Hoi mijn draver is nu bijna 6 jaar en het word wel eens tijd om wat meer te gaan rijden met haar.
ik ben echt een buitenrijder, dus lekker op de polderweggetjes hier genieten.
Maar nu komt het probleem ze kan niet normaal draven.
wat ze doet heet telgang maar dat zit niet lekker.
meer als een kameel zeg maar.
ik wil dat ze normaal gaat draven, maar hoe krijg ik dat voor mekaar?
aan de longe kan ze het nl wel.
maar als ik erop zit, doet ze 9 van de 10 keer de telgang ook op een volte.
wie heeft hier ervaring mee en een idee hoe ik dit kan oplossen?
de da heeft haar al helemaal nagekeken, en ze mankeerd dus niks.
ook vanuit de buigproef gaat ze meteen in telgang in de draf.
help ik weet het niet meer.
en ik heb zo'n zin in buitenritten te maken.
oja zadel is pas nagekeken die ligt haar als gegoten.

Cindy Helms schreef op donderdag 8 april 2010, 22:39:



Vliegen rijden niet , en ruiters die nog moeten worden ,zonder basis ,rijden niet maar zitten bovenop Zonder de kennis en basis blijf je een zitter en nooit een rijder .


Jaha daar zit het hier natuurlijk vol van : Diegen die om één of andere reden niet meer KUNNEN rijden en DAAROM grondwerken .You wish : Een enkeling hier en daar . Maar nog eens Cindy daar gaat het helemaal niet om

Christel Provaas schreef op donderdag 8 april 2010, 23:22:


OK je hebt gereageerd op het hulpstukje

zeeuwtje schreef op donderdag 8 april 2010, 23:46:


Leer schouder binnen vanuit stap daarna draf .

Toen ik vroeger bij de dravers-renstal werkte en wij hadden daar een telganger (pacer) was dit vaak te verhelpen door het tempo aardig op te voeren.
Dikwijls was een periode (een week of zo) van draven aan een te hoog tempo voldoende om ze daarna weer op te pakken en een normale trainingssnelheid te laten lopen.
Ik denk niet dat aangespannen of monté daar een groot verschil maakte.

Koen

klinkt goed, ook enig idee alwaar ik dat kan kopen /bestellen? misschien online?

wil ze zsm weg hebben die vieze beestjes brr

...en kijk eens aan... over de stoute darmbacteriën en het duivenkot...
Voor de sceptici: Leve de probiotica!
Una heeft het wellicht als eerste te pakken gehad, is een stresskonijn. Ik had haar verdorie beter die probiotica gegeven van in't begin

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:JVX_XKjFNisJ:info.pigeonvetcenter.com/index.php/nl/ziekten/82-adeno-coli-syndroom+adeno+virus+te+genezen&cd=4&hl=nl&ct=clnk&gl=be

zeeuwtje schreef op donderdag 8 april 2010, 23:46:


Ik zou het draven aan de longe - want dat kan ze immers al - op een stemcommando zetten (bijv. drrrráf). Belonen, belonen, belonen, elke keer dat ze aan de longeerlijn aandraaft op jouw stemcommando.

Is in het begin een ander signaal erbij nodig om haar in draf te krijgen aan de longe, dan geef je eerst beide signalen. Na korte tijd geef je eerst alleen het stemcommando. Reageert ze niet na 1 of 2 seconden, dan alsnog dat extra signaal dat ze al kent erbij. Belonen zodra ze aandraaft. Na een tijdje (mits je goed beloond en zo), zal je paard dat tweede signaal niet meer nodig hebben en aandraven op alleen jouw stemcommando.

Pas als het aan de longe helemaal goed gaat op die manier, ga je dat zelfde commando gebruiken in een andere situatie.

