Heel erg dit.....
Hier in zweden is momenteel op een groot forum een flinke discussie gaande omtrent slachtpaarden.
Met gevaar voor eigen leven hier op dit forum zal ik de algemene mening verkondigen die ik ondersteun

Als alle paardeneigenaren in eigen land hun paard wat door omstandigheden moet worden ingeslapen, kiezen voor het brengen van hun paard naar de slacht, voorziet een land veel beter in de vraag naar paardenvlees (of vlees in het algemeen) waardoor je importvlees van paarden die een erbarmelijk transport achter de kiezen hebben of of verschrikkelijke wijze werden gehouden/export paarden voor slacht een stok tussen de spaken steekt.

Dit is natuurlijk een zeer gevoelige kwestie voor de paardenliefhebber, maar voor het paard maakt het in feite weinig uit. Goed... thuis in laten slapen lijkt het fijnste. Maar... weinig paarden blijken stress te ondervinden van het korte transport naar de slacht door eigen baasje of paardkundige mensen. Slachterijen hebben voor de slacht van paarden aangepaste regels. (hier iig) De paarden worden vroeg op de ochtend gebracht, vaak op maandagochtend, als alles nog schoon is en geen ander vee aanwezig is. Papieren worden op orde gebracht, paardje wordt afgeladen en in alle rust een ruimte binnengebracht, krijgt nog een lekker worteltje, wordt gekrabbeld en pang, weg.
De weg naar de dood die het aflegt, is in feite stukken korter dan het spuitje, waarbij het paard langzaam de benen onder zich voelt wegzakken, beseft dat het gaat vallen en weerloos is. Nog afgezien van het feit dat het vechten van een dier tegen de fatale spuit toch nog regelmatig voorkomt.
Ik heb beiden gezien. Schietmasker is zonder meer een zeer snelle en genadige dood. Paard heeft geen weet van wat er gebeurd.

In de slacht wordt het paard daarna natuurlijk verwerkt. Klinkt niet prettig, maar laten we eerlijk zijn... het is wel heel natuurlijk dat een paard na zijn dood wordt opgegeten.
We hoeven dat niet per definitie zelf te doen, maar persoonlijk zie ik weinig bezwaar tegen het feit dat iemand anders mijn paard eet als hij eenmaal dood is. Ik geloof niet dat hij daar nog last van heeft (of meer last dan wanneer hij op een vrachtwagen van de rendall wordt gekeild voor vermaling/verbranding)

En als we dan toch bezig zijn....
Ik ben op zoek naar een paardje en pluis dus advertenties na. Ze staan bol van de lieverds van 19/20 en ouder die een laatste goed tehuis willen. Of paarden met een (oude) schade, die als gezelschapspaard of paard voor stapritjes worden aangeboden.Hoe reeel zijn die eigenaren dan in de kans dat die paarden werkelijk een goed tehuis krijgen?
We hebben het hier over oudjes, waarbij je problemen en kosten op korte termijn kunt verwachten op een markt die letterlijk overloopt van aanbod.
De kans dat een dergelijk paard door een handige opkoper met een roerende babbel over een lief dochtertje of zo, op zoek naar een oud paardje, of iets dergelijks (en oh... ze kunnen echt heeeeeeel goed op iemand in praten en precies dat vertellen wat de eigenaar wil horen) wordt gekocht en op een paardonwaardig transport richting salamifabriek in italie terecht komt is enorm groot. Andere optie is de handel, waarin de (oude) schade wordt verzwegen of over leeftijd wordt gelogen en de paarden als een wisselbokaal van de een naar de ander gaan omdat ze door ongemak probleemgedrag gaan vertonen.
Is het in een dergelijk geval dan niet ook beter om je paard richting slacht te rijden en daarmee het (nationaal) tekort aan paardenvlees weer een beetje in te perken?

Als iedere paardeneigenaar die zijn paard om welke reden dan ook moet laten inslapen, zijn paard richting slacht doet, zou je dan niet de hele gruwelijke buitenlandse handel met zijn verschrikkelijke transporten een belangrijke stok tussen de spaken steken?

Zomaar een gedachten die in het zweeds forum wordt geventileerd en waar ik het eigenlijk wel mee eens ben

Zo. Nu mogen jullie schieten

Gea R schreef op vrijdag 9 april 2010, 8:42:

Het antwoord staat hieronder. Nogmaals, elke worm heeft een bepaalde cyclus, alleen de volwassen worm poept eitjes uit. Maar niet alle wormen in de darm doen dat op 1 gesynchroniseerd moment, daardoor is dus wel een voortdurend aanbod van eitjes dat je een goed idee geeft van de grootte van je actieve wormenpopulatie. Hoe je een sample uit 1 drol pakt heb ik hierboven beschreven.
Zelf heb ik het afgelopen jaar, bij mijn 4 wekelijkse tellingen nooit meer dan 6 eitjes gevonden op 2 gram mest (het record van 6 stamt uit deze lenteperiode). Er zit nooit een afwijkende meting tussen. Dit geeft je wel degelijk een betrouwbare afspiegeling van wat er met de wormen in je paard gebeurt. Telkens na elke telling gaan er hier wormenkruiden in. En uiteraard is het mestbeleid ook zeer belangrijk. Maar wat ik dus absoluut niet wil is onnodig ontwormen om zo resistentie in de hand te werken. Ze mogen van mij best wormen hebben, alleen niet te veel en niet ei-leggend actief. Wormen zijn goed voor de weerstand. Bij mensen genezen ze er de ziekte van Crohn en eczeem mee.... Worm en paard hebben miljoenen jaren vreedzaam naast elkaar geëvolueerd, alleen tegenwoordig gaat het mis (en wat voor voordeel heeft de parasiet in het doden van zijn gastheer???). Allemaal dingen die je toch aan het denken moeten zetten.
Jawel, zie hierboven.
Neen.

