Nataschadevreede schreef op maandag 15 maart 2010, 18:48:


Ik zal haar binnenkort eens bellen.

Anita Cats schreef op maandag 15 maart 2010, 17:14:


Nee ,Ik bouw het niet uit . Namkje weet dat ze altijd mag vluchten.
Haar vluchtreactie is bijna nooit geremd door mij.[vroeger wel , en dat was niet grappig , zoon touwtrekkende stuiterbal aan een lijntje...]
Ze krijgt tijdens het vluchten niet nog een reden om te vluchten , als ik aan het touw ga hangen , waardoor ze een snok aan het halster zou kunnen krijgen Ze wil immers weg van iets engs , en ik verlies dat toch.
En ze heeft alle ruimte om mij in haar vlucht niet omver te lopen.
Die 4,5 meter zit precies in haar hoofd...volgens mij.
En of het nou leeftijd , training of ras is , ze is oa. redelijk verkeersmak geworden op deze manier.
Oke , ik ga voorlopig nog niet met haar door Amsterdam , maar dat komt voornamelijk omdat ik daar zelf niet eens zou willen wezen

Rondje om me heen doe ik met Maike , of hij met mij moet ik schrijven.
Maar Maike schrikt eigenlijk maar zeer weinig , en is of los , of met een halstertouw wat een beetje kort is.

Gr Esther

Ik was zondag met mijn tweejarige op de hei aan het wandelen, toen er een loslopende hond het ruiterpad op kwam sprinten. Nu is mijn paard niet bang voor honden, maar deze zag ze opeens in haar ooghoek opduiken. Dan is haar eerste reactie: en ze néémt een sprong en "snorksnork". Zodra ze weer met vier benen op de grond staat, is ze gelukkig weer helemaal 'bij mij'. De hond werd gelukkig terug geroepen en luisterde zowaar.

Die eerste schrikreactie, die mag altijd van mij. Ik leid altijd met een lange leadrope en nooit met een gewoon halstertouw. Ze krijgt ook touw méé als ze schrikt, het aantal meter hebben we niet afgesproken maar gewoon zoveel als nodig. Als ik op het moment van schrikken druk zou zetten of tegen zou houden maak ik het van kwaad tot erger, daar ben ik van overtuigd. Ik weet niet of dit is wat Ester bedoeld, maar zo ja, dan begrijp ik haar wel, en heb ik absoluut níet het gevoel dat ik hierdoor mijn paard te veel een eigen leven laat leiden, integendeel.

Maar ik heb een koele kikker, ik zou niet zo goed weten wat ik zou doen bij een paard dat in de schrikreactie blijft hangen of in een situatie die volledig escaleert, zoals Karen omschrijft. Dat vind ik daarom wel interessant om te lezen.

Anita Cats schreef op maandag 15 maart 2010, 17:14:


Is dit niet een vorm symptoombestrijding? In mijn ogen bereik je het doel (een paard dat bij je blijft) door aan de vertrouwensrelatie te werken en natuurlijk door je paard met zoveel mogelijk dingen bekend te maken door middel van bijv. schriktrainingen. Dan voorkóm je dat een paard überhaupt nog schrikreacties vertoont.

Dani62 schreef op maandag 15 maart 2010, 19:37:


Heeft ook te maken met de mayonnaise tussen de oren hoor
Zaterdag met "Cloud" 8x voorbij een plastieken zakje gepasseerd dat flodderde . Af en aan tussen 7u s'ochtends en 19U s'avonds .Elke keer ging dat ding wel omhoogspringen en in zijn benen bijten hoor !!!! De rest van de lespaarden stapten er voorbij alsof er niets lag

T'is eigenlijk héél simpel : Soms kom je in situaties waarin zelfs 10cm TE ver al behoorlijk pijn kunnen doen ! Laat staan ,enkele meters !!! Een paard moet zijn angst kunnen bedwingen en de VOORRANG geven aan de commando's van zijn ruiter ALLEEN ZO kan paardrijden ontspannend en bijna niet gevaarlijk zijn !! ik zeg met opzet "bijna" omdat men ribben op dit moment behoorlijk knarsen .Word een lange nacht ,denk ik

Karen Koomans schreef op maandag 15 maart 2010, 17:27:


Het blijft hypothetisch gekeuvel natuurlijk, maar ik zou in eerste instantie niets doen.
Een paard dat schrikt springt 3 passen en kapt er dan meestal mee als je voor zoutzak speelt. Probleem opgelost.
Zennnnn

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 maart 2010, 19:59:


Hmm... Bedwongen angst is nog steeds angst, alleen dat je hem (voorlopig) niet meer kan zien. Vroeg of laat barst de bom toch hoor!
Overwonnen angst, daar moet je volgens mij naar streven.
Dit is angst die verdwenen is, dan is er ook geen 'voorrang geven' meer aan 'commando's' , er is nl. geen angst meer.

