Part 2:
http://www.youtube.com/watch?v=Flusa6-SaDM&feature=channel

Part 3:
http://www.youtube.com/watch?v=bdsclbEAks0&feature=channel

en de andere filmpjes gepost door CIEStudies:
http://www.youtube.com/user/CIEStudies
(57 filmpjes... )


karen

Diestelmans Liesbet schreef op vrijdag 12 maart 2010, 20:58:


Allemaal prachtig Liesbet, maar hoeveel van die paarden hebben dezelfde behandeling ondergaan als ze niet meteen iets snapten?

Eva Saegerman schreef op vrijdag 12 maart 2010, 23:33:


Eerst ff diep ademhalen en tot 100 tellen. Laat zien dat je zelf béter bezig bent. Positief weet je wel! Alles wordt op een bepaald moment duidelijk.

Ten eerste: vind ik dat achteruit sturen met touwwiebelen (niet slaan!) niet volledig correct. Paarden reageren met een schrikreactie (mag als ze even je omver lopen en jij corrigeert van mij). Hoofd omhoog, hals aangespannen, rug weggedrukt, achterbenen stijf. Nou dat wil ik helemaal niet. Ik zie het evengoed bij beginners als bij paarden die al wat langer met parelli bezig zijn. Dat is niet zo ergonomisch voor het paardenlichaam weet je wel. Wordt er bij parelli aandacht geschonken aan correct achteruit gaan of is dat bijzaak. Een welgemeende vraag, waar ik even iets meer over wil weten.

Ten tweede:
Als ik dit filmpje bekijk en ik zie de manier waarop een paard wordt aangepakt omdat hij zijn vriendjes leuker vind dan in dit geval Linda. Als dit de manier van werken is, dan valt er wel bij mij een eurootje waarom Parelli paarden soms afgesloten lijken van de wereld. Beetje onverschillig geworden lijken. Ik zie graag paarden met vuur, die het enig vinden om te dollen en gek te doen, die het leuk vinden om met je te werken maar die het niet kunnen laten ook een beetje eigen inbreng erin te steken. Die wel eens durven te schrikken, maar die toch bij je zijn. Ik mis dat een beetje bij Parelli, als ik Honza bekijk bv niet, maar bij anderen veelal wel.

Waarom zie ik bv bij Honza wel een paard dat plezier lijkt te beleven en anderen helemaal niet. Personaliteit? Wordt daar dan aan gewerkt of niet? Krijgt een introvert paard de kans om zich niet nog meer te gaan afsluiten, maar om zich net te gaan ontplooien en te gaan ontwikkelen? Of wordt die nog introverter gemaakt?
En besteden zij ook aandacht aan gymnasticeren, want die indruk krijg ik niet als ik zulke paarden zie bewegen?

Let mensen dit zijn echte vragen en bedenkingen waarop ik antwoorden wil, want ik ken niets van Parelli. Maar ik neem bepaalde zaken waar, waar ik niet goed weet hoe en wat.

Niemand buiten Christel?

Tja Piet,
There is no secret so close as that between a rider and his horse. ~Robert Smith Surtees

groeten,
Liesbet

Cindy ik doe een poging, maar ben niet zo'n schrijver

"Ten eerste: vind ik dat achteruit sturen met touwwiebelen (niet slaan!) niet volledig correct. Paarden reageren met een schrikreactie (mag als ze even je omver lopen en jij corrigeert van mij). Hoofd omhoog, hals aangespannen, rug weggedrukt, achterbenen stijf. Nou dat wil ik helemaal niet. Ik zie het evengoed bij beginners als bij paarden die al wat langer met parelli bezig zijn. Dat is niet zo ergonomisch voor het paardenlichaam weet je wel. Wordt er bij parelli aandacht geschonken aan correct achteruit gaan of is dat bijzaak. Een welgemeende vraag, waar ik even iets meer over wil weten."

Jazeker wordt hier aandacht aan besteed, de eerste aandacht gaat naar veiligheid je paard uit je ruimte (kunnen) houden. Daarna is het de bedoeling dat je het met meer gevoel gaat doen.

