Anja Seijn schreef :
>>
> Ja, Goke ... pffffff ... 16 jaar en die knalt met mij op haar rug overal
> dwars doorheen. Je kunt het op het filmpje zelfs nog horen, terwijl de
> meer ruimte geven en kijken of ze dan nog harder gaat of dat ze alleen
> maar harder gaat omdat ik haar tegen houdt. Ze heeft manen zat dus ik kan
> me aan alle kanten vast pakken
Vind je het heel erg als ik dan toch
> maar effekes blijf staan?
Ow, tis een zij, Goke, sorry, da's waar.
Je kunt haar ook gecontroleerd laten galopperen hoor, door haar op een 'pompend remmen' (zoals in een auto met gladheid dus opvangen) manier terug te nemen, zo'n 10 meter vóór de bocht. Hebben we dat geoefend toen? 1,2,3 in een pulserende beweging terugnemen op de teugels en tegelijkertijd je bekken kantelen en 'easy' of 'rustig' zeggen, uitademen en dieper zitten. Jij geeft dan ahw het goede voorbeeld aan haar. Zij zal je niet meteen snappen, vandaar dat je dit vanuit stap moet opbouwen, aanvankelijk nog met de teugels en later met alleen je zit en je stem. Is niet moeilijk, je moet alleen consequent zijn in de toepassing ervan.
Nooit steeds harder gaan trekken of hangen aan de teugels, dat heeft geen zin en zij kan alleen maar gaan terugtrekken. Rukjes geven of zagen werkt ook niet positief want daar wil ze onderuit en ze zal alleen maar verharden. Maar wél voldoende druk gebruiken als nodig is (inschatten) en bij elke vertraging * belonen* én tegelijkertijd onmiddelijke release (daarom ook in stap beginnen).
Niks te knallen en meer ruimte geven, bij je blijven moet ze. Het werkt beangstigend als je het gevoel hebt geen controle te hebben en als je moet trekken héb je ook te weinig controle. Ik kan me dat goed voorstellen. Vandaar dat je andere communicatiemiddelen moet toepassen. Slim zijn, 'tot hier en niet verder', dat volhouden, niet die extra meter geven want dan is ze weg en kun je weer van voren af aan beginnen.
Goke lijkt me een zeer bereidwillig en vriendelijk betrouwbaar dier, dus die pikt dat wel op verwacht ik. Maar eerst jij.
Groet, Pien
Warboel
