Kan ook gewenning zijn. Ik heb ook een paardje gereden die dribbelde, om gek van te worden. Ze heeft uiteindelijk haar rust gevonden. Gewoon druk in de kop.
Ik zou wel duidelijk terug nemen als ze onder je weg loopt. Terug, reactie en release. Zodat ze door duidelijkheid het goed snappen. Is het minste wat je kan doen!
Ik reed pasje voor pasje. Dus zeg maar 4 passen vooruit, en halt. En weer wegstappen. Het halt dan proberen met secondes uit te bouwen. Maar onder je laten lopen, consequent. Niet onder je uit. Kan heel veel geduld vergen, heb je dat op dat moment niet, zoek dan een andere bezigheid met het paard. Wandelen of longeren.
Anita

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 29 april 2010, 20:11:


Hoe trainens ze jonge dravers dan? Ik heb het ook nooit gezien. Niek is ook zo'n 2 jaar getraind maar is onder het zadel niet direkt dribbelig te noemen. In het begin zelfs eerder het tegendeel. Pas na een drafje wordt hij wakker en kan het dribbelen beginnen.
Bang voor een zweep is hij ook niet. Ik kan er mee achter hem kletsen om hem voorwaarts te krijgen totdat ik er een pijnlijke arm van heb maar dat maakt hem dus echt niks uit. Ik denk dus niet dat iedere draver op dezelfde wijze getraind wordt. Maar de onze komt ook niet uit België misschien trainen ze daar anders?
Voor zover ik het weet is hij pas rond 4,5 jaar ingereden maar niet echt doorgereden door omstandigheden.

Christel Provaas schreef op donderdag 29 april 2010, 21:40:

> Dazenval mee in de zadeltas wanneer je een buitenrit maakt.

Haha, of op een paaltje bevestigen aan je zadelknop.
Heb je gelijk nog een zonneparaplutje.

Koen

Janneke123 schreef op donderdag 29 april 2010, 20:30:


Ik gebruik straks ook Fly Away, maar dat ik het merk eczeemdeken wat ik heb aangeschaft tegen de dazen Werkt van buitenaf en hopelijk met succes.

zeeuwtje schreef op donderdag 29 april 2010, 21:59:


Dat klinkt als vluchten voor de ruiterhand, vluchten voor het bit.
Bitloos rijden zou een enorme vooruitgang kunnen betekenen, zeker voor het paard maar ook voor jou als ruiter. Het paard ervaart dan dat ze niet meer bang hoeft te zijn voor pijn in haar mond en dus valt - na een tijdje - de drang om te vluchten weg. Eindelijk ontspanning !

Karen

Karen Koomans schreef op donderdag 29 april 2010, 22:33:


Hoi Karen vluchten voor het bit is onmogelijk in haar geval.
Ik rij dus nooit met een bit maar bitloos.
Ik heb een Nurtural beta hoofdstel voor haar.
Maar ze blijft raar doen met haar hoofd, het kauwen bedoel ik.
En hoofd in de lucht schuin ook nog. Dus vermoed ik zelf pijn in de rug.
Maar waarom is dat niet te zien aan de longe??

Ik heb jaren dravers getraind op een serieus hoog niveau (Europees).
Met mijn hand op mijn hart kan ik je vertellen dat er bij ons toen geen énkel paard ruw behandeld of getraind werd.
Voor de paarden die niet geschikt bleken te zijn voor wedstrijden werd er (bijna) altijd een plekje gevonden bij een goeie privé eigenaar.
Allemaal konden ze netjes onder het zadel.
Ik heb er zelf nog twee uit die periode en die zijn allebei hele fijne rijpaarden.
De échte bezoedeling van de drafsport komt vooral uit wat "het klein spel" genoemd word.
Hier gaat het om meestal uitgerangeerde toppaarden uit de internationale scéne die daar dan helemaal kapot worden gereden.
Let op, niet iedereen daar is zo maareuhh... wel veel.

Koen

Koen Theys schreef op donderdag 29 april 2010, 22:45:


Wat denk jij dat het kan zijn bij mijn draver dan?

Karen Koomans schreef op donderdag 29 april 2010, 22:33:


Welnee, het is gewoon een giga temperament. Mijn eigen Draver Indy heeft op dit moment precies hetzelfde gedrag. Die wordt al jaren zonder bit gereden en alleen door mij en ik ben een heel rustige ruiter (op het paard dan tenminste). Haar issue is dat ze in de winter (noodgedwongen) te weinig beweging gehad heeft en nu barstensvol energie zit. Die heeft echt geen rugproblemen. Komende dagen gaan we haar eens een paar keren voluit laten gaan op het bospad en dan zal er wel weer meer kalmte in haar komen.
Is ieder jaar zo na de winter en gaat allemaal wel weer over. Veel werken dus!

Groet, Pien