"Ten tweede:
Als ik dit filmpje bekijk en ik zie de manier waarop een paard wordt aangepakt omdat hij zijn vriendjes leuker vind dan in dit geval Linda. Als dit de manier van werken is, dan valt er wel bij mij een eurootje waarom Parelli paarden soms afgesloten lijken van de wereld. Beetje onverschillig geworden lijken. Ik zie graag paarden met vuur, die het enig vinden om te dollen en gek te doen, die het leuk vinden om met je te werken maar die het niet kunnen laten ook een beetje eigen inbreng erin te steken. Die wel eens durven te schrikken, maar die toch bij je zijn. Ik mis dat een beetje bij Parelli, als ik Honza bekijk bv niet, maar bij anderen veelal wel."

Ik denk dat we het daar over eens zijn dat wat Linda hier doet in deze situatie met dit paard niet de juiste methode is/was.
En ik vind dat er in Parelli veel aandacht wordt besteed aan de persoonlijkheid van het paard. Ze hebben een volledig paardenpersoonlijkheden tabel uitgewerkt over introvert-extrovert, left-brain/right-brain. En daarop staan een aantal tips om het paard te benaderen, trainen...

"Waarom zie ik bv bij Honza wel een paard dat plezier lijkt te beleven en anderen helemaal niet. Personaliteit? Wordt daar dan aan gewerkt of niet? Krijgt een introvert paard de kans om zich niet nog meer te gaan afsluiten, maar om zich net te gaan ontplooien en te gaan ontwikkelen? Of wordt die nog introverter gemaakt?
En besteden zij ook aandacht aan gymnasticeren, want die indruk krijg ik niet als ik zulke paarden zie bewegen?"

We zullen het hier niet over Honza hebben...
Horsenality is een concept door Pat en Linda Parelli bedacht om je paard met zijn unieke karakter beter in te schatten en welke trainingsstrategieen voor welk type paard meest succesvol zijn. Dit wordt in het begin aangeboden, en het formulier kan je downloaden van hun website parelli.com/HorsenalityChart.pdf." target=_blank>http://files.parelli.com/HorsenalityChart.pdf.
Hier vind je er ook nog meer info over: parellinaturalhorsetraining.com/horsenality-horses" target=_blank>http://www.parellinaturalhorsetraining.com/horsenality-horses

"Let mensen dit zijn echte vragen en bedenkingen waarop ik antwoorden wil, want ik ken niets van Parelli. Maar ik neem bepaalde zaken waar, waar ik niet goed weet hoe en wat."

Dat begrijp ik.

Ik vind niet dat ik hier mij moet verontschuldigen om wat Linda doet of haar in verdediging moet nemen, daar is ze zelf groot genoeg voor.

Ik vind wel dat je het Parelli-programma niet mag veroordelen/waardeloos vinden omwille van dit gebeuren. Parelli heeft (in mijn ogen) veel te bieden voor mensen die meer natural willen omgaan met hun paard. Maar zoals bij elke methode, en dan vooral als mensen erbij te pas komen, gebeuren er ook fouten/miscommunicaties/frustraties...

Ikzelf had niet de natuurlijke voeling met paarden zoals vele mensen op dit forum. Ik heb het stap voor stap geleerd en daar heeft het Parelli-programma mij de weg gewezen.

Of zoals Nathalie nogal eens zegt: het is een leermethode voor blondjes...

groeten,
Liesbet

Ok, dank je Liesbeth voor je woordje uitleg. Ivm het karakter en omgang vond ik jouw paard best wel een mening hebben hoor. Het is dus niet dat ik iedereen over dezelfde kam scheer, maar er is wel een bepaalde lijn die ik zie terug komen. Vandaar ook mijn vraag uiteraard.
ivm het achteruit gaan: eerst veiligheid ... uiteraard, maar ik zou paarden en dan voornamelijk ook jonge paarden toch vanaf het begin aanleren niet zo met het hoofd in de lucht te reageren. Volgens mij is daar zeker een andere methode voor, want hier gaan ze allen op de stem (tttttttttttt tja schrijft en klinkt raar) achteruit zonder die vluchtreactie (weggedrukte rug, hoofd omhoog). Of het nu onze shetter, invierno, corazon, Amaroc of Enno is (was), zo hebben zij het niet geleerd en mijn hulpen en vragen waren veel subtieler.

