Karen Koomans schreef op zaterdag 20 maart 2010, 12:07:


Dan deugt de schrikdraadinstallatie niet. Simpel. Is hier al vaker aan de orde geweest.


Aan een hoger voltage heb je niets. Het voltage van een trui die knettert bij het uittrekken is vele malen hoger, maar minder voelbaar.

Voor de "schokbeleving" is vooral de tijdsduur (bepaald door het schokapparaat) en de stroomsterkte (ampere's) bepalend.
De stroomsterkte is afhankelijk van de weerstand van de totale keten. Via de draad naar het dier, via de hoeven naar de grond, via de grond terug naar de aardpen van het schrikapparaat.
Knelpunten in de installatie zijn meestal de weerstand van het draad (aan elkaar geknoopte eindjes, vooral als het "tikt" zijn er onacceptabele verliezen), en de weerstand van de aardpen. De aardpen is meestal verroest, niet goed aangesloten, niet lang genoeg, etc.
Verder zijn er vaak "lekken" naar aarde, via begroeiing tegen het schriklint, uiteinden die op de grond liggen, draden die ongeisoleerd tegen natte houten paaltjes aanlopen, etc.

Maak de installatie in orde, en ieder paard blijft achter de draad staan.
Als de installatie niet deugt, dan krijg je inderdaad de situatie dat de schok dermate gering is dat sommige dieren "het er voor over hebben" om er toch tussendoor te kruipen. Of je krijgt dat de schok sterker is op sommige plaatsen dan op andere plaatsen (wordt een soort gokkast) of alleen werkt bij bepaalde weertypes. Als de installatie in orde is, dan is de schok op elke plaats en bij elk weertype gelijk. Geen uitnodigend goksysteem meer, maar een stabiele onneembare hindernis.

Het lijkt me paardvriendelijker om de schrikdraadinstallatie op orde te hebben, zodat de omheining een net zo onneembare vesting wordt als de stalmuur, en dieren in volle berusting achter de draad blijven staan.
Om er achter te moeten staan en steeds weer te twijfelen "zal ik het er op wagen? de vorige keer viel de schok reuze mee" geeft onrust en spanningen.

Frans

Mijn pony had ook de gewoonte om te happen.
Ik kreeg de tip van mijn hoefsmid om niet meer uit de hand te voeren. Dat heeft aanzienlijk geholpen en ze doet het nog maar zelden en als het gebeurt, dan duw ik haar gewoon van me af.
Ik geef haar nog steeds wel een beloning, bvb na het werk , maar niet meer uit mijn hand. Ik leg het op de grond.

Frans Veldman schreef op zaterdag 20 maart 2010, 13:35:

Ik kan hier eigenlijk niets aan toevoegen.
Toch heb ik een stier kalf gehad, die het er toch voor over had, die (echt ferme) tik op zijn kont te krijgen. Voor hem heb ik de frequentie moeten verhogen en in droge tijden en extra aard draad tussen de schrik draden moeten plaatsen.
Ook hebben mijn buren zo'n shetlander gehad, die alleen beruste met de verhoogde frequentie en extra aard draad.

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 20 maart 2010, 12:37:


Er lopen hier reeën rond, soms ook in en uit de wei. Plus: onze geiten en onze hond (en de hond van de buren die regelmatig bij ons is), die zijn bij het huidige voltage al langer dan één dag heel erg van slag als ze eens zo "stom" zijn om eens een keer een tik van het schriklint te krijgen.

De beide honden snappen (nog) niet waar die klap vandaan komt. De bedoeling is dat zij helemaal niet in de buurt komen van dat schriklint als er stroom op staat. Maar het gebeurt wel een heel enkele keer (door menselijke fouten, van ons of van de buren).
De geiten weten het verband wel denk ik (hoewel?), maar desondanks willen ze, vooral Jopper, circa 1 dag hun inloopstal niet meer uit nadat ze een keer per ongeluk het lint hebben aangeraakt. De dagen erna is die geit dan nog super schrikkerig buiten, langzaam ebt dat dan weer weg. Ja, een deel van mijn dieren zijn watjes... En/of niet "slim" genoeg om het verband tussen het lint en die tik te snappen (omdat ze er te weinig keren tegen aanlopen ).

Tja, "beslist niet" -- alles kán, natuurlijk. Dus dat was wat heel sterk uitgedrukt van mij, maar om bovengenoemde redenen wil ik dat niet.


