Anita Cats schreef op zondag 2 mei 2010, 8:24:
>>
>> De hele idee in de hippische dressuur dat het gezamenlijk evenwichtspunt
>> zich naar de achterhand verplaatst is nmm onjuist. Dat gebeurt niet of
>> nauwelijks (is gemeten).
>> De werkelijke bedoeling is een andere houding waarbij de kont van het
>> paard iets zakt, tezamen met een grotere hoeking van het skelet in de
>> achterhand, hetgeen een "opwaarts" gevoel aan de ruiter geeft.
>>
>
> Het schijnt maar 10 % vh gewicht vh paard te zijn.
Áls dat zo zou zijn was het heel veel - 10% is heel significant.
Waar haal je dit vandaan, want zover mijn info strekt is het onjuist (maar, het kán gemeten worden, bijv. net voor een terre-a-terre
); echter bij een paard dat "normaal" vooruit komt schijnt het echter maar 1-3% te zijn en op geen enkele manier significant.
> Dat is net de plank die niet voorover helt, maar achterover.
> Rijdende is dit een inmens verschil, kwa gang. met alles wat doordoor
> getraint wordt
> Anita
Een immens verschil voor je beleving wellicht, maar niet voor het cumulatief zwaartepunt.
Wat veel meer modificeert aan dat cumulatief zwaartepunt zijn
1) de hals en hoofd van het paard (die als enige buiten het steunvlak liggen)
2) snelheid (kinematica/dynamica)
Dieper dan mijn middelbare schoolboekjes Natuurkunde A en Natuurkunde B, die nog altijd in de kast staan, gaat dit niet. Bewegingswetten v. Newton. Bereken en leid af de vectoren.
Nagelang vooral dus de beweging, véél meer dan houding, verplaatst het cumulatief zwaartepunt zich constant binnen een driedimensionaal model.
Ik zeg nergens dat die "zitttende" dressuurhouding verkeerd is, want dat hangt maar net af van wat het paard doen moet.
Ik stel alleen dat het weinig te maken heeft met cumulatieve zwaartepuntwijzigingen. Vanuit dát oogpunt is een heilig moeten dus nonsens.
Warboel
