marianne laenen schreef op maandag 15 maart 2010, 11:53:


ik gebruik de tweede hand gewoon om te wijzen richting schouder (iets meer naar buiten vragen) of richting de plaats waar normaal het been ligt (binnenbeen vragen om onder te treden). En inderdaad jouw hele lichaamshouding geeft aan welke richting zij uit moet.

Dani62 schreef op maandag 15 maart 2010, 12:21:



LOL, ik moest inderdaad even zoeken wat je bedoelt... maar ik heb 't gevonden


Dankjewel voor die actie, ik ben d'r blij mee !

grt,
karen

Mwah, gister was heel Pavo alweer uit de lucht...

Nu laadt de testversie niet...

Van de zomer komen er drie paarden op een stukje land van 20 bij 50 m.
Met een zorgvuldige strookbeweiding lukt het de paarden om twee maanden van het gras te kunnen eten, daarna is het gewoon op.
Ik moet dus bijvoeren, maar ik heb nog geen goede oplossing gevonden HOE ik dat dan moet doen.

Ik heb twee grote aardappel/bloembollen kratten gekocht, maar nu zit ik nog met wat problemen;
- Hoe zorg ik ervoor dat de grond eromheen niet wordt vertrapt/omgeploegd? (Het is veengrond en het wordt dan zo glad en glibberig)
- Hoe kom ik aan een rooster zodat het hooi niet alsnog door het hele land terug te vinden is
- Hoe maak ik dat rooster vast, zodat het wel naar beneden zakt, maar ze het er niet uit de kist kunnen trekken?

Even een voorbeeld; dit lijkt me nu de beste oplossing. Andere suggesties zijn altijd welkom!

Super goed Esther!
Dat Namkje nog niet voorop wil lopen is helemaal niet erg dat komt wel.
Er zitten altijd ups en downs in zo'n proces en dit is een geweldige up!

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 maart 2010, 7:00:


Sorry Sandra voor het saaie antwoord...
Nog niet mee de straat op gaan.

Ontspanningsoefening , bv hoofd laag aan leren in een veilige omgeving , en stukje bij beetje de veilige omgeving verlaten , zodat je er altijd weer naar terug kan keren , mocht er wel iets gebeuren.
Oefenen met wandelen , waarbij hoofd/hals ontspannen wordt meegedragen.
Komt die iets omhoog?echt voordat er stress ontwikkeld? dan keer je weer om naar de veilige plek , en zo kun je het stapje voor stapje uitbreiden.
Mijn eigen paard heb ik zo vrijwel verkeersmak gekregen.

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 maart 2010, 7:00:


Leuke vraag!

Dit is wat ik zou doen:
Vanuit m'n eigen houding/ademhaling etc. een kalme zekerheid uitstralen. Het paard de tijd geven om te kijken naar al het enge, als het dat wil.
Niets eisen/afdwingen (tenzij er een gevaarlijke situatie is), maar het paard uitnodigen om mijn voorbeeld te volgen (mijn voorbeeld = de kalmte, plus wat we gaan doen qua richting en tempo, om hier weg te komen). Hoofd laag vragen (ervan uitgaande dat dat een aangeleerde oefening is). Als hoofd laag lukt, dat belonen door rustige, kalmerende aanraking en lichaamstaal.

Als het paard wil vluchten, voor mij uit, proberen om dat vóór te zijn. Ik zit er al niet meer op hoor, in die situatie ! -- op de grond kan ik veel meer doen met lichaamstaal en beter leiden zonder dwang, dan vanaf een paardenrug.
Proberen dmv lichaamstaal om het paard alleen in de richting en het tempo die ik heb uitgezocht te laten bewegen.
Als me dat niet lukt en het paard er dus vandoor wil stormen, dan is er een gevaarlijke situatie en weet ik (dus) niets beters te doen dan uit alle macht proberen het touw of de teugels vast te houden en de situatie terug onder controle te krijgen. Proberen bij zo'n vluchtpoging om het paardenhoofd zsm mijn kant op te buigen (te trekken, in dat geval).

Eventueel, afhankelijk van wat het paard al herkent als signaal en hoe hoog het stressniveau precies is: clicken voor elke poging tot mij ontspannen volgen (beloning is de pogingen hoorbaar/zichtbaar/voelbaar waarderen).

P.S.: een belangrijk uitgangspunt van clicker trainers is "set your horse up for succes". Om die reden zou een goede clicker trainer een paard niet in die situatie brengen zolang het dat nog niet met voldoende ontspanning kan. Maar er kan natuurlijk iets onverwacht gebeuren, waardoor je toch in zo'n situatie belandt.

grt,
Karen

Ik lees nu al een paar keer dat 'hoofd laag' een oefening is die je blijkbaar vraagt in schrikreacties. Waarom is dat? Wat is er precies verkeerd aan als een paard zijn hoofd in de lucht steekt omdat het schrikt, iets gespannen bekijkt of zich verzet? Waarom moet dan dat hoofd meteen omlaag, dat is toch symptoombestrijding zonder de schrik weg te halen?
Ik vraag het mij gewoon af.

Ik vind serieus dat jullie nu als een speer vooruit gaan! Petje af voor de goede voorbereiding door Josien!

Christel Provaas schreef op maandag 15 maart 2010, 13:02:


Zoals ik het van Conrad geleerd heb is het de 'leider' die oplet en die bepaald of het wel/niet de moeite waard is om te schrikken. Conrad zei altijd: dat is geen informatie...
M.a.w.: niets om je druk over te maken. Het paard heeft geleerd om op het juiste oordeel van de leider te vertrouwen, dus zou het hoofd laag moeten blijven.
Hij let dus niet zelf op... dat wordt de leider geacht te doen.

Hoofd laag is dus geen symptoombestrijding, maar een aangeleerde erkenning van leiderschap.
Hoop dat het zo een beetje duidelijk is.

Groet,
Wil.