Ja, hij test het misschien, maar vooral: hij verzamelt moed tot hij er dwars doorheen durft te gaan (met de stroom erop)! Ik heb het hem meermalen zien doen. Een fantastisch stevig metalen of houten hekwerk zou een perfecte oplossing zijn. Maar dat zit er financieel niet in, in elk geval niet voor het geheel van de weides en ook niet voor de hele winterwei. Misschien voor de paddock... Ik heb daar eventueel best wat geld voor over, maar ik heb ook nog een partner die af en toe een beetje moe wordt van hoe ver ik ga (in moeite en financieel) om m'n paardjes zo optimaal mogelijk van alles te bieden. En daar heb ik óók begrip voor. En ik ben niet overtuigd dat het voor Joris een vooruitgang is, in de paddock (in zijn eentje), in plaats van op stal.

Eigenlijk vind ik schriklint maar niks (de laatste jaren, vroeger had ik er geen probleem mee). Het is handig/goedkoop voor ons mensen, maar diervriendelijk is het niet.

.

Mag jij gerust zeggen Nils !


Mee eens, hij is 's nachts op stal rustig mede omdat hij zich erbij neerlegt dat er geen enkele kans is om uit die stal te ontsnappen. Dezelfde vraag, "heb ik dan een (optimaal) blije pony?" is een heel terechte vraag! Ik denk dat het antwoord is: "nee, want hij wil liefst samen met de andere paardjes op de graswei lopen."
Maar, gezien het feit dat raaigras slecht is voor zijn gezondheid, en het feit dat hij zich zo loopt op te fokken als ik hem in de paddock zet, en ik met de huidige paddock (schriklint) het risico loop dat hij 's nachts uitbreekt en hij als gevolg daarvan bevangen wordt, ...

Het enige wat de paddock extra biedt ten opzichte van de stal, is meer ruimte (de stal is 6 x 5,5 meter, de paddock is ongeveer 25 x 12 meter, als ik de winterwei erbij zou trekken zoals ik dat nu overdag doe, dan is dat totaal circa 110 x 50 meter (al onze weides/paddocks samen is 1,2 hectare).
En hij heeft vanuit de paddock en/of winterwei meer zicht op zijn maatjes, maar hij kan niet naar ze toe. Of dat hem blijer maakt dan z'n maatjes soms in 't zicht, vanuit de stal, dat betwijfel ik. In beide gevallen is hij buitengesloten (denk ik).

Voor zover ik nu kan bedenken heb ik deze keuzes;
* blijven doen wat ik nu doe
* kijken of ik geld/materiaal kan vrijmaken voor een andere omheining vd kleine paddock (nadeel: investering, en mogelijk maakt zicht op z'n maatjes hem juist níet blijer?)
* alle weides veranderen in paddocks (nadelen: investering, en ik ontneem de dieren die er qua gezondheid wél tegen kunnen op tijden dat het fructaangevaar niet hoog is, het plezier van het gras grazen. Hou ik een deel wel graasweide, dan is de situatie ongeveer zoals die nu al is.)
* hernieuwde poging doen om Joris te wennen aan een graasmasker?

Ik neig sterk naar optie 1 (blijven doen wat ik nu doe) - het lijkt me wel zo eerlijk om dat er bij te zetten. En ik overweeg een nieuwe poging met een graasmasker.
Maar ik sluit niet uit dat ik me bedenk, als iemand anders een idee heeft waarvan ik denk dat het voor mij praktisch en financieel haalbaar is, en voor Joris een verbetering en voor de andere dieren geen verslechtering.

Bedankt voor het (evt. ook verder) meedenken Nils, ik waardeer 't!
grt,
Karen

Frans Veldman schreef op zaterdag 20 maart 2010, 13:35:


In mijn beleving controleren we alles al vaak (plus maaien op tijd de onderbegroeiing weg), maar het kan natuurlijk nooit kwaad om daar nog een keer éxtra alert op te zijn!

grt,
Karen

mijn ervaring met draven aan de lange teugel was om eerst ze de ruimte te geven om te versnellen in die draf. Mijn paard had ook altijd een hoger tempo bij wegdraven dan uiteindelijk. Dus ik liet haar aandraven en 'rende' een stukje mee waarna ze na een pas of 4 iets langzamer ging (rennen werd snelwandelen) dat echt een pas of 3 terug naar stap en belonen, nog een keer aandraven. Lekker doorgaan met schouderbinnen en buiten, wijken mee pakken misschien zelfs. Zo worden ze langzaam maar zeker sterker en kunnen dan ook steeds langzamer gaan draven, en zelf rustige overgangen maken.

