angelique hage schreef :

Leuk dat je dat zo luchtig schrijft.

Maar ik heb er een andere mening over want ik vind niet dat een paard van 600 kilo (naja 450) mij in de maling moet gaan zitten nemen tijdens het werk. Onze Winner kan mensen ook giga op de schop nemen tijdens de les. Ik heb hier wel eens geschreven dat ik al vóór de les in zijn ogen lees wat er die dag gaat komen. Als-ie dat doet/wil/probeert dan zegt dat iets over de samenwerking met de rijder op dat moment en met name van de rijder naar hém toe. Bij hem begint dat al bij de manier waarop de rijder hem uit de weide haalt.

Wel een van mijn beste leerpaarden (en voor veel mensen ook een van de frustrerendste daardoor).

Mijn uitgangspunt is anders denk ik....

Groetjes, Pien

Leonieke schreef :

Klik = draf.
De klik gaat vergezeld van de lichaamshulp. Waarbij de lichaamshulp de klik ondersteunt.
De klik is de eigenlijke cue.
Het heeft geen zin om eerst een hulp te geven (wat dan?) en daarna de klik/kusgeluid ofwatdanook te geven.

De naam van het paard noemen doen we nooit als cue . Een naam is geen cue, dat is een naam.

Hij leert dan toch dat

Nee dus. Klikliklik is niks bij ons, is je paard overladen aan informatie.
gewoon één klik om in draf te gaan. Verder wordt de klik helemaal nergens voor gebruikt.

Wat doe jij dan? klikliklik, (aandacht erbij), en dan?
Hoe zet jij je paard in draf? Aansporen?

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op woensdag 9 juni 2010, 0:01:


laten liggen moet je niet doen, dan gaat het vervilten en krijg je vooral netels en co
mulchen zou goed zijn, inrijden kan ook maar dan is de wei naar de vaantjes
heb overigens nog nooit zo overvloedig vogelwikke bijeen gezien

Koen Theys schreef op zaterdag 5 juni 2010, 8:48:


Ik had je bericht al een hele tijd gemarkeerd staan om te antwoorden.
Tja, eigenaars zíén het niet. En ze denken dat het allemaal wel meevalt. "Wat kan dat ene worteltje nou kwaad", of "maar hij krijgt al zijn hele leven oud brood". Mensen die hun (voer)gedrag altijd maar vergoeilijken en denken dat het zo erg niet is zijn het moeilijkst te overtuigen.

Paar weken terug ben ik heel erg gechockeerd; mensen die hierheen kwamen met een minishet om hoefschoenen aan te laten meten. Het diertje was werkelijk behangen met strass steentjes, alles keurig gewassen, gekamd, gestreken, soort van barbiepaard die de dienst mocht uitmaken.

En de voeten die zágen er niet uit. Echte knolvoetjes van de chronische hoefbevangenheid. En stínken dat die dingen deden.... Het dier stond ook nog eens de hele dag op stal.

Jack heeft enorm zijn best gedaan en oa op ze ingepraat maar het was heel erg frusterend want het heeft tot niets geleid. Gemiste kans. Voor ons, maar zéker voor die mensen en dat dier.
Gelukkig zijn dit soort verhalen in de minderheid.

Groet, Pien

Gewoon nog een keer bellen, vindt hij helemaal niet erg.

Ik zie duidelijk verschil tussen Falone (moederloos) haar gedrag, altijd maar zoeken naar melk/zuigreflex (word minder) knabbelen, zowel naar ons als op de grond om haar heen zoals staart Folt, als zij voor haar staa(r)t.
Folt kan aankoppelen wanneer zij 'wilt", het nauturlijke instinct/reflex. Dat instinct zit er bij Falone natuurlijk ook in, maar er is niet die uier voor haar. Vandaar dit gedrag.
Het tekort en aan staarten knabbelen daardoor, ken ik niet. Wel zoals zoveel, de grond of mest etc. Ik zie het puur als bezig zijn / willen zijn met de mond.

* Toch even Haar opgezocht, in Haar zit eiwit /onoplosbaar, en en een niet essentieel aminozuur Tyrosine wat word omgezet in melanine; beschermd het DNA tegen schadelijke uv straling van zonlicht.

Het vermenselijke zit er zo in. Hier ook 2 eigenaren hoor, die Willen voeren. Zalitha is gewoon te vol. Is niet nodig, is holland welvaren mag lekker op het hogere gras wordt minimaal 3 keer per week weer mee getraind, en krijgt naar mijn zin, omdat ze te vol is, teveel merriebrok! Andere merrie, eet zich letterlijk te barsten, wordt al dik als ze naar het gras kijkt. Hadden mooi een stuk land afgezet, en laten kort eten, daarna staat zijn daar met pony. Elke dag er wat bij geven. Eigenaar vind het te sneu, en wil graag meer.
Je kan er niet zo heel veel tegen beginnen en elke keer weer mijn verhaal opdoen is bijna niet leuk meer , maar goed je moet wel!

