Heel erg schattig!
Zelf zou ik het halstertje afdoen. Zeker als je niet in de buurt bent. Vorig jaar had ik ons veulen er ook eentje omgedaan (om alvast te wennen). Maar toen ik zag hoe hij dappere pogingen deed om met zijn achtervoet achter zijn oren te krabben, hebben we het direct uitgedaan.
We waren bang dat hij erin verstrikt zou kunnen raken.
Lena

Bats schreef op woensdag 12 mei 2010, 19:52:


Waarbij je gebruik maakt van het feit dat je zelf eigenlijk ook niet schrikt. Dus ipv te denken: ojee wat gaat er allemaal gebeuren , denk je: er gebeurt niks want er komt gewoon alleen maar een grote traktor aan, of een luchtbalon, of, wat hier vaak gebeurt, er komt een straaljager over je hoofd langsscheren. Ook addertjes onder het gras of opvliegende eenden zijn dan niet eng: je schrikt zelf heel even en dan weet je: het is niks, en zo kalmeer je je paard dan ook weer. Het is een kwestie van niet in de schrik blijven hangen maar meteen weg-rationaliseren.

Rijden doe ik in de buurt dus wel (ben nog volop paden en straten aan het verkennen/zoeken), maar mennen dus niet. Wel leuk om te horen dat er ook PN'ners in mijn buurt zitten. Ik hoop ze ook eens tegen te komen! Wie weet in de namiddag
Lena

Lena schreef op zaterdag 15 mei 2010, 12:07:


Dergelijke ongelukken zijn al vaak voorgekomen

Moniek schreef op zaterdag 15 mei 2010, 0:00:

Er kwam een hoefsmid bij ons ,die ik al van klein jongetje ken.
Superrelaxde man.
Die zit lekker op zn krukje de paarden te bekappen en heb hem laten kijken.
De infectie zat behoorlijk diep ,dus hij raadde mij aan om t goed weg te halen.
Ik heb veel vertrouwen in hem(al is t een tradi )dus ik heb hem zn gang laten gaan.
Hij heeft waar de infectie zat(aan de zijkant)de hoefwand een stuk weggehaald naar boven toe ,zeg maar een flinke driehoek.
Hij heeft een (geheim )recept spulletje ,dat ik dagelijks er op moest smeren.
Ook heeft hij meteen (helemaal mijn gedachte)de hielen een stuk verlaagd en toen hij de volgende keer kwam (maandje daarna)nog een stuk.
De schimmelinfectie nog even goed nagegekeken en was goed als weg.
De hoef is nu helemaal goed.
Ook ,wat ze had de rotstraal behandeld met t zelfde smeerseltje.
Ik zou kunnen vragen wat voor spul t is ,maar denk dat ie t niet verteld,maar hij komt snel weer,ga t toch proberen
groeten trudy

Anja Seijn schreef op zaterdag 15 mei 2010, 9:58:


Namkje is weer helemaal de oude , en toch een klein beetje veranderd.
Kan het nog niet helemaal omschrijven ...
Namkje is helemaal los in haar lijf , en dat kun je goed zien aan haar hoeven!
Die worden rechter en rechter [ze sleet haar achterhoeven altijd scheef af]
Ze hoeft niet meer behandeld te worden , gewoon volgend jaar een check up.
Ze was zo gespannen als een deur , en mocht van mij niet grazen toen er een auto aankwam , BOK!
Ja het zijn er een paar achter mekaar , niet om mij eraf te krijgen , maar toch...even laten weten dat ze het er niet mee eens is.
Dit zijn ook andere bokken dan toen met schuivende zadel. Toen probeerde ze echt het zadel eraf te bokken , met mij er helaas op.
Dit is hoofd tussen de voorbenen , rug bollen , en hop hop hop.

Gr Esther

Toevallig eergisteren even wat grondwerk met haar gedaan , maar niet veel/hard of wat dan ook.
Moes nog voorzichtig met haar zijn, en ik wou alleen maar kijken of de knopjes er nog opzaten. En die zaten erop.

