Egon schreef:
> dit filmpje. Da's een heleboel opgestapelde p+, net "join-uppen-met-de-voerbak".
> Join-up.
Hét kenmerk van een join-up is dat het paard belet wordt om te vluchten. Daarom kan een join-up alleen in een kleine ruimte zoals een roundpen, picadero, of aan een longeerlijn. Joris kan hier ieder moment besluiten om weg te lopen; de wei is groot en Joris loopt gewoon los.
Tweede kenmerk van een join-up a la Monty Roberts is, dat het paard pas uitgenodigd wordt om naar de trainer toe te komen nadat het paard signalen van deemoed/overgave heeft getoond. Bij zo’n join-up moet je dus net zolang opjagen (terwijl het paard niet kan vluchten) tótdat het paard begint te likken en te smakken.
Dus bij een join-up speel je de jager (het paard is de prooi). Je verhindert vluchten en je jaagt net zolang tot het paard zegt “oké, jij hebt gewonnen”. Van dat soort overgave-gedrag is bij Joris geen spráke en ik ben daar ook absoluut niet op uit.
> Een heleboel opgestapelde p+
De ontvanger bepaalt of iets P+ is of niet. Iets is pas P (straf), wanneer het gevolg is dat de frequentie van het gedrag waarop het wordt toegepast, áfneemt.
Wanneer mijn lichaamstaal zegt: wég bij die etensbak, dat is P+. Oké, als je ook de lichaamstaal telt die vooral een signaalfunctie heeft (“ga weg bij die etensbak”, zonder dat ik Joris achtervolg o.i.d.), dan is het veel meer P+ dan 3x. Dat is waar en het is eigenlijk ook wel terecht om die ook mee te tellen - mee eens.
Het gedrag waarop hier P+ wordt toegepast is “etensbak te dicht naar mijn zin naderen” en het gevolg van deze P+ is afname in frequentie van dat gedrag. Aan het einde van het filmpje kiest Joris ervoor om op mijn vraag “kom” correct te antwoorden, in plaats van nogmaals te proberen of hij eten uit de voerbak (erg lekker, met wat geraspte appel erdoor!) kan snaaien. Dát is het effect van de P+-en (en R+-en) die ik heb toegepast.
Als ik op 1.09 op de positie was gaan staan waar ik sta op 3.06 (als ik opnieuw vraag aan Joris om naar mij toe te komen), dan was Joris op 1.10 naar de voerbak gerend. Op 3.06 kiest hij ervoor om naar mij toe te komen.
Dat resultaat heb ik dus bereikt in
2 minuten, met toepassing van zowel P+ als R+ (want komen als ik dat vraag wordt beloond, en naar de etensbak gaan wordt bestraft). Er is niet geknipt in het filmpje en ik heb deze oefening nooit eerder gedaan, behalve zoals beschreven mbt de kort durende "take 1" video opname.
Ik heb al vaker op het forum geschreven: P+ is niet mijn voorkeursmanier van trainen, maar als het om dingen gaat die te maken hebben met respect en/of (dus) het voorkomen van gevaar, dan pas ik soms wel degelijk P+ toe.
Liever zie ik te voorkómen dat je (ik) in dat soort situaties verzeild raakt, waar je vanwege je eigen veiligheid/ruimte P+ toepast. Dat kan ook voorkomen worden, als je goede leiderschapskwaliteiten bezit en de tijd neemt om dat wat je wilt leren in kleinere stapjes te knippen (set your horse op for succes).
Het is niet voor niets dat ik de situatie heel moeilijk maak voor Joris; als ik dat niet gedaan had had ik dit nooit kunnen filmen. Met grasbrok in de etensbak en ik pal naast die bak, was slechts één klein gebaar al genoeg om Joris weg te laten blijven. Dat was “video, take 1” en dat filmpje heb ik weggegooid, want er is vrijwel niets op te zien.
Pas toen ik het (te zien op het geplaatste filmpje) moelijk maakte voor Joris door én wat geraspte appel door de grasbrok te doen en al vrij snel zelf enige afstand te nemen van de bak en Joris er dan juist vlak langs te vragen, tóen kon ik laten zien wat ik wilde laten zien.