Veel geduld, veel oefeningen voor de achterhand was bij mij de oplossing en vooral in de draf het feit dat ze aandraven belonen, het langzame komt wel was mijn idee. Dus dat is drie passen meerennen en dan snelwandelend (wat een loop conditie krijg je daar van zeg!)
er bij mee lopen. Ik heb me niet zo strikt gehouden aan piets manier dat ze meteen niet mochten versnellen. De mate van verzameling die daarvoor nodig was, was op dat moment voor ons niet haalbaar maar komt steeds dichterbij!

Heb je hier iets aan?

Karin schreef op zaterdag 20 maart 2010, 8:34:


Zo'n minivolte mag je niet toestaan! Je zult hem toch heus met de buitenteugel op de hoefslag moeten houden. Dat hoeft geen ordinair rukwerk te zijn, je stelt even zijn hoofd terug naar buiten en lost de buitenteugel weer. Tot hij weer 'op de rails' zit. Met langeteugelen heb je immers geen contactteugel, maar een signaalteugel (als je volgens Piet Bakker teugelt).
Op dezelfde manier leer je je paard het langzame draven: een ophouding als ie naar voren valt en onmiddellijk weer los. Paard mag geen enkel moment menen dat hij op de hand mag leunen; hij moet zichzelf 100% dragen. De teugels geven slechts een signaal, geen ondersteuning.

Je positie is naast zijn achterhand. Als je verder naar voren stapt, zal hij zich willen buigen om jou heen, waarmee je hem juist extra op een volte rond je heen uitnodigt.
Het klinkt alsof je de buitenteugel onvoldoende eraan hebt! Een paard dat naar binnen valt bij LT, wordt door de buitenteugel niet op zijn plek gewezen. Een paard dat een volte om je heen draait, is niet op tijd gecorrigeerd en loopt óf door de buitenteugel, of is de buitenteugel niet tegengekomen.

Doorgaans heb je met lt de binnenteugel volledig en nonstop los, een waslijn, je positie aan zijn binnenkant is drijvend naar de buitenteugel toe. (eigenlijk net als in de dressuur). Die buitenteugel geeft af en toe een teken zoals een ophouding: op de hoefslag blijven of zelfs halthouden en die af en toe naar voren gaat zoals bij het inzetten van een wending.

Hier kwam mijn hoefbekapper mee aan graag zou ik jullie mening hier over willen weten :

Paardenvoeding

Basis ligt in het feit dat het paard een steppendier is. En dat ons gedomesticeerde vriend niet is veranderd. De maaginhoud is zeer klein in vergelijking tot de darm inhoud. Dit in tegenstelling tot een herkauwer (koe bv). Toch blijkt vaak dat ze op dezelfde manier worden gevoerd (gras en eventueel biks).
De darmen van het paard zitten vol micro-organismen die de darminhoud bewerken en de benodigde voedingsstoffen omzetten en opgenomen kunnen worden.
Het voedsel van ons steppendier bestaat uit:

Taaie arme grassoorten (hooi komt in de richting)
Struiken, boomschors, takken etc.
Kruiden
Mineralen (genomen uit de kruiden, stenen etc.)
Schoon water

Het gras in ons gecultiveerd weiland is veel te rijk en de micro-organismen kunnen er niet veel mee. Dit geldt ook voor krachtvoer. De micro-organismen verminderen snel of sterven af en worden met de, al of niet dunne, ontlasting verwijderd.
(Wees hierop attent als uw paard aan de “dunne” is).
Chemische ontwormingsmiddelen kunnen dit ook veroorzaken.
En bij dit zoeken naar voedsel beweegt het paard ook nog eens 30 km per dag.
De verstoring van het stofwisselingsproces doet de darminhoud verzuren en daarmee ook het bloed. Dit heeft weer invloed op de hoeven en kan allerlei allergieën veroorzaken.

Goed dieet:

Vrije toegang tot hooi.
Schoon water
Mineralen kunnen toegevoegd worden d.m.v. groente (koolsoorten: bloemkool, broccoli, andere koolsoorten doen het ook goed).
Is de verzuring bij, bv hoefbevangenheid, aanwezig kan dit teruggebracht worden door er een theelepeltje knoflookpoeder aan toe te voegen, half theelepeltje kurkuma (daarbij een beetje gemalen zwarte peper om de werking van de kurkuma te helpen). Plantaardige olie (lijnzaadolie KOUD geperst, raapolie, olijfolie of koolzaadolie, etc).
Voor een juiste magnesium – calcium verhouding kan men ook nog een eetlepel Magnesium Oxide toevoegen.
Als enige is spelt het beste om erbij te geven waar eerdergenoemde groente, olie en supplementen doorheen geroerd kunnen worden.
Als mineralen supplement is ook zeewier (gedroogd) te gebruiken.
Spelt en (zeer zuivere) Magnesium Oxide is bij mij verkrijgbaar. Alsmede ontwormingsmiddel Verm-X (kruidenbasis).

