zinzi_jewel schreef op maandag 29 maart 2010, 22:01:


Denk dat je een WOW zadel hebt gekocht ? Zou dat kunnen

is dit niet een menselijke emotie die

Ik kwam toen bij de kliniek aan, en de merrie was heel erg van streek dat haar veulen niet bij haar was. Veulen was inmiddels dood en hadden ze ergens onder het zeil gelegd. Ik ben toen met haar ernaar toe gegaan en toen werd ze rustig. Na 15 min. terug naar de stal, weer heel erg onrustig. Toen hebben we het veulen in de stal gelegd en de volgende dag was alles goed. Hoe lang het exact heeft geduurd weet ik niet, maar niet even. Zij had het veulen ook 3 mnd meegemaakt?.........

Het lijkt dan toch verdacht veel op acceptatie dat hij niet meer leeft. Het schrappen van voorbeen over veulen heen, nee geen fijn gezicht. Ook de periode erna was ze moelijker (onrustiger).
Wat daarna weer als vanouds werd.
Anita

Je hebt al heel wat goede raad gekregen.

Wij hebben vorig jaar gekampeerd in de weide (caravan)... en het geluk gehad om de geboorte mee te maken. Ik was er helemaal ondersteboven van (in positieve zin). Ik ben heel blij dat we het meegemaakt hebben. En ik zou het opnieuw zo doen! Het was het dus meer dan waard.

Zo'n week of zo voor de geboorte hebben we de merrie overdag geregeld apart gezet van de ruin en 's nachts altijd, gewoon draadje ertussen. In haar stal een hele berg stro. We gingen er van uit dat ze gewoon buiten zou veulen, maar die nacht regende het en ze ging netjes binnen liggen. Erg fijn voor ons: licht en droog...

De wekker zetten zou ik ook niet meer doen... het raampje van de caravan stond altijd open en je hoorde haar kreunen (we wisten dus direct hoe laat het was!). De ruin liet toen trouwens ook van zich horen, net of hij wist dat er iets stond te gebeuren.

We hadden ook direct mensen gebeld met hopen ervaring, een beentje zat niet helemaal goed, we waren doodongerust. Na enkele minuten heeft mijn man tijdens een wee dat beentje lichtjes gehanteerd en toen was het het veulen en direct uit. Even later kwam onze hulp aan, maar toen was hij al geboren, 15 minuten is bij zoiets een eeuwigheid.

De volgende morgen hebben we een draad extra gespannen (op zo'n 3m van de andere draad) want mama wilde de ruin -doorheen de draad- verrot stampen. We hebben die dagelijks terug dichterbij gezet tot mama rustig was. Na een week of zo hebben we ze samen gezet met een klein hartje, maar dat ging prima!
Dus ik denk dat je naar de situatie moet kijken, je merkt erg vlug wat gaat en wat niet. Jullie kennen de paarden het beste

Intussen is hij 11 maanden en nog steeds een heerlijk beestje.

Geweldig , die karikatuur ! En het filmpje ook .
Zag ik goed dat de sliding stop aan het einde met hoefschoenen gedaan is .. ??

Zo , ja ga ik het morgen gelijk op stal vertellen , want daar zijn 2 dames die echt van mening zijn dat ijzers moet in de western sport ...
Er zijn van de 26 paarden bij ons op de stal nog maar 2 met ijzers ....
Heb goed werk verricht in een krap jaar Heb er 5 van de ijzers afgekletst ....