Bandida schreef op woensdag, 5 januari 2005, 9:19:


..... hey.. wat jammer.. hadden we niet nog een filosofische discussie zullen opzetten..?

Marianne

Hallo mensen

Nu ben ik dan na jaren wachten de trotse eigenaresse van een Groninger ruin van zeven jaar. Het paard was een lieverd toen ik hem op zijn stal kwam zien, ik heb hem ook gereden en dat ging prima. Hij heeft een zachte mond en heeft geen sporen nodig (maar dat heeft geen een paard volgens mij). Dus mijn lieve Boudewijn kwam naar ons toe. En nu zijn we twee dagen verder en begin ik mij af te vragen waar die lieve Boudewijn gebleven is. De eerste dag was hij totaal van slag, dat snap ik best. De tweede dag mocht hij even lekker door de modder rennen en rollen, maar vervolgens gleed hij onderuit op de stenen. Gelukkig was de smid net op de manege en die heeft direct zijn achterijzers er af gehaald. Het leken wel schaatsen! Dus ik denk wel dat hij nu meer grip op de bodem krijgt.
Maar alleen bij de gedachte al dat ik deze 700 kilo moet berijden staat mijn hart stil. Gelukkig heb ik nog een filmpje waarop te zien is hoe ik hem de eerste keer bereed, dan weet ik zeker dat het ook echt gebeurd is. Wie heeft er tips om het hem meer naar de zin te maken? Hij is wel heel erg verwend en ik moet hem ook nieuwe stalmanieren aanleren. Gelukkig gaat iemand anders hem voor mij de eerste keer berijden en zijn nieuwe omgeving laten zien, dit meisje vertrouw ik voor de volle 100% zij heeft zelf een nerveuze hoog in het bloed staande merrie doen veranderen in een vriendelijk volgzaam dier. En dat door overtuiging en zonder geweld. Maar wie mij een hart onder de riem kan steken is hierbij uitgenodigd om dat te doen!

Groetjes uit Barendrecht

Hetty de Vries schreef op woensdag, 5 januari 2005, 12:27:

hoi Hetty,
geef je paard even 'n paar dagen de tijd om alles in z'n nieuwe omgeving op te nemen . hij moet eerts wennen dan pas zal z'n oude ik weer boven komen.
maar gun hem tijd. mischien duurt het wel langer als 'n paar dagen, geef hem die dan ook. daar heb je straks plezier van.
succes ermee

Jacqueline
geduld is een schone zaak

Hetty de Vries schreef op woensdag, 5 januari 2005, 12:27:

2 dagen is wel erg kort hoor. En hij is ook nog onderuit gegaan. Zou je zelf ook niet ff rustig willen acclimatiseren als je zomaar uit je vertrouwde omgeving ergens anders gedropt werd?

Geef hem een paar weken de tijd. Val hem niet teveel lastig. Ga lekker bij hem zitten. Met hem kletsen. Als hij wil een beetje poetsen. Laat hem aan zijn nieuwe omgeving en gewoontes wennen. En begin dan es rustigjes aan met wat grondwerk.

Als je het gaat overhaasten en zowel jij (maak ik uit je mailtje op) als hij zitten niet lekker in het vel... lijkt me niet goed.

Lekker rustig aan elkaar wennen en dan komt het vanzelf goed! Want het is hoe dan ook hetzelfde paard wat je eerder bereden hebt!
Succes en veel plezier met hem!
Marjolijn

Hetty de Vries schreef op woensdag, 5 januari 2005, 12:27:


Dit heeft weinig met Paard Natuurlijk te maken. De Groninger is zijn karakter al kwijt omdat hij geruind is. Nou moet het ook nog een vriendelijk volgzaam dier worden. Een soort snorfiets. Geef mij maar een paard met eigen karakter en temperament. Dat is toch veel leuker.
Groet
Hans

Hetty de Vries schreef op woensdag, 5 januari 2005, 12:27:


Hallo Hetty,

dat je blij bent met je Groninger, dat kan ik me voorstellen. Prachtige, stoere paarden!
Zoals twee collega-schrijvers al zeiden: Neem de tijd! Een paard is geen fiets die je naar believen kunt beklimmen .... geef jouw Boudewijn maar eerst eens een paar weekjes om jou te leren kennen, aan zijn omgeving te wennen en tot rust te komen. Ik zou je aanraden om eerst niet te rijden, wél veel poetsen, aandacht geven, een wandelingetje aan de hand... dat alles is nodig om het paard weer op z'n gemak te krijgen. En gaandeweg leer jij het paard ook beter kennen en ontstaat er vertrouwen over en weer!
En wat maken die paar dagen uit - als je daarmee jezelf én het paard weer op het goede spoor kunt krijgen? Rustig aan en niet denken dat een paard alleen maar is om op te rijden en dingen voor je te doen. Bij Paard-Natuurlijk begint alles met vertrouwen en respekt - vooral van de mens vóór het dier!

