over hertraining van agressieve honden
e m kraak schreef op vrijdag 2 april 2010, 19:56:
> Karen Koomans schreef op vrijdag 2 april 2010, 2:16:
>> Het IS mogelijk om een zeer agressieve hond succesvol en betrouwbaar te
>
> Ik heb het gevoel je niet goed genoeg uitgelegd te hebben welk patroon van
> agressie er was; blijkbaar had de hond een associatie geleerd dat mensen
> die naar zijn smaak pakwerker-achtig gedrag vertonen prooi zijn. Wie zal
> zeggen wat er precies triggerde?
Dat was me al duidelijk Egon
De herders waar ik het hier over had, die ik hertraind heb, hadden ook die achtergrond. Dus ook dat waren bepaald géén correct opgeleide “rellenhonden”, maar honden die door vorig baasje waren getraind bij de “wij-spelen-politietje”-vereniging op de hoek. Niet dat die allemaal éven slecht zijn, maar de lesgeef-meneer van deze specifieke vereniging is ‘beroemd’ om het aantal honden dat hij, via z’n cursisten, dusdanig weet te verknallen dat ze werkelijk gevaarlijk worden, in allerlei situaties (ook gewoon thuis).
Ik vind het sowieso niet oké dat mensen een hond “voor de hobby” gaan trainen als potentieel wapen. Maar binnen die groep van verenigingen die zich daarmee bezig houden zit wel een enorm verschil in aanpak en dus in kwaliteit van het trainingsresultaat.
In het minst gevaarlijke geval wordt de hond geleerd dat hij de mouw van de pakwerker moet veroveren; de
mouw is de “prooi”. Als dat dan ook nog met verstand wordt aangepakt, is het gevaar op een maatschappij-gevaarlijke hond als gevolg van die training, niet groot. Maar in het slechtste geval wordt de hond geleerd dat de pakwerker zélf de “prooi” is. En weliswaar is het dan nog steeds de bedoeling dat de hond pas in actie komt na een commando daartoe van de eigenaar, maar dat gaat nog al eens mis.
Voeg daarbij dat die honden aan de ene kant extreem worden opgefokt om vooral heel fanatiek te worden in achtervolgen, grijpen (bijten) en vasthouden; en aan de andere kant regelmatig gecorrigeerd worden dmv ondermeer een electro-schok halsband die op afstand bediend wordt. En dat zo’n manier dat er voor de hond geen peil op te trekken is, wat nou wordt beloond en wat wordt afgestrafd. En voeg er nog aan toe dat daar vooral gewerkt wordt met rassen die, als gevolg van fokbeleid, voor een groot deel hun zekerheid bij de eigenaar moeten weghalen; omdat ze van zichzelf niet meer de eigenschappen hebben om zelfverzekerd éigen besluiten te nemen. Dat is er zorgvuldig uitgefokt ;-(
>> je dat dan moet zien te negeren! Concreet betekende dat het aantrekken van
>> zware beschermende kleding (een zogenaamd pakwerkers-pak).
> Nee, kevlar burgerbescherming. Iedere associatie naar "het pak" moet
> juist weg. Pas wanneer dat goed op weg is zou ik (een) pakwerker(s) op
> afstand laten acteren en belonen als de hond de fixatie weet te weerstaan.
Deze hond, dus de herder die ik met een collega samen op basis van R+ hertraind heb, werd niet alléén getriggerd door een pakwerkerspak. Hij viel ook aan op ondermeer leren jassen (ook als zo’n jas niet aan een kapstok hing maar door welk mens dan ook gedrágen werd). En op in looppas van de hond wegrennende mensen, vooral mannen (maar sommige vrouwen waren in zo’n situatie ook beslist niet veilig). En hij beet, op een andere manier maar niet minder pijnlijk, als hij verwachtte dat hij hardhandig op zijn flikker zou krijgen.
>> Als je dat goed doet, als trainer, is al snel het aantal keren P minimaal en het aantal keren R+ met de dag (wat zeg ik, per enkele minuten!) frequenter.
