Christel Provaas schreef op woensdag 5 mei 2010, 15:41:
> e m kraak schreef op woensdag 5 mei 2010, 15:29:
>>
>> Paarden met zeer laterale aanleg, of welke die gewoonte hebben aangenomen

>
> En als-ie dat niet kan is het een foutje van de natuur? Want het lijkt me
> nogal gek dat moeder natuur paarden maakt die stijf worden door hun eigen
> manier van bewegen. Dat ze zelfs een mens nodig hebben die hun leert
Er zijn stijve telgangers probleemloos erg oud geworden. Geen foutje van de natuur dus.
> zodanig te bewegen dat ze niet stijf worden. Of is dat stijf worden an
> sich geen punt, zolang ze maar geen mens hoeven dragen? Vergelijkbaar met
> de dressuur zeg maar?
Verder is het wat mensen willen, inderdaad net als met dressuur, en het gangen-gedoe is feitelijk heel wat ingewikkelder dan de befaamde (door mensen gewilde) 5 ijsco-gangen. Een jaar of 20 geleden heb ik daar eens een schema van gemaakt en (zojuist gecontroleerd) wonder boven wonder staat dat nog altijd op internet:
http://home.wanadoo.nl/ifijp/index2/ifijpgan.htmlDe aanleg die een gangenpaard van nature mee krijgt zit ergens in deze matrix, maar ze zijn allemaal anders.
> Hoe erg is het trouwens dat tölt onmogelijk wordt gemaakt? Is dat niet
> gewoon een 'te accepteren gegeven' dat nu eenmaal bij dit paard hoort?
Erg? Och... als je een peperdure ijsco koopt omdat je tölt leuk vindt is het vrij lullig als er alleen maar kamelengang uit komt, toch? Vrijwel iedereen die aan ijsco's doet wil het liefst tölten. Vandaar dus.
Toch kan het ook een biomechanische graadmeter zijn die weergeeft dat je wellicht niet handig bezig bent als je een prachtig töltend paard koopt dat een half jaar later zo stijf als een plank is. En DUS ook voor geen centimeter meer tölt! Om geen andere reden dan dat ruitertje eerst had moeten leren rijden. Wat dit aangaat is gangenrijden denk ik wel veel "strenger" dan dressuren; "uit elkaar gevallen", "op de voorhand", etc. ... doet 'ie 't gewoon niet meer!
Er zitten biomechanisch vergelijkbare aspecten met dressuur in. Zozeer zelfs dat ik ooit eens een prachtig, soepel, goed gereden dressuurpaard heb afgeleerd te gaan tölten want dat vindt men in dressuur ongewenst. Dat kan dus ook.
Je kunt er met vrij grote zekerheid vanuit gaan dat een goed töltend paard een soepel paard is met een voldoende verzamelde houding. Dezelfde subjectieve ruitergevoelens als "oprichting" e.d., die ik wel denk te snappen maar ik kan er niet zoveel mee, gaan ook hier op.