Als tussenstap, om de kans dat het een succes wordt zo groot mogelijk te maken, zou ik bijv. eerst haar aan de hand nemen op de polderweggetjes waar je normaal met haar rijdt. Dan stemcommando drrráf, en zodra ze aandraaft belonen en ze mag terug naar stap en krijgt een stukje wortel of iets dergelijks.

Het gaat erom dat je paard leert om als "automatische" reactie op jouw stemcommando, in draf te gaan. Los in een rijbak drrráf vragen kan ook, althans als je inschat dat ze dat goed zal doen. Als je denkt dat ze het los níet zal doen, dan kun je beter ook niet vragen! Immers dan dwarsboom je het proces waarin ze min of meer automátisch reageert met correct aandraven, op jouw stemcommando drrrráf.

Uiteindelijk vanuit het zadel. Let er op dat je NIET de signalen geeft die je nú gewoonlijk geeft als je wilt aandraven. Want dan krijg je immers telgang als reactie.
Dus vermijd je gebruikelijke hulpen, en geef alleen het nieuw aangeleerde stemcommando drrráf. Zodrá ze correct aandraaft mag ze alweer stoppen, prijs haar de hemel in, geef haar wat lekkers!

Eerst geef je die superbeloning al na één pas correcte draf. Dan na twee passen. Dan drie passen, dan vijf passen, dan tien passen, twintig passen, vijftig passen.

Dus in het begin neem je genoegen met héél weinig, kleine stapjes vooruitgang. Hoe beter ze het begrijpt, hoe groter de volgende stap die je vraagt eventueel kan zijn. Vandaar niet (persé) één pas, dan twee, drie, vier, vijf, zes, etc. ; maar wat kan is (bijvoorbeeld) eerst één pas, dan twee, drie, vijf, tien, twintig, vijftig, ... Als je meer passen vraagt voordat je de (voer)beloning geeft, bijvoorbeeld 50, kun je natuurlijk wel de 49 voorafgaande passen al wel belonen met je stem, en/of door haar hals te strelen oid (wat ze maar prettig vindt en past bij jou en bij haar).

Uitéindelijk wordt correct aandraven onder zadel een routine. Dan hoef je niet meer persé te belonen, hoewel elk paard een "goed zo" of een aai o.i.d. waardeert als teken dat ze het goed doet; zelfs al is iets inmiddels routine geworden .

Hopelijk kun je hier iets mee?
Karen

Ik denk dat het laterale lopen een gevolg is van te weinig kracht, vooral omdat het aan de longe wel lukt.
Je schrijft nu graag buiten te rijden, doe je ook iets aan dressuur/gymnastiseren?

Maria Delavega schreef op donderdag 8 april 2010, 22:07:


Inderdaad goed, nu je weet wat je weet, dat je geen onnodige ballast (troep) hebt gegeven. En verder: vertrouwen ! Ze komen er vast zelf bovenop, met jouw goede verzorging in de vorm van goede voeding, geen gestress etc. als extra ondersteuning.

Karen

Merel Stoffers schreef op donderdag 8 april 2010, 22:02:


LOL, dat is een leuke. Kan ik meteen wel even op reageren:

"Gelukkig is clicker training een methode die maakt dat dieren heel vergeeflijk zijn als de trainer eens een foutje maakt. Bovendien: het is helemaal niet érg als het misschien wat langer duurt voordat een oefening is aangeleerd, met als reden dat de trainer minder snel is dan het paard. Je werkt immers sámen en het tempo wordt aangepast aan de langzaamste van de twee. Want dan "verlies" je elkaar niet, onderweg.

Naarmate je meer ervaring opdoet met clickertraining zul je merken dat je steeds beter en sneller wordt. Maar zelfs als je paard altijd sneller blijft in het leerproces dan jij; geniet ervan. Doe mij zo'n paard !"