Koen

Maar je kan toch nooit alle angst voorkomen? En in bepaalde situaties moet je dan toch echt wel rekenen op het vertrouwen en je leiderschap. Uiteraard mag het paard angst hebben, maar als goede leider bepaal jij of er gevlucht moet worden of niet. En zoals Eddy al reeds zei, er zijn nu eenmaal situaties waar 10 cm te ver al ferm pijn kan doen.

Judith A schreef op maandag 15 maart 2010, 18:37:


Heeft 'dracht' ook geen grote invloed op de eiwithuishouding?
Zo kan het evt. wel in verband worden gebracht met hoeven.

Koen

Is het echt bijten?
Mijn arabje is een zeer 'oraal' ingesteld paard. Als die op sporadische momenten komt knuffelen, bijt hij in mijn jas en laat hij zijn hoofd daaraan hangen. Dat is gewoon echt zijn manier van tederheid...
Mijn kleine fjord daarentegen bijt om te spelen. Doet ie bij de rest ook toch??? Hij snapt nog niet zo dat dat niet kan...

Gea R schreef op maandag 15 maart 2010, 20:33:


Een paard gaat jou (of mij of ...) volgens mijn mening nooit als 'echte leider' zien.
Een 'echte leider' kan voor een paard alleen maar een 'ander paard' zijn denk ik.
Wat een paard wel zal doen is jou volgen of 'gehoorzamen' in een groot aantal (de meeste zelfs) situaties.
Tot op het moment dat er instinctieve reacties de kop opsteken zoals bvb 'angst' of 'schrikken'.
Hierin kunnen wij als mens nooit de 'leider' worden, maar volgens mij alleen diegene die helpt desensibiliseren.

Koen

Koen Theys schreef op maandag 15 maart 2010, 20:28:


Nope , er is geen sprake van bedwongen !! éénmaal een paard in één situatie heeft ervaren geen nadelig gevolg te ondervinden van het gevraagde van de ruiter is je basis gelegd en ga j eop weg naar de volgende situatie , men noemt dat "trainen"

Gea R schreef op maandag 15 maart 2010, 20:33:


Mwa, volgens mij kan dat wel. Ik heb gelukkig nog niet meegemaakt dat mijn paard echt weg wilde vluchten van mij (maar ik doe ook geen dingen waarvan ik weet dat we ze nog niet aankunnen samen). Wat Egon zegt helpt bij mij het beste (de zoutzak nadoen ): ongeïnteresseerd de andere kant op kijken, relaxed blijven en gewoon doorlopen alsof er níets aan de hand is. Op zo'n moment reken je inderdaad op het vertrouwen van het paard in jou: "Oh, niks aan het handje zeg jij? Prima, dan loop ik met jou mee."

eddy DRUPPEL schreef op maandag 15 maart 2010, 20:50:


JIJ hebt het woord 'bedwingen' in de mond genomen hoor.
Nu buig je het om naar overwonnen.

Marjolein_ schreef op maandag 15 maart 2010, 12:30:



Kun je een rooster maken zoals op de foto, maar in plaats van metaal een open geknipt hooinet gebruiken? Dus langs de zijkanten houten latjes, waarop je het "gaas" (hooinet) kunt bevestigen.
Als de paarden dit kunnen optillen en uit de bak tillen omdat het niet zo zwaar is, kun je een balkje of iets anders met voldoende gewicht gebruiken om dat te blokkeren.
Dat balkje moet dan voldoende zwaar zijn, zodat jij 'm met twee handen nog best kunt tillen maar de paarden met één mond niet. Dat de dwarsbalk verrold kan worden door de paarden lijkt mij geen probleem. Een boomstronk(je) o.i.d. zou kunnen voldoen?

grt,
Karen