Anja Seijn schreef op woensdag 7 april 2010, 13:37:


Dan zou ik die truc zeer zeker toepassen, het werkt fantastisch bij dat soort paarden, laten lopen tot ze moe worden en je hebt er geen kind meer aan en je voelt inderdaad de rust over ze heenkomen.

Clara van der Horst schreef op woensdag 7 april 2010, 13:35:

Deze tactiek hebben we dus gisteren toegepast, niet zo mooi omschreven als jij dat doet, maar meer op het gevoel van Yvonne. Zij heeft al heel wat meegemaakt met Bert en als Bert aan het racen gaat, dan gaat Bert aan het racen. Goke loopt in stap wat vlotter als Bert, dus heeft ze die afstanden regelmatig gebruikt om rustig aan te draven en gekeken of ze hem dan weer makkelijk terug kon nemen. In het begin moest ze alle zeilen bij zetten om hem bij zich te houden. Na een best poosje hoor, denk zo'n 45 minuten, had Bert de moed opgegeven en was de aandacht weer bij Yvonne. Je zag het aan Bert zijn ogen, zijn oren en zijn hele houding ... Bertje kwam tot rust en liep relaxt. Yvonne en ik hebben alle tijd en rijden nog niet zo lang alleen buiten, dus wij gaan voor ontspanning bij zowel de paarden als bij onszelf. Alle tijd van de wereld en wij zullen heus wel een keer die heide omploegen met z'n tweetjes, toch?

DAnk je wel, Christel.

Anja Seijn schreef op woensdag 7 april 2010, 13:44:


Ik wou zeggen dat je de energie kan dimmen door oefeningen te vragen en te 'schakelen': hoe snel kan Yvonne Bert laten gaan maar toch dat zijn aandacht bij haar is? Das wat uitzoeken, gaat de aandacht weg, vraag een oefening zodat ze zijn aandacht behoudt.
Maar eigenlijk deden jullie dat al omdat Goke sneller stapt

En wat ik vergeten te zeggen was: gewoon wat laten lopen tot de energie eruit is, vind ik geen goed idee. Kan allemaal wel tijdelijk helpen maar zou het paard op den duur niet zoiets hebben van: 'ok, we gaan op stap, nu mag ik gaaaaaan!!!!'

Britt Claeys schreef op woensdag 7 april 2010, 13:52:


Britt ... Ik stel Goke aan het begin "controle"vragen (heb ik van Eddy geleerd). Paard halt laten houden, paard een paar stappen terug laten doen. Beetje in een slangelijn lopen, sneller naar voren en weer terug. Tijdens het stappen blijf ik dat een beetje doen, want het is ook voor mij een goede oefening. Als Goke erg kijkerig wordt (ze heeft het niet zo op struiken), dan ga ik haar dingen vragen, wijken voor het been of probeer een schouder-voor ... dan is haar aandacht weer bij mij en is mijn aandacht ook weer bij haar in plaats van dat wij ons samen fixeren op die ene struik.
Maar Goke is ook een mooie leerjuf voor Bert hoor ... ze laat Bertje heel duidelijk merken "vriend, tot hier en niet verder" Goke is 16 en Bert is 5, dus Goke zucht eens een paar keer diep (doet ze echt hé!) en slaat nog net niet haar ogen naar de hemel, zo van "Amai! Beginnend paardje, beginnende ruiters ... heb ik weer!"

Anja Seijn schreef op woensdag 7 april 2010, 14:00:


Jij doet het, nu Yvonne nog
Zo'n leerjuffen zijn goud waard. Ik kan me Goke haar reacties voorstellen, videodinges is er niks tegen

Christel Provaas schreef op woensdag 7 april 2010, 12:51:


En dat is dan meteen ook het enige wat je ze op een veilige manier kan laten doen.
"Stilstaan!"
Van alles anders gaan ze gewoon stuk.

Ik heb hier zo'n halter bij me van 15, hij kan al meer dan zes jaar niet meer worden gereden (allerhande gewrichtsproblemen beneden de carpus) en toch ziet hij er nog steeds uit alsof hij dagelijks 4 uur moet werken. Spieren, ...!
Ideaal therapiepaard, dat wel.
Hij is door en door braaf.

Zoals Peter zegt : Afblijven!

Koen

Clara van der Horst schreef op woensdag 7 april 2010, 13:35:


Hangt allemaal van de ervaringen van de ruiter af. De Anda's hier worden ook heter naarmate de rit volgt. Ze stappen aan alsof je in het slaap kunt vallen, maar vanaf er een keertje gedraaft wordt ... jawade! En vanaf zehuiswaarts keren, gaat het allemaal nog een stukje vlotter. Ik zelf ga dat niet meer uit de weg, ook de galop niet. Integendeel zelfs, maar mensen die zich niet zo veilig voelen op een bepaald moment op hun paard, moet je niet aanmoedigen dingen te doen waarbij zijzelf nou net nog meer spanning gaan opbouwen. Laat hen maar lekker ontspannen en hen weer veilig voelen. Gaat het paard ook van ontspannen.

Christel Provaas schreef op woensdag 7 april 2010, 7:20:


Ik hier in België ook nog niet, maar het zal er wel weer aan zitten te komen zeker?

Nils Vellinga schreef op dinsdag 6 april 2010, 22:03:


Hier is zeker niet bij jou in de buurt (nen Hollander he ) maar ik bedoel alleen dat zoiets bij jou misschien ook wel te vinden moet zijn. Een weegpunt van een dierenkliniek of idd waar ze vrachtwagens enzo wegen.

Ik ben toch ook meer voor het ¨eerst ontspannen stappen en dan pas draven¨ idee.
Wij hadden een span zeer voorwaartse fjorden en die moesten toch écht eerst ontspannen stappen, voor ze aan mochten draven voor de wagen. Anders kan je nauwelijks nog de strengen vast maken en zijn ze al weg. Ze leren het vanzelf als je maar volhoudt! Eerst stap, dan draf. In het begin hield dat in dat je vaak een hele rit stapte, maar dat ging allengs beter.
Een kennis heeft ze verscheidene malen geleend voor mensen die af moesten rijden voor hun koetsiersbewijs, ze waren altijd zo braaf

Ik zou niet zo snel gaan draven met een opgewonden paard achter een ander, dan kan je nog beter voorop gaan. Froukje (fjord) was ook vaak zo´n opgewonden standje, maar als die de ruimte niet had en je ging in draf, kon ze altijd nog omhoog. Met vier benen! om de energie af te voeren. Is echt geen aanrader.

Els.