Maar je hebt gelijk! Was weer teveel met mijn eigen program bezig , en achteraf gezien had ik veel eerder moeten afstijgen , want ik voelde het aankomen.
Met mij op haar rug mag ze ook alleen maar stappen , en zou wou gewoon gaan!!!
Galopperen is ook goed voor der ,maar dat kan ik op de fiets nauwelijks bijbenen , dus dat moet dan in de bak. Maar ze heeft nog wel elke keer haar sprong wat dik , dus durf het allemaal niet zo goed bij haar te doen. Ben een beetje bang voor meer blessureleed

Ik kan tijdens het bokken mij niet ontspannen , zou niet weten hoe ik er dan op moet blijven zitten , maar direct na het bokken , dat zit er al helemaal in , diepe zucht , en alles loslaten , en direct daarna weer aan laten stappen.
Het lukt me nog wel om te ontspannen , maar ze moet dit niet te vaak gaan flikken.
Ik zal eens even met haar praten , zo van dat ik echt wel weet dat ze mij op haar rug niet echt prettig vind [het irriteert haar als we wel een stukje gecontroleerd draven omdat ik niet goed meega in haar beweging , maar daar gaan we volgende week mee aan de slag], maar dat we het toch samen moeten rooien , en zij ook haar verantwoordelijkheid moet nemen....foei....

Gr Esther

Was een onderzoek geweest in Engeland meen ik.
En dan ook nog warm water...
Is op pn besproken en kwam geloof ik van bokt.

Gr Esther

Nieuwsredactie / http://www.horseandhound.co.uk

ff van bokt gecopiet...

Weidehooi vers van de pers.
foto door Loes Meijerink
Een nieuwe studie door de werkgroep ter voorkoming van Laminitis zou uitwijzen dat het laten weken van hooi in warm water veiliger is voor paarden en pony's die gevoelig zijn voor hoefbevangenheid.

Het onderzoek zou duidelijk hebben gemaakt dat het beste resultaat wordt behaald door het hooi minstens zestien uur lang te laten weken in een grote bak water met een watertemperatuur van 16 graden. Hierdoor neemt de hoeveelheid koolhydraten (wat hoefbevangenheid kan veroorzaken) in het hooi drastisch af.

Een woordvoerder: "Ondanks de bevindingen van deze interessante studie, zou hooi eigenlijk altijd uit voorzorg moeten weken. Laat je hooi altijd grondig analyseren voor je het aan een paard of pony wilt voeren."

Gr Esther

Horse & Hound is zo een onbetrouwbare bron.

Ook nu weer.

Het onderzoek zegt dat het weken van hooi niet zo effectief is als tot nu toe werd aangenomen, omdat het Engelse hooi niet in korte stukjes is gesneden (chopped).

Zelfs! als je het hooi 16 uur weekt, kan er in sommige soorten hooi nog teveel water oplosbare koolhydraten (WOK) zitten. (meer dan 10%, en dat is niet veilig)

De studie zegt dat je je hooi altijd moet laten testen, hooi kopen met de laagste WOK.
Weken is een extra veiligheidsmaatregel, maar niet een waar je op kan vertrouwen.

Je moet hooi in ruim water weken, en als je het lange tijd laat weken, lekken er ook veel voedingsstoffen uit, dus dan wel een supplement voeren.

Het is nu 6 dagen geleden dat Nancy bekapt is. Vind haar nog steeds belabberd lopen, zo belabberd dat ik haar nog niet veel heb laten lopen. Hele kleine stukjes. Zelf deponeert ze haar mest nu weer op de daarvoor door hun bestemde plaats en niet meer bij de hooibak. Ervaar dat als positief.

Vandaag even, heel even op het harde om naar de waterslang te lopen, met verlenging kan ik ook in de paddock water gebruiken dus dat is het punt niet. Wilde even kijken hoe ze op het harde liep, belabberd dus....

