Anja Seijn schreef op zondag 4 april 2010, 14:40:
> Mensen lezen er niet over heen, ze kijken en ze zien het niet ...
> ontvanger bepaalt, toch?
>
> Misschien heb ik ietwat irritant Les 1(!), Les 2(!) en Les 3(!) achter
> mijn commentaar gezegd. Maar het wordt nog irritanter ... dit zijn
> namelijk geen lessen, maar de uitleg voor de allereerste clickersessie ...
> dan heb je nog geen paard gezien en oefen je op een medemens. Gewoon om de
> snelheid en de timing te oefenen.
Niet alleen dat maar ook om je info-overdracht te controleren; lukt het je (steeds beter) om de proefpersoon te laten doen wat je wil? Een bepaalde beweging te laten maken? Die beweging te veranderen?
Ik kom ook steeds uit op dat er geoefend moet worden met mensen, niet met ander soorten dieren. Omdat het, makkelijk controleerbaar, elkaar veel sneller leert.
Probleem is dat de hobby "lekker rondkloten met een of ander soort beesten" is en niet "communicatietechnieken leren" en dát is wat je ontvanger bepaalt, inderdaad.
Logische vraag waar ik onophoudelijk tegenaan loop is: Hoe interesseren we klanten dan wél voor die communicatietechnieken?
> Het echte clickeren, dus targetting
> (hand aanraken) daar wordt de praktijk geoefend en dan als het paard het
> voor het eerst ook doet, achter een draadje zodat je persoonlijke ruimte
> gewaarborgd is. Basic hoor en ik, ik ben een oen in het clickeren!
Dat klikkeren zou iedereen moeten kunnen. Het is de kleuterschool! Maar wel een kleuterschool die zo goed is dat je, als je dat niet wilt, te dom voor bent of geen interesse in hebt, geen vervolgonderwijs nodig hebt om toch succesvol met andere diersoorten te kunnen omgaan.
Als je klikkeren onder de knie hebt, kun je gaan nadenken over lichaamstaal, over associaties, over verbale cues, etc. Dat is feitelijk allemaal verbonden met, maar veel moeilijker om
gecontroleerd goed te doen dan klikkeren.
Warboel