Karen

Karen Koomans schreef op vrijdag 9 april 2010, 1:13:

Als aanvulling:
Ik snap NIET dat mensen stoppen met clickertraining.
Een methode waarmee je binnen 5 minuten, zelfs wanneer hij je helemaal vreemd is, een supersnel resultaat kunt bereiken, nl dat je je paard iets hebt aangeleerd zonder dat dit met trekken of duwen gepaard gaat verdient veel meer dan er mee te stoppen.
Iets wat heel snel leert kan net zo gemakkelijk snel iets verkeerds leren
Het verdient de inzet van de eigenaar om beter te worden, want het snelle diervriendelijke leren dat blijft!

angelique hage schreef op donderdag 8 april 2010, 23:43:


Onee, langs géén kanten
dat is ook de reden waarom inteelt niet per se fout is.....

Ik zou mij ook eerst van alles concentreren op de rug.
Ik weet helaas uit ervaring dat een paard dat rugproblemen heeft, en waarbij dat niet duidelijk is geweest (of niet van interesse voor de eigenaar) enorm agressief kan worden uit angst dat iemand aan die rug komt.
Dan kan het voor het gevoel van zo'n paard veiliger zijn om gewoon iedereen uit de buurt te houden

Pas als rugproblemen (of andere gezondheidsproblemen) zijn uitgesloten, kun je met gedrag aan de gang gaan.

Ik ben gisteren dus naar de hoefsmid geweest met mijn shettenbeesten.

Toen hij de shetten zag, dacht hij in de eerste instantie, net als de DA en de bekapster (die er gisteren overigens bij was) aan hoefbevangenheid.
Maar symptomen als warmte, pols, brede witte rand ed. ontbraken.

Hij heeft de hoeven goed onderzocht en geconstateerd dat het hoefbeen was gezakt. Dat was ook de reden van de plotselinge vreemde vorm van de hoeven/slechte stand
Aan de hand van een duplicaathoef, wat je kon openklappen en waarin de strukturen dus levensecht waren nagemaakt, liet hij zien wat hij voelde en waarom hij die conclusie trok.
Dat verklaarde meteen het slechte lopen. Want met pijnstillers liepen ze goed, dus moest er iets anders aan de hand zijn, naast hun te lange hoeven.

Het zinken van het hoefbeen (vlgs hem echter niet gekanteld) veroorzaakte de pijnklachten.
Oorzaak... toch bevangenheid of het aangeboren gewrichtsprobleem wat hen al parten speelde... onmogelijk te zeggen.
Het enige wat hij wel kon zeggen was dat de zeer lange en strenge winter hier (heel wat heftiger dan in nl met temp van -30 en 1 meter sneeuw, 3 maanden aan een stuk door) ervoor had gezorgd dat problemen bij paarden die slechts in aanleg aanwezig waren, nu aan de oppervlakte kwamen en dat ze meer dan ooit te maken hadden met ernstige problemen. DA had dat eerder ook al genoemd.

Hij heeft een flink stuk van de hielen gehaald en een stuk van de toon (maar van de hielen het meeste) om het draagoppervlak te vergroten. Hij heeft goede adviezen gegeven voor het onderhoud, dieet aanbevolen (maar daar stonden ze al op) en advies tot bewegen, bewegen en nog een beetje meer bewegen gegeven. Ook als het in het begin wellicht niet zo makkelijk ging voor de shetten. Langzaam opvoeren en elke dag wandelen. Van levensbelang voor hen (maar eigenlijk voor alle paarden, vond hij. En hij heeft natuurlijk gelijk)

Verder is het een kwestie van de vingers gekruisd houden en het beste ervan hopen.

Overigens was het wel een prettige man, zowel in de zeer vriendelijke omgang met mijn shetters, als ook in zijn houding naar mij toe en naar de bekapster toe. Hij legde alles goed uit, vertelde precies wat hij deed en waarom en hoe het verder bij gehouden moest worden.

Kortom... vanaf vandaag wordt het weer wandelen (was daar al een tijd mee bezig, totdat de shetten zo slecht ter been waren). Gezond voor mij en mijn shetters.