Gister heb ik de DVD "Introduction to the Waterhole Rituals" van Carolyn Resnick bekeken. Er zitten wel wat dingetjes in die ik interessant vind, maar ik had een positiever iets verwacht. Omdat ik op (enkele) youtube filmpjes zag dat die vrouw een prachtige band heeft (kan hebben), met paarden.

Ik vind dat CR goed begint, met het eerste "ritual". Dat komt neer op álle tijd nemen om een begin van een band op te bouwen, waarbij het initiatief tot contact van het paard komt; niet van de mens.

Maar later vind ik dat ze vriendschappelijke handelingen en agressieve handelingen op een vreemde manier voortdurend door elkaar goochelt. Vooral het wegjagen van een paard dat staat te eten, en dan ook nog - bedoeld - op zó'n manier dat het paard jou niet ziet en hoort aankomen tot op het allerlaatste moment... no way!
En als het paard dan beledigd is, het meteen gaan goedmaken .
Ik vind dat waanzin (niet zo zeer het goedmaken als wel zoiets uberhaupt doen).

Als je vanaf het eerste moment tegen een paard "zegt" : "hey, dít voer is van mij" en dán dus niet toestaat dat hij 't van je afpakt, dat vind ik nog wat ánders. Als er een goede reden is om tegenover een bepaald paard op je strepen te gaan staan, dan kan dat (vind ik). Ik laat mijn eten ook niet afpakken door m'n hond of paard (maar normaal gesproken maak ik 't ze niet expres moeilijk).

Om bij élk paard* al deze "rituals" te doorlopen inclusief het agressief wegjagen van een paard dat staat te eten, is nmm een extra slecht idee.

* ik hoor nergens dat CR zegt dat je afhankelijk van de aard van het paard rituals anders zou moeten of kunnen aanpakken?

Tenslotte, ik heb gelezen en op de DVD gehoord dat CR vindt dat je altijd om de medewerking van het paard moet vrágen en als het paard nee zegt, dat je dat moet accepteren. Dat vind ik goed. Maar ik zie het haar lang niet altijd dóen ;-(

Karen

de manege in kwestie waar de paarden in stands staan, daar mogen de pensionpaarden inderdaad ongeveer 5 uurtjes buiten staan. Maar.... er zijn genoeg pensionpaarden eigenaars die hun paarden niet buiten willen hebben ( bang voor letsel) en die blijven ook gewoon 24 uur in de box staan.
De manage ernaast wordt positief gezien in vergelijking, maar evengoed krijgen deze paardjes maar hooguit 2 uurtjes "vrijheid" per dag in de paddock.

In mijn ogen heeft ze het wel degelijk steeds over verschillende paarden: alleen maakt ze maar onderscheid in 2 types: Dominant ones and shy ones: al bij het eerste ritual heeft ze een verschil in benadering (of meer in terugtrekking) als ze opdringerig worden: zij zit in de stoel bij het paard te lezen (om in haar mind niet bezig te zijn met het paard) en als een shy paard naar haar toe komt en gaat snuffelen, pakt ze de stoel op en gaat een stukje verder zitten, net zolang tot.........
En als een dominant paard haar benadert en (hoogstwaarschijnlijk) aan haar boek komt om hem weg te nemen, stuurt ze het paard weg, net zolang tot.....

Want dat net zolang tot.......
zijn momenten die ik niet goed uit haar programma kan halen: ze stuurt ze weg, of ze gaat zelf weg, maar een moment later mag een paard wel 'bij' haar staan en krijgt hij zelfs een handgeving....

Ik vind het nog onduidelijk WAT ze nu eigenlijk wil, als ze bij haar paard is: niets..., maar wat verwacht ze wel van het paard?

Het regent, dus mooi moment om hem vanmiddag nog een keer te gaan bekijken.......
Groet Bianca

Ik ben wat info aan het bundelen over training van paarden die hier te vinden is op het forum en in een zinnig geheel aan het gieten.
Karen had het over ex-en intrensieke beloning en als dom leekje wist ik niet wat dat was.
De uitleg die ik erover vond leek me erg leuk, daarom dat ik het hier eens plaats. Zo vergeet ik het zelf nooit meer en is misschien leuk voor andere mensen die dit niet kennen (alhoewel er hier wellicht niet veel dommerdjes zoals ik zitten )
http://nvnlp.nl/pdf/INzicht/1999/04_winter/Voor%20wie%20ga%20je.pdf