Ik dacht eerste instantie dat klinkt wel goed maar ik ben nog al voorzichtig met mijn paardjes en na het lezen van al de onderwerpen over o.a. voeding en toevoegingen op de website van Paard Natuurlijk weet ik dat meer niet altijd beter is.
Nadat ik las diegene deze produchten ook verkoopt kreeg ik wat twijfels vandaar dat ik dacht ik leg het de lezrs van Paard Natuurlijk een voor
Alvast bedankt voor jullie reacties

groetjes auwra

En overdenk ook maar om er 1 of 2 extra draden bij te zetten, waarvan 1 een aarding word, dan kan Houdini zich zeker niet onttrekken aan de Tic
Het best een geallumininiseerde ijzerdraad, die op elke hoek van de wei (of 1 voor de paddock) geaard word. Aarden doe je best een gat boren in de grond, 1m diep, vul die met lanbouwzout en plaats er een aardingpen in.
PS,
dat zou je OOK voor het apperaat moeten doen, 3 stuks één meter uit elkaar en met elkaar verbonden, dan naar het apperaat toe.

Een houten omheining zonder schrikdraad wil je niet hebben met je geiten, die vreten het in een jaar op, als niet één van je paarden of ezels het doet

Over dat aanraken door de dieren, in een grijs verleden heb ik ook een hond gehad, die kon precies onder de onderste draad door lopen. altijd met haar staart omhoog. Is lang goed gegaan, tot ze de tic wel kreeg. Sinds dien was een garendraad voldoende om haar te begrenzen

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

KFH vertaling, deel 1

@ allen: als je op spel-, vertaal- of andere fouten wilt controleren - graag!
@ Frans en Ilona: als alles vertaald en nog eens gecontroleerd is stuur ik het aan jullie in een Word of ander tekstdocument. Als dat handig is kan ik de alinea's nog voorzien van de HTML-codering.
____

Een interview met Klaus Ferdinand Hempfling

De onderstaande tekst is een vertaling van een uitgebreid telefonisch interview door Mark Mottershead (http://www.horseconscious.com/ en http://www.dressagedisgrace.com/ ) met KFH, Klaus Ferdinand Hempfling. Het interview vond plaats in november 2009, in de vorm van een teleseminar.

De oorspronkelijke audio opname van dit interview staat op http://www.dressagedisgrace.com/live-teleseminar-klaus-ferdinand-hempfling .
Onze hartelijke dank aan Mark Mottershead, voor zijn toestemming om het interview te vertalen en het hier op PaardNatuurlijk te mogen plaatsen!

Daar waar de vertaler een woord of korte zin heeft toegevoegd ter verduidelijking van de letterlijke tekst, staat haar commentaar tussen haakjes met toevoeging van haar initialen, kk.
_____________

Mark: Ik wil graag iedereen welkom heten bij Klaus Ferdinand Hempfling. Ik wil Klaus graag verwelkomen aan de telefoon. We zijn natuurlijk hier om te praten over de “Blue-Tongue Video” (http://www.youtube.com/watch?v=8hIXGiV4N4k , kk) en de campagne tegen rollkür. Natuurlijk zullen we ook willen praten over waar Klaus mee bezig is momenteel en wat hij gepland heeft voor volgend jaar. Dus laten we met het hoofdonderwerp beginnen, de Blue-Tongue Video, die je gezien hebt, toch, Klaus?

KFH: Ja. Op z’n minst gedeeltes ervan, ja, Mark.

