Piet schreef op zaterdag 13 maart 2010, 7:22:


Kijk eens op 1.02 min, wat zou daar achter zitten? Ik vind het een saai filmpje, veel bitten, sporen en zweepjes, tradi gedoe, niks bijzonders.

Hoi Karen,

Jaa Liz mitten ryan is ook fantastisch!
Erg leuk die filmpjes ik had er nog maar enkele van haar gezien.
Dit soort filmpjes zijn super leerzaam en mooi om te zien.

Ken je deze??
http://www.youtube.com/watch?v=XqVLY8YfbEo

Helemaal geweldig vond ik hem nog nooit zoiets gezien dat iemand dat
met een paard deed en het paard vind het ook helemaal geweldig!

Groetjes

Een nieuw anti NB argument: het kan in NL niet want je kan de paarden niet natuurlijk houden. Grappig dat deze man nu pas weet dat huisvesting en voeding zo'n grote rol spelen, een hoefsmid zou dat toch in zijn opleiding moeten leren. Bovendien is het verhaal van jackson nu al weer zo'n 20 jaar oud.

Geweldig om te lezen dat je al zo snel een nieuwe plek hebt gevonden. Ik hoop dat je paard daar erg gelukkig wordt en dat hij beter in zijn vel zal gaan zitten. Jammer dat je niet in de buurt woont, anders had ik je met liefde en plezier een baaltje goed hooi komen brengen voor vanavond .

Succes met de verhuizing, hoop dat alles soepeltjes verloopt!

Groetjes Jolanda

joop schreef op zaterdag 13 maart 2010, 10:42:


Ja, dat heb ik mij ook afgevraagd. Het lijkt mij duidelijk dat het paard daar met veel nadruk zegt "blijf van mijn hoofd af!"



Wat ze laten zien aan oefeningen/kunstjes, dat krijgt 99,9% van de paardeneigenaren niet voor elkaar, zeker niet met (grotendeels) het paard loslopend en in een arena met publiek en andere paarden. Ik kan me daarom heel goed voorstellen dat veel mensen die dit zien denken "wow, dat wil ik ook kunnen met mijn paard!" en vervolgens vragen "hoe hebben ze dat geleerd?"


Wat bedoel je met tradi gedoe?
(ik denk dat ik het antwoord wel weet maar ik vraag het toch, omdat dan in algemene zin misschien nog duidelijker wordt wat je precies bedoelt? )

grt,
Karen

Eva Saegerman schreef op vrijdag 12 maart 2010, 23:33:


Dan denk ik dat je niet echt weet wat Parelli is. Dit filmpje is geknipt en geplakt. En uiteraard mensen die van te voren hun mening al hadden gevormd over PNH, hebben nu een perfecte stok oom mee te slaan.
Waarom niet eerst je verdiepen in hun methode en dan een oordeel vormen.
Trouwens clickermethode is prima, maar wat doe je met een paard dat met opengesperde mond op je af komt gestormd?

Gea R schreef op zaterdag 13 maart 2010, 12:38:


Maken dat je wegkomt! Of, als dat niet kan, hem van mijn lijf af houden met alles wat er op dat moment nodig is! Jammer voor het paard, maar ik heb mijn leven lief!

Eva Saegerman schreef op vrijdag 12 maart 2010, 23:33:


Eva, als je dit soort filmpjes nodig hebt om je punt te maken, dan vind ik dat persoonlijk een zwakte bod! Uitgaan van je eigen kracht, dat siert een mens!

Anja Seijn schreef op zaterdag 13 maart 2010, 10:13:


Ja, mee eens!


Ook helemaal mee eens.


Idem, mee eens!


Mee eens, met een kanttekening.
Sommige middelen en/of methodes zijn in mijn ogen per definitie misbruik, namelijk als het doel van dat middel of de methode is om het paard pijn te doen.

"Pijn" bedoel ik hier in een hele ruime definitie. "Pijn" kan, in milde vorm, bijvoorbeeld ook "een onbehaaglijk gevoel" zijn.


Ik kan me niet voorstellen dat dat werkelijk zo is. Ik lees en hoor namelijk voortdurend dat KFH vertelt dat hij zich intensief in allerlei andere systemen en methodes verdiept, met als doel daarvan te leren.

KFH heeft zich daarnaast aangesloten bij HorseConscious. Die groep/beweging heeft als doel om gezamenlijk, vanuit meerdere methodes en trainers, op te komen voor paardenwelzijn. Die groep van trainers omvat momenteel Alexander Nevzorov, Carolyn Resnick, Klaus Hempfling, Linda Kohanov, Kim McElroy, Anna Twinney, Kathy Pike, Liz Mitten Ryan, en Stormy May.
http://www.horseconscious.com/teachers

grt,
Karen

Gea R schreef op zaterdag 13 maart 2010, 12:38:


Gea je vraagt nu al een aantal keren, hoe moet het anders dan bij een paard dat zich misdraagt? Ik zou zeggen, breng het naar de kudde en laat het eerst eens een lange tijd paard zijn. Een maand tot een half jaar. En ga in die tijd aan de slag met weinig meer dan wat er in de waterhols rituals beschreven word om een band op te bouwen. Ga in die tijd bij de paarden in de wei zitten en beloon elk contact dat de paarden met je komen maken. Loop een stukje met dit paard op in de kudde, vraag contact en als je dit krijgt beloon en ga dan weer op je stoel zitten. En bouw van daar een band op en je zult zien dat vanuit het opgebouwde vertrouwen, alle parelli oefeningen, makkel;ijk zullen worden. Mits zonder druk, want daar zal dit paard nog lange tijd allergisch voor blijven, en terecht.

