jennet schreef op vrijdag 23 april 2010, 23:02:
>
> Gisteren een klotedag!Netjes gezegd! Al die ups en downs ppft. Ik ga naar
> mijn meiss en ik ga erop! Dacht ik! Hup paard uit de kudde, bak in,
> Ik ga gewoon het bos in
Doe ik op een ander zijn paard wel en op die
> van mij niet....hoe kan
da nu?? Ik zie op film fuutttfuut d'r staart, ja
> kweet ut meiss, vrouwke
heeft nog een lange lannnggggggeeee weg te
> gaan, jij bent er al!
het beste wat je kan doen, zeker met een gevoelig paard, alle extra ballast over boord gooien voor je ermee aan het werk gaat. Ben ik vies gezind en kan ik me niet volledig geven aan Amaroc, loop ik te vechten met hem van het begin tot het einde. Is mijn hoofd niet zuiver en leeg, krijg ik Enno nog geneens gepakt of heeft Invierno in een mum van tijd mij beet. Slechte gevoelens laat je best thuis. Als je bij er bent, gaat het enkel tussen jou en haar en de rest gaat op in het niets. 10cm naar links en een pijnlijke voet is niets om de moed die dag op te geven hoor. Dat overkomt niet alleen jou. Je moet het wel kunnen loslaten alvorens de volgende stap te nemen en dat hoeft niet veel tijd in beslag te nemen. Even diep ademhalen op zo'n moment kalmeert jouw stress en laat ook aan je paard weten dat het ok is
Zet hem op meid. Als je ergens wil komen, moet je wel een stap durven zetten.
Warboel
