Invierno:

Ik vertrok vandaag met een rasechte stoere briesende andalusiër en kwam thuis met een tamme coole Quarter.
Pfff, dacht ik, vandaag staat ie lekker fris, zal maar zorgen dat ik ogen op mijn rug heb.
EEEEEEK! Een schaap! Twee schapen zelfs! Nou die zaten daar vorige keer ook hoor, maar toen heb je ze niet gezien. Staat hij daar aan de grond genageld, helemaal met gestrekte voorbenen. Tja ... ik ga er voorbij, je kan maar zien dat je meekomt. Doet hij dan ook, op een rustig snorkend tempo.
Het eerste bospadje springt hij weer even in de lucht ... neen, zo hoort het niet, want hier ligt prikkeldraad ventje. Plassen ... jakkes worden mijn benen nat van! Ja, maar toch ga je er even doorwandelen. Zwaar kiezelpad, loopt hij goed over itt vorig jaar met zijn dunne gevoelige zooltjes.
Lokale manege, daar staat een voorhistorische blauwe traktor. Brrrrrr ... toch even mijn neus overal tegen aan duwen om te zien of het nog leeft. Oef, geen leven meer in. Zo kunnen we weer even voort.
Terug boswegen, boomstammen, leuk leuk leuk. Plassen jakkes, modder aan mijn benen. Neen hoor, jij stapt er ook niet doorheen, dus dan volg ik je voetsporen maar.
Koeien! Koeien met wratten weleenswaar! Wat moet ik hier mee? De anda in me vertrouwt het niet, de quarter in me wil neuzen neuzen neuzen. Een repetieve recatie tussen in. Er naartoe gaan en dan weer op de rem met stijven voorbenen, dan er weer naartoe gaan, ... Draaien we terug, zeg ik: Ibi! Springt hij een halve meter naar boven. Die koeien vertrouwde hij dus niet helemaal, al zeker niet als ze zijn naam lijken te zeggen.
Zeer zeer stijle berg op in stap. Heeft hij moeilijker mee dan gedacht, net zoals stijle berg af, want dan hapt hij in mijn mouw. Balans, balans, balans ibje.
Verdachte mens in het bos, die mastendoppen zoekt .... spooky. Staat hij weer even te kijken, maar dan volgt hij weer.
In draf lekker uitgestrekt achter me, net zoals ikzelf alle plassen vermijden. Stop = stop.
En dan door het bos weer naar huis. Zien we nog een buizerd overvliegen met een duif in zijn klauwen. Laat hij plots los, veren overal en de duif vliegt weg!
Dan manegeuitbater die me uitleg vraagt over de jongste teld van de familie. Duurt te lang voor de ukkepuk, wordt wat ongeduldig.
Dan over een droge sloot. Staat hij te gapen ... te lui om te springen, te nonchalant om te kijken waar hij zijn voeten moet zetten. Pats ... op zijn knieën in de sloot Dwaze puber. En dan weer in stap en draf naar huis zonder noemenswaardige bijzonderheden. Buiten het feit dat hij heel erg flink is geweest

Spirithorses schreef op maandag 3 mei 2010, 18:25:


Pête is niet zo voor de aanrakingen en houdt al helemaal niet van tutten.

Het is inderdaad een stuk gewenning. Ze weet dat ze iets lekkers krijgt na het werk en staat daar dan ook echt op te wachten.
Ik vind het zo jammer voor haar, dat ze nu nooit eens iets lekkers mag.
Gras mag ze niet. (Alhoewel dat ik daar nog niet helemaal over uit ben. )
Haar voer lust ze ook al niet. Ze doet er zowat een hele nacht over om haar bak leeg te eten. En s'morgens wil ze gewoon niet eten.
Ze kan zo teleurgesteld kijken als ze merkt dat ze weeral die verd*mde k*tbrokjes heeft gekregen ipv lekkere graantjes.

jennet schreef op maandag 3 mei 2010, 18:31:


Ja hoor, ze hebben zelfs mest geschept uit eigen beweging. En dolgelukkig dat ze waren!

Ans Jondral schreef op maandag 3 mei 2010, 18:34:


Kwestie van twee dagen doorbijten en ze vraagt niks meer.
Natuurlijk wel als jij in je hart steeds denkt dat ze zieligf is, dan houd je dingen in stand.
Een paard kan niet teleurgesteld kijken. Hij kan hooguit z'n voer de kont toe keren....
Tis helemaal wat jij er als mens van maakt, Ans.

Maar andere vraag: Waarom mag ze ineens geen gras meer dan?

Groet, Pien

Prachtig!!
Een plezier om te lezen.

repetitieve reactie ipv dat gebral dat er staat

leuk om te lezen Je hoeft ook niet elke week les misschien, als je maar tijd genoeg hebt om het eerst te laten bezinken en dan zo goed mogelijk in te oefenen. Daarna zal hij wel weer helpen om de puntjes op de i te zetten en dan pas nieuwe oefeningen te geven. Laagje per laagje.

Cindy Helms schreef op maandag 3 mei 2010, 18:34:

En dan weer in stap en draf naar

Hahaha, zoiets had ik gisteren ook. Behalve dan, neuhhh DOOR de plassen meid! Jaaa ikke ook Was toch nat! Kan niet door het bos met blubber en dan schoon terug komen he? Had het enkele weken geleden niet gedacht hoor. Schrok zelf van alles omdat ik dacht dat zij zou schrikken. Gelukkig kan ik er nu om lachen, tjaa gek he? Een bos met bomen Nou, we hebben toch maar weer een mooi weekend gehad hopsakee

Ik zou rubbere laarzen moeten aandoen, maar dat stapt zo onhandig. Maar hier voor de oprit hebben we een grote 'zwemvijver aangelegd' daar stapt hij zo door, geen probleem. Maar hoe zou ik zijn als paard, met een mens vooraan die er zelf ook niet doorheen stapt? Net hetzelfde

Ik ben zat met die regen (ja, nu al ). Oké, het was goed voor het gras en de natuur, maar nu is het weer mooi geweest. Ik ben vandaag volledig doorweekt geraakt tijdens het voeren van de paarden. De heenweg viel nog wel mee, maar de terugweg... met die wind en regen recht in mijn gezicht... bah!! Ach, ja, toen was ik toch al nat en ben ik gewoon mijn paard gaan trainen in de stromende regen . Die wilde ook liever achterstevoren met haar kont in de regen lopen.