Mark: Oké. Ter informatie, sinds het (de Blue Tongue video, kk) uitkwam – het werd geloof ik eerst getoond door enkele Deense journalisten, het werd als belangrijk onderwerp op hun site gezet, Epona.tv – en vanaf dat moment is de video opgepikt of getoond op Youtube en Heather Moffett in de UK heeft een Facebook groep samengesteld die nu denk ik meer dan 3000 leden heeft. Er hebben ook twee petities gelopen: een ervan heeft nu bijna 6000 leden (ondertekenaars?, kk), over de andere weet ik niet. Ik heb ook een website opgezet genaamd DressageDisgrace die tot nu toe zo’n 400 tot 500 bezoekers per dag krijgt, en gepiekt heeft tot bijna 100 bezoekers per dag gedurende de laatste twee weken ongeveer. Er zijn meer dan 200 commentaren achtergelaten om de anti-hyperflexion campagne te ondersteunen. Het is gewoon een geweldige kans geweest om jou aan de telefoon te kunnen krijgen om naar jouw mening en gevoelens te kunnen vragen over rollkür en het gebruik van hyperflexion. Ik heb eigenlijk een serie van vragen van verschillende mensen – we hebben vragen gehad en mensen die geschreven hebben vanuit Pakistan, Nieuw Zeeland, het Verenigd Koninkrijk, veel uit Amerika natuurlijk – dus dit veroorzaakt echt een hoop rumoer en een aanzienlijk debat. Wil je liefst zelf beginnen of zal ik beginnen met de vragen? Wat heeft je voorkeur?

KFH: Misschien moet ik beginnen met het feit dat in elk opzicht deze manier van rijden en wat er met het paard gebeurt in elk opzicht negatief is. Niet alleen het feit dat het zonder enige twijfel pijnlijk is en dat de waardigheid van het paard absoluut onderdrukt en afgenomen wordt. Maar boven op al deze dingen, wordt bijvoorbeeld het zicht kwaad aangedaan; het paard kan niet meer zien omdat dit een positie van het hoofd is die absoluut onnatuurlijk is en niets van doen heeft met welk soort bewegingen dan ook die je kunt vinden in de natuur en in vriendelijkheid, op dezelfde manier waarop zelfs de ademhaling, het ademen van het paard, gehinderd wordt.

Dus het heeft echt absoluut negatieve aspecten en resultaten, in elk aspect waaraan je maar kunt denken. Over het algemeen denk ik dat ik graag kort zou toevoegen dat in de benadering van deze zaak, je min of meer drie gebieden (perspectieven, kk) kunt hebben. Aan de ene kant zou je hebben, als je dit zou willen doen, het historische perspectief, omdat het grappig is dat je echt terug kunt gaan naar punten (in de tijd, kk) waar deze dingen gestart zijn. En je kunt ook bevinden dat er geen redenen waren, maar er waren beginnende gedachtes over. Dan heb je aan de andere kant het fysiologische aspect met betrekking tot het paard. Omdat als je er naar kijkt, het komt niet (onverwacht, kk) uit de blauwe hemel gevallen, zeg maar, op deze manier. En het derde deel is dat je ook kunt kijken naar de menselijke psychologische kant en daar kun je ook manieren vinden om uit te vinden waarom deze dingen gebeuren.

Mark: Het schijnt dat het veel ervan te maken heeft met controle en angst aan de kant van de mens. Nu is dat natuurlijk maar een deel van wat er is. Ik denk niet dat iemand zegt dat deze specifieke ruiter een slechte mens is in enig opzicht, slechts indicatief voor de manier van behandeling die algemeen voorkomt en geaccepteerd wordt. Ik denk dat de verontwaardiging en woede werkelijk dáár over gaat. Ik denk niet dat het gericht is tegen de specifieke ruiter. Hoe komt het dat we zo ver zijn afgedwaald dat dit als normaal wordt gezien?

KFH: Zeker. Allereerst, om onze discussie te starten, wil ik zeggen dat de paardenwereld binnen de mensenwereld en de wereld van dierenwelzijn een speciale wereld is, omdat we ons speciale rechten hebben toegeëigend over hen (“over paarden”, kk). Zo is het bijv. in verschillende landen in de wet vastgelegd dat, welk soort van wedstrijd of sport je ook beoefent met een paard, dat je het recht hebt om het paard te slaan. Zo staat het in de wet. Je hebt niet het recht om een kat of een hond, of wat voor dier dan ook je hebt, te slaan. Maar je hebt wel het recht om het paard te slaan. Je hebt dat recht om het paard te slaan in dressuurwedstrijden, etc. Dus je kunt niet op grond van de wet gepakt worden hiervoor. Dus dat is iets dat heel speciaal is in de paardenwereld, en als we terugkijken in de geschiedenis dan kunnen we vinden waar dit begonnen is en waarom deze uitzondering er is en zelfs dingen zoals dit (“rollkür”, kk) volgens de wet mogelijk zijn. Maar als je zoiets als dit zou zien gebeuren met honden dan zou het verboden zijn.