Britt ik hoor je al bezig hoor: kwebbel de kwebbel
Vergeet niet dat ik ook op een gegeven moment zei dat je niet moest overdrijven, maar op de juiste moment met de juiste intonatie aangeven wat ze moet doen en wat ze goed doet. Daartussen moet je niet blijven ratelen (heeft ook geen zin), want daar gaat ze op afstompen (zeker jeanneke)

Ik ben benieuwd ...

Cindy Helms schreef op zaterdag 13 maart 2010, 9:44:


Ik denk ... ja, dat doe ik ook nog wel eens ... dat iedere trainingsmethode zo goed is als de trainer zelf! Parelli is een gestructureerd systeem, een methode. Clickeren is een gestructureerd systeem, een methode. Hempfling verbiedt het zijn pupillen zich te verdiepen in andere systemen, methodes.
Maar degene die zijn paard traint, is de mens. De ene mens is de andere niet, zodat systemen en methodes rekening zouden moeten houden met de diverse persoonlijkheden/karakters van de mens. Dat mis ik in ieder systeem!
Bepaald gedrag aanleren wat niet bij de aard van de mens past komt mijns inziens weinig authentiek over en wordt door de sensitiviteit van het paard opgepikt én waarschijnlijk afgekeurd.
Ik zie het zo, er is niet één methode ... maar alle methodes hebben elementen die bruikbaar zijn. Het is de combinatie paard én eigenaar die leidend zou moeten zijn. Ofwel je hebt een gereedschapskist met allerlei tools en door die gecombineerd te gebruiken heb je een kleurrijk palet van mogelijkheden.
Daarnaast vind ik het een zwakte bod om telkenmale weer je eigen systeem boven een ander systeem te moeten plaatsen. Ik vind het zefs rigide, een beetje een tunnelview. Alles is bruikbaar, alleen de mens bepaalt door zijn gedrag of het misbruik is.

Wat goed van je! Gefeliciteerd!

Ik hoop dat jullie het naar je zin krijgen op die nieuwe plek.

Anja Seijn schreef op zaterdag 13 maart 2010, 10:13:


Een conclusie die we gisteren aan tafel nog alles samen maakten. En het is daadwerkelijk ook zo. En soms heb je voor een bepaald paard een variatie op je eigen aanpak nodig, want niet elk dier reageert hetzelfde.


Blijven zoeken naar wat past voor jou en jouw (dat paard waar je op dat moment met bezig bent) paard met datgene wat nodig is, maar best met zo weinig mogelijk.
Zoiets kan je niet in hokjes plaatsen, want daar komt gewoon heel veel gevoel, inlevingsvermogen en flexibiliteit aan te pas.
Een tijd terug zag iemand Benny met Enno bezig. En ik kan je zeggen dat is puur gevoel. Groener dan groen, puur en onschuldig. Benny is heel subtiel, voorzichtig en misschien wel onzeker omdat hij bang is teveel te doen. En Enno is daar het perfecte paard ook voor. Vertelt je direct wat te veel of te weinig is, ... Nou vroegen ze me:" ik zie dat jullie Hempfling toepassen?" Euuuuuuuh! Nou ik heb ooit eens 1 Youtube filmpje van hem gezien (dance with horses of zoiets). Benny al helemaaaaaal niet. Als je dat aan hem vraagt, vraagt hij zich af wat voor rare ziekte Hempfling wel is want hij kent die naam nog geneens en ziet nooit naar dvd's of youtubes van paarden.
Neen beste mensen, datgene wat hij daar deed met zijn paardje was puur op gevoel en een ingeving van het moment omdat zijn paard hem aangaf wat hij moest doen, welk naampje daar iemand ooit voor bedacht heeft, doet er niet toe. Het is niet het ene of het andere, het is een samenstelling van kennis en ervaringen die je zelf deelt.

Michiel schreef op vrijdag 12 maart 2010, 13:06:


Dit is idd het probleem wat ik in mijn gedachten had. Ook wanneer er veel blubber op het land te vinden is lijkt mij dat er veel zand achter kan blijven omdat het gewoon vastplakt aan hooi en in de ton. Maar dat moet in de praktijk wel uit te zoeken zijn.