Onze paarden lopen in natuurgebied en er is altijd gras, het hele jaar door. Het gaat al jaaaaaren goed (*klopt af*). Er wordt nooit iets aan bemesting gedaan. Ik heb niet eens de mogelijkheid om mijn paard niet op gras te houden hier. Één pony is bevangen geweest afgelopen najaar: toen er een dikke laag sneeuw op het gras lag en we kuil bijvoerden. Ook hij staat nu weer op het land en het gaat prima met hem. De paarden krijgen nu arm hooi bijgevoerd. Één plak per paard per dag. Meer niet. Daarnaast eten ze gras dat nu weer groeit en takken, riet, blaadjes, boomwortels
etc. 1 mei wordt de groep weer uitgebreid en komen er vier of vijf pony's bij die de winter elders doorgebracht hebben (op stal, "omdat dat zo hoort"
), en gelukkig maar, anders is er echt véél te veel eten.
Ik blijf het gewoon interessant vinden waarom het ene paard gevoelig blijkt en het ander niet. Ik moet toegeven dat de angst me soms om het hart slaat met al die
hoefbevangen verhalen, maar zolang de paarden het goed doen hier haal ik ze liever niet van hun prachtig stuk grond.
Warboel