Mark: Ja. We hebben Joanie die schrijft vanuit Kenswood, ik ben vergeten in welke staat je zit Joanie, en zij zegt dat één van de meest winnende race paard jockeys nooit een zweep gebruikte op elk paard dat hij reed. Onderzoeken hebben laten zien dat het slaan met een zweep van een paard in werkelijkheid zijn galopsprongen verkortte en dat het negatief was voor zijn prestatie. Ze suggereert dat mensen wellicht een studie kunnen doen om te laten zien dat rollkür niet alleen pijnlijk is voor een paard, maar waarschijnlijk veroorzaakt dat het paard niet wint. Maar ik vermoed dat omdat het met educatie (of voorlichting, kk) te maken heeft, zoals zij zegt, dat het nu zo geaccepteerd is geworden. Bijvoorbeeld, Diane uit Salem heeft gezegd: Hoe kan dit nu correct lijken voor de paarden? Het “frame” van het paard ziet er duidelijk voorovergebogen uit of in elkaar getrokken. Het is gewoon niet natuurlijk.

KFH: Nee. Zeker. Mark, ik zou graag een kort moment terug willen, naar de geschiedenis…

Mark: Ga je gang alsjeblieft.
___________

Hoe verschillend mensen, met de zelfde ideeën, kunnen denken, kan je lezen op PN.
Ook op nederlandse weiden is een (bijna) geschikte grassen keuze mogelijk.
verder vooral je gezond verstand gebruiken.

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Ik heb de hele site en het boek paard natuurlijk doorgespit.
Nu begrijp ik van de site dat er geen 1 juiste liksteen bestaat, maar welke likstenen gebruiken jullie?
Ik heb op dit moment een himalaya liksteen hangen, maar begrijp dus uit de site dat dit niet voloende is...? (ik heb een 26-jarige en een 1,5-jarige, krijgen alleen hooi/gras)
Dus 1 verschillende likstenen?

KFH vertaling, deel 2
__________

KFH: … en dat kunnen we denk ik redelijk snel doen. We kijken terug naar de tijd van het baroque rijden waar we min of meer het idee hebben van een paard dat uit de wildernis komt. Het is een wild paard en we kunnen speciale houdingen van het paard zien die komen van het natuurlijke paard. Dus, piaffe, passage, wat voor soort oefeningen we ook rijden met ons paard, die zijn gewoon exact overgenomen uit de natuur. Omdat daar de hengst, bijvoorbeeld, exact deze bewegingen laat zien om zichzelf te presenteren als klaar om te vechten, etc etc.
Dus, het hele idee is om het paard daar te laten waar het is, het van de wildernis te halen, niet het paard compleet te controleren. Dit is gecombineerd met, bijvoorbeeld, de tuinen van Louis XIV, bijvoorbeeld, in Versailles in Frankrijk. Daar heb je niet één boom die kan groeien zoals het wil en elk van die tuinen, zelfs tegenwoordig, we hebben dit soort shows om te zeggen: goed, ik neem de wildernis, ik wil de wildernis niet kapotmaken, maar ik wil die wildernis controleren op een heel oppervlakkige en kunstzinnige niveau. Dit is de manier van het baroque rijden. Later vinden we een verandering in de samenleving met een man genaamd Baucher. En daar startte opeens iets in de paardenwereld, vanuit het boerenpaard, vanuit het normale werkende paard, tot op het niveau van deze kunstmatig hoog gecontroleerde paarden, en deze man zei: Nou, wat jullie daar doen beste dames en heren, is iets dat erg veel tijd kost. Maar het is tijd om te veranderen. We hebben heel veel paarden nodig om op te offeren op onze slagvelden. Dus we kunnen niet, zoals zij deden, tien jaar besteden om de eerste echte dingen te doen met een paard van 12 jaar oud. Dus, deze man was een genie en hij deed dingen die ik nooit met een paard zou doen, maar op zijn minst behield hij toch het niveau van empathie voor het paard. En hij was echt in staat om een paard uit te zoeken dat niet al te snugger was, en na drie dagen kon hij absoluut spectaculaire dingen doen met dat paard. En hij zei één ding, hij zei: Waar het paard ook tegen protesteert, de wil van de ruiter zit in de nek.

Dus, hij kwam met dat nieuwe idee, hij zei: Als je een paard graag wilt controleren dan hoef je je alleen maar op de nek te focussen. Als je de nek (hals) onder controle hebt dan heb je het paard onder controle. Dus, hij was de man die het hele idee uitvond om een paard op te sluiten tussen de teugels en de benen, omdat tot die tijd de werkende ruiter en de kunstzinnige ruiter etc., zij zeiden: Ik controleer het paard met mijn gewicht en met mijn benen, en de teugels zijn er alleen maar om signalen te geven. Maar deze man zei dus: Nee, ik knijp het paard tussen de teugels en mijn benen. Ik (.. onverstaanbaar) de sporen frequent en bouw zo’n soort cirkel op. En voordat hij begon om het paard te rijden, deed hij heel specifieke oefeningen met de nek van het paard. Dit was de sleutel voor zijn manier van rijden. Hij verkocht dit aan de soldaten. Die zijn niet zo succesvol geweest als hij zelf was, omdat je overduidelijk veel talent nodig hebt om dit systeem te gebruiken.

