Aafke schreef op dinsdag 11 mei 2010, 8:00:


Als de plant (brandnetel) eenmaal in bloei staat is-t-ie ofwel niet lekker meer, of belangrijke stoffen - zouden er dan grotendeels uit zijn. Of beide. Misschien dat heel veel van de zo nuttige mineralen in de bloeiaar/het zaad terecht komen?

De stengel voer ik gewoon mee, maar als ik ze zelf pluk dan neem ik 't liefst de jonge toppen (die zijn nog lichtgroen). Dat is dan veel blad en weinig stengel, want de stengel is daar nog dun. Als ik veel brandnetel in huis wil hebben voor de dieren, dan koop ik 't liever dan dat ik zelf weer tussen de brandnetels sta . en als je het koopt, dan krijg je inderdaad alleen het gedroogde blad.

Weet je ook waarom de stengel dan beter niet gegeven zou kunnen worden?

Karen

Twee keren zelfde filmpje erop. Die mevrouw leerde alle hoge school oefeningen met clickeren
http://www.youtube.com/watch?v=vPaJ9QOL1Zg

Peter Donck schreef op dinsdag 11 mei 2010, 8:04:


Ja, dat is de eerste Iberische die ik zie waarvan ik heel positief onder de indruk ben, qua bouw en bewegingen en - voor zover te beoordelen in zo'n kort fragement - ook qua manier van rijden tijdens dit soort bewegingen/oefeningen. Heel mooi!

Karen

Ik at altijd al veel kaas en eieren , Omdat ik dat lekker vind , en als vleesvervangers.
Maar je hebt wel gelijk , ik eet veel meer soja.
Het dubbele van voorheen.

Die vermoeidheid heb ik met vlagen , lijkt samen te hangen met koolhydraatinname
en zoetstof.
Maar een hele dag doorbuffelen zonder te eten en zonder flauwte gevoel kan ik inmiddels ook herkennen.
Ik nader de 80 kilo , maar het gaat niet zo hard meer.
Afgelopen week 400 gram afgevallen. Ik smokkel wel af en toe inmiddels...
Een aardappel in de soep , eet meer groente dan voorgeschreven , en ik gebruik weer mayonaise door de salades , niet veel , maar toch.
De vreetbuien die ik in het begin had , heb ik niet meer , of is dat een kwestie van discipline?...

Ik ben benieuwd hoe ik mij ga voelen als ik weer volgens recept koolhydraten mag gaan toevoegen , maar op deze manier duurt dat nog wel een maand of 2.

Wat jouw verhaal betreft , heb enorm veel meer last van kramp in mijn kuiten.
Das wel erger dan voorheen.
Mijn vermoeden is dat dat te maken heeft met het vegagebeuren , omdat ik dat altijd al had.

Gr Esther

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 11 mei 2010, 7:43:


Ja, ook ik begrijp dat dit niet het paard is dat je wilt. En inderdaad, het paard is de dupe, maar niet door jóu. Ook ik hoop maar dat hij terecht zal komen bij mensen bij wie hij past en met werk dat bij hem past.


Dat is precies wat ik bedoelde toen ik schreef "weer een voorbeeld dat BOE zeggen soms kan bijdragen aan een betere relatie met een paard". Eddy had helemaal gelijk dat hij er aan toevoegde dat corrigeren door fysiek geweld (slaan) alleen toegepast zou mogen worden in het kader van lijfsbehoud, om ongelukken te voorkomen. Dat was hier, toen je man met dit paard liep, ook wel aan de orde, als ik het zo lees.

Hopelijk vinden jullie binnenkort een paard dat helemaal past bij jullie!

Karen

Karen, da's heel interessant! Ik ga dat direkt eens gaan proberen of dat nog prikt, staan veel tengels hier. Iemand maakte me wijs dat ze vroeger, als ze reuma hadden, met de brandnetelplant op de plaats sloegen waar de pijn zat en dat daarna het gewricht minder pijnlijk werd...

van lennep schreef op dinsdag 11 mei 2010, 9:13:


Ik zou dan proberen na te gaan wat je altijd al veel at, maar nu nóg meer.
Ehm, eiwitten ?!

Ik bedoel niet te zeggen dat ik 't allemaal zo goed weet hoor! 't Is juist allemaal zó ingewikkeld vind ik, de relatie tussen voeding en gezondheidsklachten... Ik ben nog steeds niet terug, nog lang niet zelfs, op het gezondheidsniveau dat ik had voordat ik "crashte" door een streng Atkins dieet. Ik ben dus heel hard aan het puzzelen (ook voor mezelf, bedoel ik), maar heb die puzzel nog láng niet af.

Karen

Maria Delavega schreef op dinsdag 11 mei 2010, 9:17:


Zolang je niet álle netelcellen kapot hebt geslagen, zal 't nog wel prikken ! Maar wel minder dan met alle netelcellen intact...

Karen

Maria Delavega schreef op dinsdag 11 mei 2010, 8:45:


je eindigt nog met een spaanse frisco !


ik "heb" iets gevonden....
ik "ben" iemand "tegengekomen" (znl)


jij dart nog rond in de middeleeuwen meisje !
je schilderij, dat zijn de jaren 1700, zoiets, those were the days !
toen was het zware boerenknotsenros al vervangen door de genet,
"a la gineta" de lichte spaanse ruiterij, die al sinds hun heugenis
de oeros bejaagde vanop een paardenrug, oorsprong van de rejoneo

zwijg me ervan, ik word er nog zwetend wakker van, elke nacht, van jouw rubensiaanse botero-partijen
fillumpje misschien ? kan iedereen hier alvast visueel genieten....


jaja, slecht behandeld in spanje, alsof het hier beter is,
maar standaard worden PREs eigenlijk niet gebruikt in de rejoneo, wegens te zwaar en te log,
de lusitano wél, en nog veel meer cruzados met arabier, engels volbloed, cuartodemila (QH) en zelfs appaloosa, of varierende dubbelcrosses omwille van wendbaarheid en/of explosiviteit


wûk !! klik'r'n îp zi'n wèstvlâms ! moununekjékiek'n !

eddy DRUPPEL schreef op maandag 10 mei 2010, 22:39:


mevroj de DA in kielzog ???? Eddieke

Bij telgang zet het paard zijn rug 'vast', dus het klopt wel dat het niet goed is voor de rug als je lange afstanden of vaak in telgang doet. Vriendin van mij had een fervente telganger. Ik zeg "had", want ze heeft het eruit gekregen. Ze heeft UREN met hem geoefend om de draf er in te krijgen én het is haar gelukt! Nu loopt hij soepeltjes een drafje, een lekker töltje en héél af en toe nog maar een telgangetje.
Hoe ze dat gedaan heeft? Veel kleine voltes en wendingen rijden, geen te hoog tempo en terugnemen in stap als hij begon te telgangen. De zweinepas (telgangstap) is er ook uit nu. Zijn rug zit veel soepeler door het hele leerproces. Is echt leuk om te zien wat ze bereikt heeft!

Waarom Ijslanders zo graag telgangen? Ze maken er heel veel endorfines door aan en dat geeft een lekker gevoel (zoals bij hardlopen, na een tijdje ben je verslaafd aan dat gevoel). Maar ik zou het toch niet aanraden om er grote afstanden mee te doen

Maria Delavega schreef op dinsdag 11 mei 2010, 8:55:


nôrmoal moe't'er skwoa'nîp zitt'n !