Bij het afspuiten aan 2 benen wondjes ontdekt, in de kootholte dichtbij de hoef. Is dit 'normaal'. Hoort dat erbij?

Op zich zakt de moed me in de schoenen als ik haar zie lopen. Alleen haar houding straalt één en al levenslust uit. Hinnikt zoals ze altijd doet....

Ze krijgt de magnesium nu opgelost in een beetje water met een spuit rechtstreeks in de mond. Ook heb ik haar net weer wat asprines gegeven.

Vind het moeilijk en haar manier van lopen doet mij pijn in m'n hart.

Vraag me af of in naast de hoefverzorger nog de da moet inschakelen voor ontstekingsremmers of pijnstillers. Hoe gaan 'jullie' daarmee om? (Eddy bijv.) Heb jullie ontstekingsremmers/pijnstillers/magnesium gegeven? Wanneer zijn 'jullie' begonnen met kleine stukjes lopen?

Groetjes, een vertwijfelde Aafke....

Ok... net gevonden op hoefnatuurlijk:

"Wanneer een paard hoefbevangen is is er vaak sprake van afgestorven weefsel wat moet worden opgeruimd. Een gedeelte wordt met het bloed afgevoerd en door de lever afgebroken, een ander gedeelte vindt zijn weg naar buiten middels een abces. Je ziet bij hoefbevangen paarden dan ook vaak een abces ontstaan, meestal bij de kroonrand. Wees hier niet ongerust over, dit is normaal en geneest vanzelf weer."

Stelt me weer enigsinds gerust..

van lennep schreef op dinsdag 4 mei 2010, 9:28:


Hoe gaat het nu met deze shetlander Esther?

Het hooi komt van onze eigen weide, en die weide is van zichzelf nogal arm.
Ik vind het een beetje 'onnatuurlijk' om eerst het hooi te weken, waardoor er dus waardevolle stoffen verdwijnen, en om dan een supplement bij te voeren, het voelt nogal onlogisch aan en ik ben altijd voorstander om zoveel mogelijk de voedingsstoffen in hun natuurlijke vorm te verstrekken. Maar goed, misschien zit er wel degelijk teveel fructaan in het hooi.
Misschien is het wel interessant om ons hooi es te laten analyseren. Kan dat bij gelijk welk labo eigenlijk?

joop schreef op zaterdag 15 mei 2010, 10:03:


Jamaica wordt continu in het oog gehouden wanneer hij buiten loopt.
Hij loopt nog dwars door omheiningen heen en de stroom staat nog niet op.

Eigenlijk waren we van plan om Charly en Jamaica in de piste te zetten direct nadat hij geboren was. Omdat de piste omheind is met zo'n groene tuindraad en hout. En daarna in de paddocks voor de stallen.
Maar dat mocht allebei niet van de DA. Hij mocht niet op zand en moest persé op gras lopen. We moesten ons dus een beetje aanpassen.
De weides waar gras op staat, zijn niet voorzien op kleine veulentjes. + Dat 2 andere paarden bij ons op stal ontzettend geflipt reageren op Jamaica. Dus die moeten ook even binnen wanneer hij buiten komt
Dus staan Charly en Jamaica voornamelijk op stal en gaan we enkele keren per dag erheen om ze een uurtje te laten lopen. Ik ben de laatste dagen continu paarden binnen en buiten aan het zetten en aan het wisselen, daarom dat ze dus ook halsters aan hebben.
Niet zo ideaal dus.
Vanavond gaan we proberen om de stroom op te zetten en morgen eens kijken of Tempête erbij kan lopen. Als dat allemaal lukt kunnen ze misschien binnen enkele dagen wel gewoon overdag buiten blijven. (En dan zwier ik die paarden die zo lelijk doen, wel in een andere uithoek.)

En binnen een week of 2 vertrekken Charly en hij naar een kennis, die sinds gisteren ook een hengstveulen heeft zodat de 2 mama's en hun zonen de rest van de zomer samen op de wei kunnen doorbrengen.