Clara van der Horst schreef op woensdag 7 april 2010, 13:35:


Hangt allemaal van de ervaringen van de ruiter af. De Anda's hier worden ook heter naarmate de rit volgt. Ze stappen aan alsof je in het slaap kunt vallen, maar vanaf er een keertje gedraaft wordt ... jawade! En vanaf zehuiswaarts keren, gaat het allemaal nog een stukje vlotter. Ik zelf ga dat niet meer uit de weg, ook de galop niet. Integendeel zelfs, maar mensen die zich niet zo veilig voelen op een bepaald moment op hun paard, moet je niet aanmoedigen dingen te doen waarbij zijzelf nou net nog meer spanning gaan opbouwen. Laat hen maar lekker ontspannen en hen weer veilig voelen. Gaat het paard ook van ontspannen.

Christel Provaas schreef op woensdag 7 april 2010, 7:20:


Ik hier in België ook nog niet, maar het zal er wel weer aan zitten te komen zeker?

Nils Vellinga schreef op dinsdag 6 april 2010, 22:03:


Hier is zeker niet bij jou in de buurt (nen Hollander he ) maar ik bedoel alleen dat zoiets bij jou misschien ook wel te vinden moet zijn. Een weegpunt van een dierenkliniek of idd waar ze vrachtwagens enzo wegen.

Ik ben toch ook meer voor het ¨eerst ontspannen stappen en dan pas draven¨ idee.
Wij hadden een span zeer voorwaartse fjorden en die moesten toch écht eerst ontspannen stappen, voor ze aan mochten draven voor de wagen. Anders kan je nauwelijks nog de strengen vast maken en zijn ze al weg. Ze leren het vanzelf als je maar volhoudt! Eerst stap, dan draf. In het begin hield dat in dat je vaak een hele rit stapte, maar dat ging allengs beter.
Een kennis heeft ze verscheidene malen geleend voor mensen die af moesten rijden voor hun koetsiersbewijs, ze waren altijd zo braaf

Ik zou niet zo snel gaan draven met een opgewonden paard achter een ander, dan kan je nog beter voorop gaan. Froukje (fjord) was ook vaak zo´n opgewonden standje, maar als die de ruimte niet had en je ging in draf, kon ze altijd nog omhoog. Met vier benen! om de energie af te voeren. Is echt geen aanrader.

Els.