Marianne

Hoi , ik ben al een tijdje bezig om hier in frankrijk aan een paar kadaver hoeven te komen . Nu heb ik het schriftelijk aan moeten vragen met de reden waarom erbij en zelfs over de destructie doen ze een beetje moeilijk . Ik vraag me nu af , uit pure nieuwsgierigheid , hoe dat in nederland gaat , kan iemand mij dat vertellen ?

Juist niet, want jij zit met jou bomvaste vertrouwde paard tussen het verkeer en het jonge paard in en het jonge paard ziet aan jou paard dat er niets aan de hand is!


Het lijkt me duidelijk dat je gewoon een goede band met je rijpaard moet hebben. Dat paard moet "aan de hulpen" staan en verkeersmak. Reageren op stem, aan de kant gaan als je dat met je benen aangeeft enz enz. Lijkt me voor een gewoon doorgereden paard niet zo heel veeleisend of wel? Ik verwacht dat over het algemeen al van mijn paardn


Ik rij altijd met bit. Dus ook als ik een handpaard mee heb. Ik denk dat je rijstijl daar verder niets mee te maken heeft. Als ik een eigen paard heb wat ik zonder bit rij, dan kan ik die ook zonder bit als rijpaard meenemen voor handpaardrijden, het lijkt me niets fundamenteels aan het geheel veranderen (behalve dan de keuze of je met of zonder bit rijd, maar dat is een ander verhaal)


Ik had vroeger een buurhond, mechelse herder reu ongecastreerd 75 cm groot. Dan de hond van mijn tante,teefje labrador kruising, en mijn eigen hondje, een maltezerleeuwtje kruising, ongecastreerde reu. Dat ging tegelijkertijd mee naast de fiets, op het tempo van de langzaamste hond, op mijn aanwijzingen. Jaren gedaan, nooit last gehad. Ik was immers degene die aangaf wat mocht en wat niet. En baasje van de fiets trekken mag niet Ook niet voor de poes van de buren!

Nee, maar datzelfde risico loop je toch ook als je alleen jou paard rijdt? Het meehebben van een tweede paard lijkt me daar geen wezenlijk verschil in maken.

Dus kun je ook niet in groepen rijden voor het geval dat dat gebeurt? Ik snap je gedachtengang hierzo gewoon niet zo.


Ik vind een eng landbouwvoertuig niet zo een probleem, ze reageren er niet op. Het rijpaard iig al niet en het tweede paard daardoor ook niet. Bovendien kun je aan de kant gaan, een afslag nemen of verzin iets.


Bijvoorbeeld. Maar ook voor conditieopbouw zonder ruiterbelasting. Of na herstel na een ziekte/blessure. Of voor tijdsbesparing, je doet twee paarden in de tijd van eentje. En boven alles, het is gewoon leuk, voor de mens, maar zeer zeker ook voor de paarden. Die gaan liever met zijn tweeen op stap dan alleen!


Dat mag natuurlijk Ennuh, handpaardrijden kan ook in het bos of op de hei


Wanneer je de kans hebt, kom dan alsjeblieft een keertje kijken! Ik wil je geen handpaardfreak maken, maar ik vind het jammer dat je het als gevaarlijk ziet. Zeker omdat ik het gevoel hebt dat dat komt uit gebrek aan vertrouwen in je paard(en). Handpaardrijden is net zo gevaarlijk of ongevaarlijk als je het zelf maakt. Dat geld toch altijd met de omgang met paarden?

Groetjes Karin

Caatje schreef op woensdag, 5 januari 2005, 14:54:


Net zo moeilijk, zo niet moeilijker.
Je kunt de hele flauwekul vinden in de Destructiewet 1957, de Vleeskeuringswet 1919, Destructiebesluit 1996, diverse AMvB's, etc... ( http://wetten.overheid.nl/ ).
Er zijn ook al EU-richtlijnen voor.
Officieel moeten lijken, slachtmateriaal, destructiemateriaal, etc. tot op de laatste teennagel (dus ook hoef) geadministreerd en verantwoord. Vandaar dat slachters er huiverig voor zijn aan wat dan ook mee te werken. Dat is al lang zo; een jaar op 20 geleden moest ik ook al alle stenen omkeren om aan wat kadaverhoeven te komen.