Dus als we nu teruggaan en kijken naar, laten we zeggen de springruiters, dan is het nog steeds heel populair om dit gedeelte van Baucher’s ideeën toe te passen. Ze weten vaak niet hoe het heet, ze weten niet de precieze methode, ze weten de geschiedenis niet. Maar ze gebruiken dit soort methode om flexibiliteit te bereiken en die flexibiliteit in de hals van het paard te brengen. Dus dit is wat te doen om te controleren, je zei ’t al, om het paard te controleren. Dus, als ze nu dit type van Rollkür doen, … ik weet niet hoe je dat uitspreekt in het Engels…

Mark: I geloof dat het een Duits woord is. Maar jij mag het precies zo zeggen als je zelf wilt (gelach in de zaal)

KFH: … dan gaat het precies daar om, het controleren van de hals van het paard. Maar het punt is dat dat wat ze nu doen beneden alle peil is, omdat zelfs de empathie en het begrip voor het paard, die je wel vindt in Baucher’s idee, nu compleet wordt overgeslagen en alleen het laatste stukje is overgebleven, door met brute kracht aan de teugels te trekken.

Maar, zonder enige twijfel en ik bediscussieer dat (rollkür, kk) niet. Ik heb het nooit in het echt gezien, omdat ik het niet wíl zien. Maar de reden is het paard te controleren, en Mark, we moeten ons realiseren dat het ze lukt. Ze zijn succesvol. Zij krijgen dit sneller voor elkaar. Dus, ik kan alleen zeggen dat als iemand heel snel wil zijn in het controleren van het paard, en als dat zijn werk is, en hij heeft geen enkel gevoel meer over van empathy of een soort van gevoeligheid en een soort van ethiek, dan ja, je bent er succesvol mee.

Omdat zelfs als je een paard snel in de dressuur sport kunt beleren, wat ze steeds sneller en snelleren sneller doen, maar met dit ben je nog sneller. Omdat je op deze manier de nek (hals) van het paard controleert. Dus, naar hun mening, er is een réden voor. Het is niet alleen maar gewelddadig (bruut), het is niet alleen maar stom, als je kijkt naar welke doelen zij hebben.

Mark: Ja. Ik bedoel, Mary uit Plainwater, Michigan schrijft en zij zegt: Hoe kan een klassieke trainer zijn of haar klanten overtuigen dat het trainen van hun prachtige, getalenteerde, en waarschijnlijk kostbare warmbloed in de basis van dressuur meer tijd zal kosten dan een maand; en daarvoor heb je de doorlopende kosten, niet alleen van de training maar ook het tarief van de trainer en misschien het mislopen van inkomsten door aan competities mee te doen. Terwijl er wellicht een trainer verderop in de straat zit die zegt: Geen probleem, ik doe dat wel in een maand voor jou. En natuurlijk, daar krijgen ze de teugels strak aangetrokken, en daar ga je dan. Het is een lastige kwestie. Wat voor soort zenuwbeschadiging wordt er veroorzaakt door het gebruik van de dubbele teugel en de toepassing daarvan in deze extreme houding? Wat voor soort fysiologische problemen komen voort uit het trainen van een paard op deze manier? Of uit het rijden op die manier?

Hempfling: Ik zou eerst dit willen zeggen Mark, de paarden die ik ontvang, nu sinds 15 jaar… laten we zeggen dat de problemen van de paarden waarmee ik geconfronteerd wordt, die zijn behoorlijk veranderd in de afgelopen 15 jaar.
15 tot 20 jaar geleden, …. 20 jaar geleden… toen ik startte, waren veel van de paarden “alleen maar” geslagen. Er waren mensen die zeiden (tegen het paard, kk): Ik wil dat je dit doet en dit en dat, en als je het niet doet dan zal ik je daarvoor straffen. Of als je het echt heel goed doet dan krijg je misschien een beloning. Dit type paarden, die waren redelijk simpel om weer te corrigeren omdat, hoe bruut het ook is, maar er zit een consequentie achter (achter het gedrag van het paard, kk). Het paard weet echt: Wow! Deze vent wil dat ik dit en dat en wat dan ook doe en als ik het niet doe, (KFH imiteert geluid van een zweep, “woosh” kk), dan zwaait er wat.
________

