Maria Delavega schreef op donderdag 8 april 2010, 22:07:


Inderdaad goed, nu je weet wat je weet, dat je geen onnodige ballast (troep) hebt gegeven. En verder: vertrouwen ! Ze komen er vast zelf bovenop, met jouw goede verzorging in de vorm van goede voeding, geen gestress etc. als extra ondersteuning.

Karen

Merel Stoffers schreef op donderdag 8 april 2010, 22:02:


LOL, dat is een leuke. Kan ik meteen wel even op reageren:

"Gelukkig is clicker training een methode die maakt dat dieren heel vergeeflijk zijn als de trainer eens een foutje maakt. Bovendien: het is helemaal niet érg als het misschien wat langer duurt voordat een oefening is aangeleerd, met als reden dat de trainer minder snel is dan het paard. Je werkt immers sámen en het tempo wordt aangepast aan de langzaamste van de twee. Want dan "verlies" je elkaar niet, onderweg.

Naarmate je meer ervaring opdoet met clickertraining zul je merken dat je steeds beter en sneller wordt. Maar zelfs als je paard altijd sneller blijft in het leerproces dan jij; geniet ervan. Doe mij zo'n paard !"

Karen

Karen Koomans schreef op vrijdag 9 april 2010, 1:13:

Als aanvulling:
Ik snap NIET dat mensen stoppen met clickertraining.
Een methode waarmee je binnen 5 minuten, zelfs wanneer hij je helemaal vreemd is, een supersnel resultaat kunt bereiken, nl dat je je paard iets hebt aangeleerd zonder dat dit met trekken of duwen gepaard gaat verdient veel meer dan er mee te stoppen.
Iets wat heel snel leert kan net zo gemakkelijk snel iets verkeerds leren
Het verdient de inzet van de eigenaar om beter te worden, want het snelle diervriendelijke leren dat blijft!

angelique hage schreef op donderdag 8 april 2010, 23:43:


Onee, langs géén kanten
dat is ook de reden waarom inteelt niet per se fout is.....

Ik zou mij ook eerst van alles concentreren op de rug.
Ik weet helaas uit ervaring dat een paard dat rugproblemen heeft, en waarbij dat niet duidelijk is geweest (of niet van interesse voor de eigenaar) enorm agressief kan worden uit angst dat iemand aan die rug komt.
Dan kan het voor het gevoel van zo'n paard veiliger zijn om gewoon iedereen uit de buurt te houden

Pas als rugproblemen (of andere gezondheidsproblemen) zijn uitgesloten, kun je met gedrag aan de gang gaan.

Ik ben gisteren dus naar de hoefsmid geweest met mijn shettenbeesten.

Toen hij de shetten zag, dacht hij in de eerste instantie, net als de DA en de bekapster (die er gisteren overigens bij was) aan hoefbevangenheid.
Maar symptomen als warmte, pols, brede witte rand ed. ontbraken.

Hij heeft de hoeven goed onderzocht en geconstateerd dat het hoefbeen was gezakt. Dat was ook de reden van de plotselinge vreemde vorm van de hoeven/slechte stand
Aan de hand van een duplicaathoef, wat je kon openklappen en waarin de strukturen dus levensecht waren nagemaakt, liet hij zien wat hij voelde en waarom hij die conclusie trok.
Dat verklaarde meteen het slechte lopen. Want met pijnstillers liepen ze goed, dus moest er iets anders aan de hand zijn, naast hun te lange hoeven.

Het zinken van het hoefbeen (vlgs hem echter niet gekanteld) veroorzaakte de pijnklachten.
Oorzaak... toch bevangenheid of het aangeboren gewrichtsprobleem wat hen al parten speelde... onmogelijk te zeggen.
Het enige wat hij wel kon zeggen was dat de zeer lange en strenge winter hier (heel wat heftiger dan in nl met temp van -30 en 1 meter sneeuw, 3 maanden aan een stuk door) ervoor had gezorgd dat problemen bij paarden die slechts in aanleg aanwezig waren, nu aan de oppervlakte kwamen en dat ze meer dan ooit te maken hadden met ernstige problemen. DA had dat eerder ook al genoemd.

Hij heeft een flink stuk van de hielen gehaald en een stuk van de toon (maar van de hielen het meeste) om het draagoppervlak te vergroten. Hij heeft goede adviezen gegeven voor het onderhoud, dieet aanbevolen (maar daar stonden ze al op) en advies tot bewegen, bewegen en nog een beetje meer bewegen gegeven. Ook als het in het begin wellicht niet zo makkelijk ging voor de shetten. Langzaam opvoeren en elke dag wandelen. Van levensbelang voor hen (maar eigenlijk voor alle paarden, vond hij. En hij heeft natuurlijk gelijk)

Verder is het een kwestie van de vingers gekruisd houden en het beste ervan hopen.

Overigens was het wel een prettige man, zowel in de zeer vriendelijke omgang met mijn shetters, als ook in zijn houding naar mij toe en naar de bekapster toe. Hij legde alles goed uit, vertelde precies wat hij deed en waarom en hoe het verder bij gehouden moest worden.

Kortom... vanaf vandaag wordt het weer wandelen (was daar al een tijd mee bezig, totdat de shetten zo slecht ter been waren). Gezond voor mij en mijn shetters.