Michiel schreef op zaterdag 3 april 2010, 12:23:
> Zo ken ik ook vele top basketballers die als een zoutzak rond lopen, in
> een absoluut slechte houding. Eenmaal op het veld weet je niet hoe super
> ze bewegen. Waarom energiek en correct als je met rondsloffen er ook komt,
> terug naar de heuvel van waaruit ze opgestegen was. Alle paarden waren
> zeer betrokken bij deze gebeurtenis, en in de de tijd daarna kreeg ze meer
> verzoeken van andere paarden om op te stijgen. Dit bevestigde haar idee
> dat berijden evolutionair ingeprent geraakt kan zijn bij de soort paard.
nee he, deze goeroe heeft echt weer iets nieuws bedacht, evolutionair ingeprent paardrijden. Nu weet ik dat dit niet als grap bedoeld is maar ik val toch weer van mijn stoel van het lachen. Wat is de natuur toch mooi, zij bedeelt ons met paarden die gewoon niet anders willen dan mensen op hun rug.
> Ik denk dat dit zou kunnen, er zijn wel veel meer verklaringen en
> ervaringen met andere diersoorten, waarbij vreemd gedrag soortwijd
> ingeprent is geraakt. Al of niet via genen dan wel via een collectief
> geheugen, dan wel omdat simpel het zien van de mogelijkheid de ervaring al
> toegankelijk maakt.
Deze laatste zin snap ik helemaal niet. Maar ik begrijp uit bovenstaand verhaal dat het eigenlijk zo is: zoek een kudde wilde paarden, je neemt er 1 bij de kladden en je gaat er op zitten en: rijden maar. Gewoon, natuurlijk, romantisch, of kan dat alleen als je Resnick heet en je helemaal alleen een zomer met wilde paarden uithangt.
Warboel