>>
>> Niet alleen versnelde dit het leerproces enorm (in mijn ervaring); een hond die ik op die manier hertraind had was later ook betrouwbaar – op z’n minst veel méér betrouwbaar – bij vreemden. Ja, natuurlijk onder druk, de wetenschap dat P zou volgen als hij het wáágde om agressie te tonen.
>
> Spijt me, ik geloof hier uit ervaring voor geen procent in.
Mijn ervaring is (dus) anders.
>> Maar wat als je wél zo’n exemplaar hebt? Hond of paard maakt niet uit. Als de kansen op verder leven / herplaatsing groter worden door de combinatie van P+ en R+, wat dan?
> Ik heb gezegd: spuit hem maar naar de hondenhemel. Ik begin er ieder geval
> niet aan. Honden genoeg.
Ik heb ook láng niet alle aan mij aangeboden honden kunnen redden. De meeste daarvan daar ben ik niet eens aan begonnen, omdat het aanbod van te hertrainen agressieve honden vele malen groter was dan waarvoor ik de ruimte en de energie had.
En twee honden die ik hier wél ter hertraining in huis heb gehad, heb ik alsnog naar de
DA gebracht om ze te laten inslapen. Eén Dobermann waarvan ik niet anders kon dan concluderen dat die ernstige psychiatrische afwijkingen had. Niet als gevolg van menselijk handelen, maar als gevolg van afwijkingen in z’n hersenen. Vergelijkbaar met bijv. de fysiologische afwijkingen die gevonden worden bij mensen met schizofrenie.
En één Hollandse Herder waarvan ik tot op de dag van vandaag niet precies weet waar haar agressie vandaan kwam. Misschien was ook zij in fysieke zin geestelijk ziek, of misschien zijn er dingen met haar gebeurd die de eigenaar, met wie ik in nauw contact stond, me niet verteld heeft. Feit is dat het me niet gelukt is haar voldoende betrouwbaar te hertrainen.
Gelukkig (voor mij en de honden die het betreft) staan er veel wél succesvolle hertrainingen, gevolgd door succesvolle herplaatsingen, tegenover. En m’n allereerste hertrainings-hond, Plooy, die is bij mij gebleven tot aan haar natuurlijke dood. Zij was voor wat betreft omgaan met gevaarlijk agressieve honden mijn eerste hond als leermeester.
Gelukkig voor mij had ze een beroerd gebit ; daardoor heb ik geen blijvende littekens aan haar overgehouden (ik moest nog een hoop leren...). Ik koester de herinneringen aan haar; van haar en vanwege haar heb ik heel veel geleerd. En ook in andere opzichten was ze een gewéldig maatje.
> Nogmaals, ik snap het probleem denk ik vrij nauwkeurig. Het staat bekend
> als Skinner-paradox omdat het een open eind aan het model van Skinner is,
> wat de critici indertijd gretig gebruikten als argument dat het allemaal
> maar onzin was.
Ja.
> Wat er werkelijk gebeurt, maar dit heb ik er zelf over bedacht, is dat een
> associatie verworven door p habitueel geworden is en gericht op een door
> de belering onverwachte en ongewenste variabele. Zoiets kan langzaam
> inslijten maar ook heel snel gaan. Omdat p succesvol ontweken wordt is dit
> zelfbelonend en dus onderhoudend.
Een oplossing kan dus zitten in zorgen dat het gedrag niet langer (zelf)belonend is. Dat is wat ik gedaan heb met de op basis van R+ (en negeren) hertrainde herder. Noodzakelijk is dat je boven water krijgt welke triggers de hond laten aanvallen. En, zoals ik al schreef, ik heb die hond betrouwbaar kunnen hertrainen alléén in relatie tot mij, m’n collega-trainer en tot slot de nieuwe eigenaar. Die nieuwe eigenaar heeft onder m’n collega’s leiding dezelfde trainingsstappen doorlopen met die hond als wij, voordat die man de hond mee naar huis nam.
[vervolg in volgende post]
Warboel
