Gisteren ben ik gaan rijden aan zee met m'n vriend, omdat ik ongelofelijk zin had om in de duinen te gaan wandelen, na die donkere maanden en m'n revalidatie.
Ik dacht dat de paarden nu nog niet zo hard moesten werken en het niet zo erg zou zijn om eens een uurtje met mij naar de duinen te gaan, maar helaas...toch wel.
Ik moest met een paardje rijden die vastgebonden stond aan z'n teugels aan de muur, onder het zweet, met zadel er nog op.
Het paard was erg nerveus, moe leek hij niet, maar verward alsof hij het noorden kwijt was.
Toen ik hem afzadelde na de rit, zag ik tot m'n grote ontzetting een wonde op z'n rug. Waarschijnlijk door vuile zadeldoeken en bezweet onder het zadel te blijven staan. Dit moet dus al een eindje aan de gang zijn.
Ipv me nu slecht te voelen dat ik met zo'n paardje ben gaan rijden, wil ik ervoor vechten dat er toezicht komt op gebruik van manege paarden aan zee.
Iemand in Camargue vertelde me dat de situatie van Camargue paarden ook heel slecht waren tot voor enkele jaren en ze bleven staan in de blakende zon met loodzwaar zadel aan tot de volgende z'n rug kwam teisteren. Er is actie ondernomen en nu is er toezicht gekomen, controle op misbruik en de situatie is veel verbeterd zei hij ons.
Mijn vraag, behalve naar Gaia te bellen , hoe zou ik stappen kunnen ondernemen?
Ik heb vroeger paardekampen gegeven in een manege aan zee en heb daar ook schrijnende zaken gezien. Om beetje in het reine te komen met de spoken van het verleden, wil ik het er deze keer niet bij laten.
Wie geeft me raad aub?

Arabesk schreef op zondag 14 maart 2010, 12:13:


De hoefsmeden zijn niet te benijden in deze tijd van voortschrijdend inzicht, als is er wel een prachtige vluchtroute voor hen. Simpel als ik hoefsmid was gaf ik mijn onwetendheid toe en maakte bekend dat ik stop met ijzers en voortaan klanten help met natuurlijk onderhoud. Waaronder voorlichting en begeleiding bij zelf onderhoud. Dat is de ideale vluchtroute waarin elke bekapper met een goed geweten verder kan gaan met zijn bedrijf. Elke hoefsmid die nog niet zo ver is, krijgt het met de dag zwaarder. Zijn professie wordt steeds duidelijker gezien als mishandeling door een steeds grotere groep paarden houders.

Michiel schreef op maandag 15 maart 2010, 9:06:

Ik vrees dat je geen gelijk hebt. Het voelt misschien zo omdat je zelf al langer in non-ijzerland bivakkeert. Maar nog steeds lees ik op sites van dierenklinieken (ook de toonaangevende) dat aandoeningen als hko, hb, artrose en knieproblemen ondersteund worden met therapeutisch beslag, nog steeds lees ik op fora dat een ijzertje de redding blijkt voor het niet lekker gaande paard, recent werd bij een bevriend paard een hoefzweer zeer diep uitgesneden en ter ondersteuning moest er een ijzertje onder... ik zie in dat denken nog geen enkele kentering komen.

Hey Karen, wat interessant van die planten. Ik las in de eos dat planten zelfs soortgenoten 'herkennen'. Ik vind die eos niet terug om het precies te verwoorden, maar kwam erop neer dat ze 'plaats' maken voor een soortgenoot dat die ook in het licht kan staan...vreemd é?
Ik las ooit eens dat ieder wezen een soort van energie bezit en misschien herkennen de planten het trillen van deze energie en weten ze zo hun 'soortgenoten' te definiëren?

Wat me ook erg getroffen heeft was een reportage van honden op geographic channel. Weliswaar ging het hier om zeer intelligente honden, maar ze deden een test waarbij ze verschillende voorwerpen in een ronde legden en hond slaagde er telkens in het voorwerp eruit te halen die de leider toonde.
Wat me nog meer getroffen had, was dat van een dobberman vrouwtje, die gedumpt geweest is en bij haar nieuwe baasje vreemd gedrag vertoonde. Al de knuffels (pluchen beestjes) die ze gekregen had, legde ze in figuren in de tuin, voornamelijk circels en driehoeken. Het frappante was dat ze die pluchkes per soort legde, dus kikkers bij de kikkers en beertjes bij de beertjes. Ook zag je dat de beertjes elkaar een hand gaven.
Ik weet niet in hoeverre dit 'wonder' natuurlijk was, maar ze hebben de hond gefilmd en zagen dat er geen tussenkomst was van de mens. Ik had er toch m'n twijfels over, maar het feit dat die hond zo'n gecompliceerde figuren maakte en dan nog de beertjes in een houding legde die verbondenheid uitdrukte, trof me wel.
Weet iemand hier meer over?

Ik kan me voorstellen dat het toenemende gewicht en de veranderde gang (waggelen) de hoefvorm beinvloeden.

Arabesk schreef op zondag 14 maart 2010, 21:21:


http://www.nu.nl/gezondheid/2201920/te-veel-fruit-maakt-dik.html
nieuwe inzichten kennelijk

Via de FOD misschien.