Deels is het natuurlijk geen "flauwekul", als het om specifiek risicodragend materiaal gaat. Maar zoals gewoonlijk is de regelarij weer dusdanig doorgeschoten dat zelfs een scheet laten in NL verboden is (en dat is werkelijk waar! - vergelijk Art. 239 WvS maar eens in het politiek "normen en waarden" debat). Daarom vindt je bijvoorbeeld in een Spaans restaurant in NL dus geen stierenballen op het menu, en in een Turks restaurant geen geiteogen.

Nu zijn paarden in NL niet zo lang geleden juridisch categorieel verhuisd, en bij de andere "emotioneel beladen" huisdieren als katten en honden terecht gekomen, wat crematoria e.d. mogelijk maakt. Ik weet niet hoe dát precies in elkaar steekt en ook ff geen zin op te zoeken

Groeten, Egon

Anne-lauren schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 11:33:


Hoi Anne-Lauren,
Ik zal er zeker op letten. Normaal gezien zal er niet veel op asfalt gereden worden, maar bedankt voor de tip! I hou die absoluut in het achterhoofd.

Groetjes,
iebie

heej heej ik vin jullie site egt super tof!!... ik heb veel geleerd van die cursus van als je paard schrikachtig is .. ik heb het bij mij paard gebruikt en het helpt al super goed!.. hij schrikt veel minder!...ook in de trailer gaat steeds makkelijker!..
maar ik had een vraag over khani.. ik vin het egt een super tof mooi paard en k wilde vrage of jullie misschien een leuke fotow hadde van hem?.. want kopieren van een site daar doe ik niet aan en dat kan ook niet dus miss hebbe jullie ene mooie foto van hem!...
alvast bedankt
groetjes xxx romy

.Dank voor de uitleg , het is natuurlijk allemaal een beetje vergezocht maar aan de andere kant best logisch . Hieruit blijkt in iedergeval wel dat er niet makkelijk geknoeid kan worden (neem ik aan ) en dat het keurig bijgehouden wordt . Ik kon wel , volgens de veterinaire dienst , een soort abonnement nemen wilde ik vaker poten hebben . Dat zou ik een soort vrijwaring kunnen krijgen . Hier kun je geloof ik , nog wel zonder boete een scheet laten !!Gelukkig maar ! We wonen niet voor niks niet meer in kikkerland !

Karin schreef op woensdag, 5 januari 2005, 15:48:



Anders praten we denk ik ook niet over zadelmakken paarden?
Waar het mijn om ging is een geheel andere zaak.


Vind ik dus niet zo een geheel andere zaak.
Zoals uit voorgaande discusies blijkt zijn er ,ook hier op PN, een hoop mensen die bewust met een bit rijden.
Een halster vinden ze niet vertrouwd om daarmee de weg op te gaan, ook niet zonder dit handpaard dus.
Als dit de reden wordt om met bit de weg op te gaan, dan lijkt dat voor mij dat het bit niet aleen gebruikt wordt waar het voor bedoeld zou zijn...maar juist om in die critieke situatie ´iets`te hebben waarvan men denkt het paard onder controle te kunnen houden..
Ze zouden dan geen noodstop meer kunnen maken..en dan praten we hier toch ook over paarden die al lang alles zouden kunnen en kennen?
Dan vraag ik me dus af, als je je eigen paard al niet vertrouwd , hoe je dan in hemelsnaam met een 2de paard de weg op wilt gaan.



Tja, zo denken er meer...ik ben degene die aangeeft wat wel en niet mag...
Ik niet dus...ik kan alleen maar mijn paard gerust stellen als hij werkelijk in paniek is en het paard vragen het vertrouwen in mijn oordeel over het gevaar te delen..
Als het paard daar niet op vertrouwd heb ik helemaal niks te vertellen, niet zonder bit ...en niet met bit...


Denk maar eens aan het vuurwerk wat die etters je achter je paardje gooien omdat dat lache is...


Mijn wel...als ik op mijn paard zit kan ik hem beter geruststellen dan waneer het een eind naast me loopt...dan wordt het al snel een getrek aan een touwtje, waar dan weer de nodig reacties op kan volgen.
Het paard wil vluchten maar komt tot de ontdekking dat het vast zit...hoeveel lijnen en haken zijn er zo al niet geknapt? EEN van de redenen dat men een paard nooit met een touwhalster vast moet zetten...


In een groep gebeurd dit dus zeer regelmatig...alles gaat goed tot er een zenuwachtig wordt...dan zie je het effect vanzelf in de groep...en helaas ook het effect van de meeste ruiters uit die groep...
Daarnaast ...kijk eens in een wei waar ze gewoon los lopen.
Als er een opgewonden is doet de rest toch meestal wel mee...nooit gemerkt?