Michiel schreef op zaterdag 13 maart 2010, 13:12:


Dank je Michiel voor dit antwoord. Ik ben het hier volledig mee eens, dat je een paard in eerste instantie paard moet laten zijn. Maar als een paard dan zo'n negatieve dingen heeft meegemaakt met een mens, gaat dit dan zijn visie over de mens veranderen.

Ik heb ooit een situatie geweten waar een paard dat door mensen met elektorshocks was gegetraind een gigantische afkeer had van mensen (en hij had natuurlijk groot gelijk). Maar het was uberhaupt onmogelijk om dat paard te leiden, laat staan hem naar de kudde te krijgen. Dus, daar sta je dan. Wat dan?

Die waterhole rituals ga ik zeker eens bekijken.

Groetjes

Gea R schreef op zaterdag 13 maart 2010, 13:30:


Geef dat paard dan een jaar vrijaf in de kudde, en wel verder met een band op bouwen door aanwezig te zijn in de kudde, zoals ik beschreef. Helpt dat niet dan helpt er helemaal niets. Een beter manier om vertrouwen op te bouwen ken ik niet. Betere manieren om iets werkbaars voor elkaar te krijgen zijn er misschien wel, maar dat zou ik persoonlijk weer niet willen. Zonder een goede band beter helemaal niets meer meer doen met een paard.

Piet schreef op zaterdag 13 maart 2010, 7:22:


spijker op z'n kop, om die reden ben ik toen ook gestopt met parelli. Die haak die tegen die kaak klapte met jojogame....paardvriendelijk? Mijn paard snapte gewoon niet wat de bedoeling was van dat zwaaiende vingertje, die had zoiets, vind ik best dat je met je vinger zwaait, moet jij toch weten....als beloning kreeg ze een loei met het touw. Dit deed iemand anders die me hielp omdat ik me afvroeg of ik soms iets verkeerd deed.
Nu Linda parelli dit dus ook doet, is geen toeval, dat hoort bij hoe je die oefeningen aanleert. Mijn paard gaat nu wél achterwaarts als ik met het touwtje wiebel (gefeliciteerd, doel bereikt ) , maar ik gebruik het nooit, omdat ik de associatie niet meer op wil roepen. Ik kan paard ook op andere manieren achterwaarts laten gaan, met een laag koppie.

Het is alleen jammer dat de uitspraak "wat je geeft krijg je terug" niet daadwerkelijk zo werkt.
Je ontkomt er niet aan dat je tegen situatie's aanloopt, maar hoe ga je er mee om. Hoe anticipeer je op bepaald gedrag. Dan denk je wat opgebouwd te hebben, maar het blijven dieren, met karakter. Dat er karakter in zit is goed, maar denken dat dat door mooi samen zijn geen vervelende dingen kunnen gebeuren is niet gegarandeerd. Het is zaak om daar passend op te reageren. En als dat een manier is dat het weer rechttrekt, is dat goed. Hoe dat in zijn werk gaat van beide kanten is essentieel.
Kunnen inleven en anticiperen op hetgeen je op Dat moment meemaakt. Door op dezelfde manier van trainen verder te gaan, hoe het ook zo in je straatje past, hoeft per defenitie niet de juiste/passende manier te zijn. Anticiperen, kunnen inspringen op hetgeen je voelt of ziet om dat te verbeteren. Of dat nu een gedrags probleem is of een bewegings probleem. Dan kan je doorgaan in je eigen visie, maar als die niet blijkt in te werken zal je over moeten stappen op een andere methode. Het dier kent ons op een gegeven moment erg goed, ze weten hoe wij reageren op de situatie. Die associatie hebben ze na een aantal keren wel door.
Het karakter; ze zullen iets wat ze minder vinden om te doen, uiten. In de mate waarin ze dat doen is van wezelijk belang. Dat heeft alles te maken met het karakter. Je zal bij een probleem nooit een vergelijking kunnen maken, met andermans probleem wat gelijk "lijkt". De situatie's zullen altijd anders zijn. Het karakter van het paard en onszelf.

Het is een Gave als je altijd juist kan anticiperen, snel kunnen omschakelen naar de juiste benadering.
En met juiste benadering bedoel ik op een eerlijke manier bereiken wat je voor ogen hebt.
Een eerlijke manier is een correctie die op het juiste moment gebruikt wordt, en dus begrepen wordt door het paard en hiervan leert, zodat hij het de volgende keer door de accociatie begrepen te hebben, beter zal doen. De mate/druk waarin dat gebeurd hangt af van het karakter/gevoeligheid van het paard.
Goh, wat zou dat veel problemen kunnen uitsluiten, ipv erin sluipen.

Het blijven doorvragen, maar bij geen/amper reactie krijgen, wordt het "probleem" , (kan probleem zijn of worden) niet beter / groter van.
Een keer duidelijk zijn (de mate waarin hangt af van het paard), werkt voor het paard veel duidelijker, de accociatie naar het gevraagde. Stomp doorgaan in hetgeen je doet niet.
De manier waarop het toegepast wordt, de eerlijke manier, geeft duidelijkheid en verbetering.
Mijn visie, door mijn ervaring,
Anita

Wat erg dat alles gejat is!

Ik kan je in ieder geval zeker de barefoot cheyenne aanraden. Ik gebruik hem bij mijn NRPS van 21 jaar die nog helemaal geen ingevallen rug heeft en ik heb er welleens mee gereden op ons Groninger paard van 24 jaar, zij heeft wel een beetje in ingevallen rug. Maar met de cheyenne kan je er nog goed op rijden.