Anja Seijn schreef op zondag 28 maart 2010, 14:52:
Geweldige ervaring, iedere keer weer als ik zo'n
> reus van 650 kg langs mij heen zie trekken, die mij subtiel begroet en mij
> verder weer met rust laat. Dat is, volgens mijn bescheiden mening, wat
> communicatie onderling bij paarden is, subtiel en rust. Geen gefladder,
> geren, gejaag, gedoe of tig soorten aanwijzingen in een/tiende van een
> seconde zonder te wachten ... drijven of dreigen doen ze ook onderling ...
> maar jeetje, daar zijn nogal wat subtiele signalen aan vooraf gegaan.
> Dit gezegd hebbende, nope ... ik zie geen "know your species", sorry!
Anja, ik vind het allemaal geweldig wat je schrijft en lees graag je berichten maarre...
wij hebben hier vier merries staan en die zijn dus helemaal niet subtiel, die zijn juist heel heftig en keihard onder elkaar. Ook al wijkt de ander voor een dreigende blik en platte oren, krijgt ze toch nog een beet in haar kont en zo mogelijk een trap tegen haar tanden om dan liefst nog een beetje rondgejaagd te worden tot ze op de juiste plek staat.
Als ik daar nu een voorbeeld aan zou willen nemen???? Neeje, doe ik dus niet hé
('t zou nochthans goed zijn voor mijn fysiek
Marianne
Warboel