En natúúrlijk reageert Joris met “bokkigheid” om mijn P+. Het zou raar zijn als dat niet zo was. Immers P+ is straf. P+ roept angst of agressie op (vluchten of vechten).
Maar als je meteen een alternatief gedrag aanbiedt, waarmee het paard datzelfde zo gewilde voer wél kan bemachtigen, dan beperk je die frustratie/agressie. In dit geval is dat alternatieve gedrag iets dat Joris al kent, namelijk correct reageren op wat ik aan hem vraag middels lichaamstaal of gesproken commando (“kom”, “volg mij”, “achterwaarts”).
____
Veel mensen die nog niet clicker trainen én die een paard hebben dat opdringerig of zelfs agressief reageert rondom voer, haken af als de weg naar hun praktische doelen lang is of lijkt te zijn in hun ogen. Ze moeten dan beginnen met beleefdheid trainen (als ze 't goed doen). En in het lesmateriaal dat ik tot nu ken, komt daarna of gelijktijdig targetten, een oefening waar veel mensen het nut niet van inzien.
Het is reden nummer één die ik hoor, mbt waarom mensen stoppen met het clicker trainen van een paard. Hij doet 't niet, hij wordt er heel vervelend van.
Het is mede daarom dat ik mij afvraag of de kortere weg, middels P, gerechtvaardigd kan zijn mits goed toegepast en met als énig doel dat het paard zich niet langer opdringerig of agressief gedraagt rondom voer? Die etensbak is in wezen
niets anders dan voer dat je in je jaszak of heuptasje hebt; het paard mag dat niet willen opeisen/afpakken. Hij mag dat voer pas hebben op het moment dat de trainer het aanbiedt.
Ik heb voor mijzelf nog geen definitief antwoord op die vraag, of ik vind dat in dit specifieke geval gebruik van P gerechtvaardigd kan zijn (en zo ja, hoe dan precies). Wegen de voordelen van het gebruik van P in dit specifieke geval op tegen de nadelen? Eventueel wel P- gebruiken om beleefdheid te trainen, maar geen P+? Naar dat laatste neig ik op dit moment, maar ik ben nog niet uitgedacht.
Al deze dingen (plus het onderstaande) wilde ik graag ter discussie brengen hier. En hoewel ik de discussie zoals die loopt niet op elk moment gemakkelijk vind om mee om te gaan zonder bloeddrukverhoging - dát die discussie op gang is, is wel duidelijk

!
Tenslotte nog dit, als discussiepunt over de grote weerzin van clickeraars tegen P (straf), met name P+. Die weerstand heb ik óók, maar ik ben wel aan het nadenken in hoeverre die weerstand helemaal terecht is, en in hoeverre dat praktisch is als je graag wilt dat méér mensen met succes gaan clickertrainen. Vandaar deze stellingen:
Ongewenst gedrag negeren doe ik veel, zoals alle clickeraars. Maar éigenlijk is dat óók P maar dan in de allermildste vorm die je je kunt voorstellen.
Negeren heeft immers tot gevolg dat het betreffende gedrag in frequentie afneemt. De definitie van P+ is: iets onaangenaams toevoegen, om ongewenst gedrag te ontmoedigen.
Door te negeren neemt het ongewenste gedrag af. Dus kennelijk wordt negeren als onaangenaam ervaren. Dat is ook wel logisch, want het dier wil of verwacht een beloning in welke vorm dan ook, en krijgt die niet. Wat je toevoegt is: "niets" (niet reageren is óók een reactie die effect geeft).
Je kunt "negeren" ook P- noemen, ligt er aan vanaf welke kant je de situatie bekijkt. In dat geval zeg je dus: negeren is P- want het effect is dat het ongewenste gedrag afneemt. Het min-teken betekent dan dat je iets prettigs onthoudt aan het dier. Wat je wegneemt is, opnieuw: "niets"

.
Ranghoger/ranglager wil ik ook nog graag bediscussiëren, maar dat komt later wel, wat mij betreft. Anders wordt het wel érrug veel (dat is het nu al!).
grt,
Karen