Tja...dan heb jij een fantasties paard...de mijne kan een hoop hebben maar schrikken toch echt wel eens ergens van hoor...als dit niet zo zou zijn zou ik me eigenlijk pas echt zorgen gaan maken.
Het zou voor mij inhouden dat mijn paard iets mankeerd? Het is en blijft een vluchtdier en als die zeer natuurlijke reactie van opgewonden zijn, zelfs bang zijn, over iets vreemds er niet meer is....dan heb ik een dood paard?
Net als dat het paard op mijn let, doe ik dat anders om ook.
Ik weet dat mijn paard vele male beter hoort en instinctief al op een afstand vreemde zaken waarneemt die ik nog niet eens zie...neem die hond maar, verstopt en doodstil achter de heg langs die drukke straat die het oww zo leuk vind ineens te gaan blaffen als je er voorbij komt...
Dus als ik niet meer op mijn paard kan vertrouwen klopt er iets niet meer in mijn verhaaltje.



Daar zijn vele manieren voor natuurlijk...in mijn ogen dus veiliger manieren

Of voor

En das er nou net een waarvan ik denk....tijdsbesparing???? Hallo, wakker worden...ik wilde toch een paard, mischien wel 3 ....dan weet ik dat dat tijd gaat kosten en heb ik daar rekening mee te houden.
Daarnaast vind ik het juist leuk om zo veel mogelijk tijd bij deze beesten door te brengen, ik wil niet voor niks verhuizen...

En

Dat het leuk zal zijn zal ik niet ontkennen...maar ik blijf er toch de nodige risico´s inzien.


Mwha ,wil best wel een keer op de thee komen hoor maar ik denk niet het je lukken gaat om mij een handpaardfreak te maken, net zo min als dat ik bijv. weer een spring freak zal worden, die tijden heb ik gehad...en heb daar de verkeerde dingen van ingezien, hetgeen het gevolg heeft dat ik nog steeds zeer veel spijt heb dat ik mijn paarden zo hoog heb laten springen in zon kleine ruimte....alleen omdat ik niet nadacht..

maar ik vind het jammer dat

Ondanks dat ik echt het makkelijkste paard niet heb uitgekozen, heb ik zeker geen gebrek aan vertrouwen in mijn paard,daar is tenslotte mijn hele rijden op gebaseerd, als je wat stukken van mijn terug leest en mijn onderschrift bekijkt... zul je dat begrijpen.
Vertrouwen hebben in je paard is naast geduld voor mij juist hoofdpunt 1, zonder dat bereik je niks. Daarna komt hoofdstuk 2...das het vertrouwen VAN je paard verdienen !!


Tja, dat klopt...en dus doe ik dat wat ik te gevaarlijk vind maar niet?
Niet alleen voor het gevaar dat ik er in zie voor mijn paarden, maar ook nog een beetje aan de mede 2beners die ook nog ergens over straat lopen.


Gr. Nick
met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Hans van Keeken schreef op woensdag, 5 januari 2005, 13:47:

Nee !!!!!Paard natuurlijk is natuurlijk je paard voor een karretje spannen en alle hengsten hengsten laten zodat ze er op los kunnen je weet wel ,of ze in boxen opsluiten ,als ze hun ballen maar houden.....Ja hoor
Nou ,ik wens je heel veel succes met je groninger en als je de tyd neemt ,zoals iemand anders al schreef ,komt alles wel goed ...
Jagers blijven Jagers en ik heb de pest aan Jagers...
Zeker als ze die anderhalve haas,konijn en andere dieren lopen af te maken....Bah

Hoi,

Ik vroeg me af of jullie wel eens het paarden/pony-gebit laten nakijken.

En zo ja; door wie (paardentandarts of een dierenarts) en hoe vaak.

En zo nee, waarom niet.

Ik heb zojuist een afspraak gemaakt, meer beetje gemoeten omdat Isabella al weken wat staat te frotten met haar voer in haar wangzak en bij navoelen met mijn vingers voelde ik dat er wat hards (hooispriet of zelfs stukje hout, kan ik niet zien of voelen) tussen haar kiezen zit boven.
Dat zal eruit moeten en ik kan het niet, want hoewel ze het gefrot redelijk onderging in eerste instantie (later niet meer), heb ik niet zoveel kracht in mijn vingers om het weg te krijgen. En de kans bestaat dat ik het erger maak met het gefriemel in haar mond langs haar wang en tandvlees.

De laatste controle was ergens in april 2003 bij haar.

Groeten,
Ingrid