Piet, dat is inderdaad die merrie. Ik denk dat vele adviezen goedbedoeld waren, maar dat het toch altijd aan de eigenaar is om de situatie juist in te schatten. Tenslotte ben je als eigenaar de enige die het paard kent en precies ziet wat er gebeurd.
Het clickeren heeft overigens goede diensten bewezen, al kon ik haar niet helpen met oefeningen. Het maakte het mogelijk om op veilige wijze haar voeten te kappen (wat vaak nodig was, ook ivm hoefzweer in het verleden) en haar goed door da te laten behandelen. Bovendien deden we regelmatig spelletjes, toen ze dat nog leuk vond en maakte het haar toch beter hanteerbaar.
En ik gebruik het nu met de andere paarden.
Maar ik heb haar helaas niet kunnen helpen. De schade was te groot.

Els... ik verwijt de vorige eigenaars wel wat. Helaas was ze ernstig verwaarloosd in de zin van gebidsverzorging, hoefverzorging en zijn haar ernstige rugproblemen simpelweg genegeerd en is er gewoon mee gesprongen, ondanks dat de betr eigenaars aangaven dat ze niet meer kon galoperen en zo stijf was geworden dat ze nauwelijks uit te zitten was.
Bovendien was ze zuur geworden.
Daar hadden ze iets mee moeten doen. Dan was het wellicht nog niet te laat geweest.

Ik neem het ook mensen kwalijk dat op deze manier met name met dravers wordt omgegaan. Het mag geen tijd, energie en geld kosten. Het moet functioneren en anders... jammer dan...
Ik heb hetaal nog heel wat 'Ambers' gezien vanaf het moment dat we besloten om er toch nog een rijpaard bij te kopen.
Ik ben allang niet meer zo naief en subtiel als in het begin en tegenwoordig zeg ik er dus iets van als ik zie dat signalen van een paard dat iets niet goed is simpelweg worden genegeerd
(bv bij koudbloeddravers)
Ik heb bij de laatste, een koudbloeddraver die wegrende onder de ruiter, met zijn neus in de lucht liep, weggedrukte rug had en in toom werd gehouden door er gewoon een superscherp bit in te hangen gezegd dat het diep triest was dat een paard als dit, wat veel geld voor de vorige eigenaars in de draf had binnen gehaald, op deze manier naar de knoppen werd geholpen. omdat het blijkbaar teveel moeite was om zo'n dier behoorlijk te begeleiden en te scholen.
Wat ik zag was een potentiele wisselbeker en slachtpaard.
En ja... dat neem ik mensen kwalijk en dat zeg ik tegenwoordig ook.

oh trouwens... allemaal erg bedankt voor de steun en lieve woorden.

Cindy Helms schreef op woensdag 28 april 2010, 14:34:


Namoro vond het maar niets, hoewel het zadel toch vrij goed passend voor hem was ingesteld(dacht ik toch?). Ik geloof dat het op thermografie ook een vrij gelijkmatige drukverdeling gaf, maar Namoro zelf kon er maar niet aan wennen, vooral in draf niet. Misschien het rare gevoel van het door de lucht continu veranderende zadel?

Ik vond het zadel een enorm zachte zitting hebben, maar ik kon er niet echt op zitten zoals ik dat wilde: teveel contact vooraan. Ik heb liever wat meer ruimte en een vlakkere zitting.

Nadien mijn malibaud met corrector getest en daaronder liep Namoro veel ontspannender, geen wow dus voor ons.