Nee, tuurlijk niet. Maar voor de duurste optie kiezen door er dan maar chemische ontwormer in te gooien om maar iets te doen terwijl je niet eens weet of het daadwerkelijk nodig is werkt resistentie in de hand. Juist in een kudde paarden wil je het aantal wormen dat aan het chemische middel blootgesteld word zo klein mogelijk houden. Zomaar elk paard met de hele kudde tegelijk ontwormen (wat dus niet eens het goedkoopste is) is een slecht beleid. Niet elk paard is ook nog eens even gevoelig voor wormen, deze krijgen dan dus nog veel vaker onnodig een wormenspuit en hou je weer vaker de meest resistente wormen over na ontworming.
Daarbij is nog eens met endoscopisch onderzoek aangetoond dat wormen bij het passeren van het wormenmiddel in de darmen gewoon ff wat dieper wegkruipen en weer tevoorschijn komen als het middel weer weg is. FF bukken dus.
Niets doen is geen optie en dat beweert hier ook niemand.
Bedoel je hier dat chemisch ontwormen makkelijker is dan ontwormen op basis van onderzoek? Ik snap je vraag niet. Er worden inderdaad veel fouten gemaakt met chemisch ontwormen, namelijk onnodig ontwormen, jarenlang. Hierdoor is er al resistentie opgetreden, en niet alleen bij paarden. Een duidelijke indicatie dat je niet op het juiste pad zit, lijkt mij dan.
Wat ga jij doen als je wormspuiten niet meer helpen?

Michiel schreef op maandag 5 april 2010, 21:56:


Hier het achtergrond verhaal van de eigenaar (cutting horse world champion) van dit schitterende paard en zie je het ook door haar bereden. Wel met bit.

Dit is de link;
http://www.youtube.com/watch?v=Dk3nQp0eN2k

als er een pil bestond voor merries zou ik die meteen aanschaffen , alleen om de kudde samen te houden , apart zetten kan , en zal er uiteindelijk ook wel van komen , kan de merrie ook weer laten dekken , wil ik eigenlijk niet ( ben zo'n soft ei als het om veulens gaat met name als het op de verkoop aan komt )
tja en dan is castreren ook een oplossing natuurlijk , wel meteen definitief ( en ik wilde naar de hengstenkeuring volgend jaar , maar dat heeft geen preoriteit , preoriteit is de kudde)
Vasectomie , ook een oplossing ( hoef ik natuurlijk ook niet meer naar de hengstenkeuring )

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 9 april 2010, 10:19:


Ik schiet niet Sandra
Ik ben het ermee eens.

Karen

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 9 april 2010, 9:42:


De gedachtengang over die 'arterioveneuze anastomosen' had ik toen al toegevoegd aan de vraag van 4bozza.
Niemand is daar toen op ingegaan maar in bepaalde omstandigheden kan er een rechtstreeks verband gemaakt worden met HB.

Koen

Karen Koomans schreef op vrijdag 9 april 2010, 10:31:


P.S.: in aanvulling op die mening, is het vanzelfsprekend nuttig om walgelijke dieronvriendelijke praktijken met vleesvee te blijven bestrijden. Oók als dat in een ander land gebeurt en die dieren ook in een ander land worden opgegeten...

Ook in NL valt er wat dat betreft nog kwaadmakend veel te verbeteren. Voor mij maakt het daarbij niets uit of het een paard betreft, een koe, of een varken.

Koen Theys schreef op vrijdag 9 april 2010, 10:34:

Sorry Koen, maar ik leer langzaam... Zit in de propedeuse en we zijn nu met de bloedsomloop bezig, daar kwam ik het tegen. Een week of wat terug had ik nog nooit van 'arterioveneuze anastomosen' gehoord

Maar goed, dan ben ik dus niet de enige met deze theorie! Dat is toch weer prettig te weten.

Els.

Unartica schreef op vrijdag 9 april 2010, 10:11:


Wel verstandig eerst even de lengte die je nodig hebt tussen de ringen op te meten. Bij mijn bitloos hoofdstel was zo´n longeerstukje dus te kort en dan heb je er niets aan! Ik heb er verschillende liggen (ze raakten nogal eens zoek en zijn niet zo duur), maar er paste er niet één.

Zelf zou ik gaan voor een touwhalster onder het hoofdstel (zoals ik eerder al schreef), of desnoods een gewoon halster erover, waar jij het paard aan vast hebt. Het is immers maar voor even!

Els.

Hoi tempo opvoeren helpt bij haar niet, dan gaat ze alleen maar sneller in de telgang of springt aan in de galop. Galloperen doet ze nl erg graag, dus dat kent ze heel goed.
maar als ik haar terug neem gaat ze weer in de telgang erg lastig hoor.