Karen Koomans schreef op zaterdag 20 maart 2010, 21:49:


euh, juist ja. Daar staat, maar dan zonder spatie tussen de s en de h:
"s hhhhwoosh"

(vervolg deel 2, vertaling KFH)

Nu in de tussentijd, de paarden die ik krijg, die hebben andere problemen vanwege een bewustzijn bij het publiek. Mensen zijn steeds minder (openlijk, kk) bruut met paarden. Ze slaan het paard niet meer op die manier, misschien, zoals ze dat voorheen deden. Maar wat ze nu doen is dat ze werken met de waardigheid van het paard. Dus het merendeel van de paarden die ik nu krijg, zoals de laatste die ik in een korte videoclip heb laten zien, Harmon, hij is een prachtig, aardig Spaans paard. Hij was compleet depressief. Dus ik kan wel zeggen dat 70%, 80%, 90% van de paarden die ik nu ontvang in mijn shows, in mijn optredens, zij zijn voornamelijk depressief, en vooral hieraan moet ik werken. Daar zijn twee redenen voor: Eén reden waarom ze depressief zijn is dat in onze maatschappij, en paarden zijn altijd een spiegel van de maatschappij, altijd een deel van die samenleving…. Olivier (?) zei dat paarden de meest heldere spiegel zijn van hoe mensen leven in samenlevingen. En ik ben het helemaal eens met die uitspraak. Dus, mensen in de samenleving voelen zich minder thuis. Ze zijn zichzelf kwijt. Ze hebben niet, niet zo makkelijk als vroeger misschien, een eigen persoonlijk standpunt. En dit wordt precies overgedragen op de paarden. Dus dit soort van de weg kwijt zijn, dit soort van je niet thuis voelen, dit soort gevoel krijg ik heel, heel snel met de paarden.

De tweede reden is dat in paardenfluisteraar kringen, zo te zeggen (of “zogenaamd”, kk), en in dressuur kringen, hebben ze uitgevonden dat als je werkelijk dieper kijkt naar het psychologische punt van het paard, dat het sneller is…… meer bruut zonder enige twijfel. Dit is wat ze uiteindelijk verkopen, wat ze niet uitleggen is dat waar het neerkomt, gewoon je paard niet slaan maar zijn psychologische niveau afbreken, gewoon zijn waardigheid neerslaan (“just to beat the dignity down” zegt KFH letterlijk, kk). En dat is de reden dat ik paarden zonder ziel krijg. Dus, je kan dat bewerkstelligen op een horsemanship manier, zonder enige twijfel, heel snel. In enkele minuten zul je de ziel van het paard breken en je hebt een werkende machine, die functioneert. Maar geen sprankelende ogen, geen magie, geen leven meer.

En aan de andere kant hebben we dit, waar we over discussieren nu (rollkür, kk), omdat wat we aan het doen zijn, en dat was je vraag, de grootste schade is aan de waardigheid van het paard. Omdat dit letterlijk de waardigheid van het paard, het hoofd van het paard, naar het stof brengt (“putting to the dust” is de letterlijke Engelse uitdrukking, kk) en dan slaan met je voeten. Dus, naast al het andere, zoals het fysieke ding met de tong, je kunt zijn kin breken. Het paard kan niet meer ademen. Het paard is in permanente paniek. De bloeddruk is te hoog. De hartslag is hoger. Het paard is altijd bang voor zijn leven als je dit doet (rollkür, kk), want er is absoluut geen mogelijkheid om uit dit wurggreep systeem vrij te komen. Maar dit alles, zo bruut als het is, en je kunt merken dat ik nu aardig (?? onverstaanbaar, kk) ben Mark, maar dit alles is níets vergeleken met als ik het paard helemaal vrij krijg, helemaal naakt zeg maar, het halster er af halend.

Het eerste dat ik kan zien en het belangrijkste waar ik aan moet werken is precies om ergens in die rotzooi de ziel te vinden en naar het paard te gaan en te zeggen: Paard, dit is jouw ziel. En nu hebben we een grote klus te klaren. We moeten zien dat we je ziel weer terug krijgen in je lijf.
Dit is wat er moet gebeuren en dit is het effect en ook, (kijken naar, kk) het succes dat zij (de rollkur ruiters en andere mensen die het paard van zijn ziel/waardigheid beroven, kk) hebben, bekeken vanuit hun doelen. Ze zijn succesvol...