Oh wat heerlijk dat het ook "gewoon" helemaal relaxt en goed ging. Mooi en fijn beging voor jouw. Spannend zeker, maar de blijdschap .
Blijf hij ook stil staan bij het krukje?
Dat vind /vond ik al zo mooi, van die kleine maar hele belangrijke dingen die je dan kan verbeteren...

Wat is 'mulchen'?

Anita Cats schreef op woensdag 9 juni 2010, 9:01:


Klopt, zo simpel en zo relaxt. Oortjes naar voren, af en toe naar achter als ik wat zei. Hij reageert heel sterk op stem en toon daarvan.


Jeps, blijft goed stilstaan. Halthouden geen probleem, doorstappen, wenden, voltes... het zit er allemaal in. Alleen aan één kant nog wat 'vast', was veel erger.


Het zijn i.d.d. de kleine dingen. Met het aansingelen wilde hij nog wel eens naar voren slaan met zijn been (uit ongeduld) Nu is het woordje 'eh' al niet eens meer nodig. Heeeel af en toe vergeet hij dat dat niet mag... en dan is 'eh' meer dan genoeg.

Laatst deed hij bij Suzan de 'Spaanse Pas', de grapjas... weet je waarom....
Ze reed in de weide en hij had bedacht dat hij eigenlijk wel trek had in een hapje. Was op dat moment uiteraard niet de bedoeling dat hij dat deed. Zit me nog af te vragen hoe ik die beweging op commando kan zetten.

Suzan is net zo'n fantast als Winsor in het bedenken van dingetjes om te doen. Een paar dagen geleden kregen we een oude CD van Apassionata waarin men met van die lange stokken reed (weet zo gauw de naam niet meer)
Dusssss... Suzan een lange bamboe stok opgehaald, ermee op Winsor. En geloof het of niet... dat dier is zo braaf, heeft zo'n vertrouwen in ons dat hem dat niet uitmaakte. Dus madammeke rijden met lange bamboestok van 3 m. Slepen, erom heen draaien, er onderdoor....

En dan te bedenken dat Winsor 3 jaar geleden toen hij kwam zo angstig was, bijna niet te benaderen, niet te leiden (heb net nog eens oude berichten van 3 jaar geleden terug gelezen) Wat een verandering... wat genieten van dit dier.

Is het misschien wat om een speeltje in de weide te leggen. Een Jollybal o.i.d.? Of iets anders...

Ik vind ook dat je zeker moet afstappen als je het niet ziet zitten, maar let wel op dat het paard uiteindelijk niet verkeerd gaat accosieren. Het ligt helemaal aan het paard en de omstandigheden, het is al eerder vermeld, maar weet wat er is wat er gebeurd en hoe het paard eronder is. Zodat je de beste oplossing gebruikt in die bepaalde situatie. Daar draait natuurlijk alles om, het juist anticiperen, zodat je er alle 2 beter uit komt.
Dat leer je uiteraard door te doen, maar zorg als je dat zelf wilt doen dat je de juiste begeleiding bij je hebt, die als je zelf niet weet wat het beste is jouw daarbij ondersteunt.
Ik blij het niet verantwoord vinden dat een onervaren ruiter de weg op gaat met een groen paard! In de bak kan je ook situatie's creeren zodat je in een gesloten ruimte contole probeert te houden.
Annebel mijn dochter van 10 jaar, wil op ponykamp. Ik vind het ondanks dat ze mooi stil redelijk onafhankelijk zit, de 3 gangen kan uitzitten en sturen, nog niet verantwoord. Eerst maar eens een jaartje zo doorrijden.

Heb ik in de groep gegooid . Anders loop ik zelf wel de spelotheek binnen, even wat lenen ....

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 0:12:


Yep, heel herkenbaar. Ik ben ook zo'n een spraak- en klikwaterval ((geweest)) voor mijn paarden. Ik probeer het volle bak af te leren, maar zwijgen...da's nie simpel...

Intussen is het zo dat dat ze meestal reageren op de woorden: "in stap", "in draf", "galop". Ik probeer dit nu systematisch en het is vaak voldoende. Ik zeg er wel telkens hun naam voor. Ik moet steeds minder mijn benen (en armen) gebruiken en ik vind dat best wel prettig. De overgangen naar een lager tempo zijn nog moeilijk bij mijn merrie en als we met beide paarden op pad zijn, maar ik vind het heerlijk als ik alleen met de ruin op pad ben een overgang van galop naar stap te maken puur op stem.
Het is allemaal wel geen officiële stijl (of beter: helemaal geen stijl), maar het werkt hier prima.

- Het heeft wel zo zijn neveneffecten:

* Ik was aan een vriend aan het uitleggen tijdens een wandeling met onze paarden, dat als ik "in draf" zeg dat hij dat effectief doet. En wat gebeurt er... Nexorke vertrok netjes in draf. Hij was dus aan het meeluisteren

* En vorige week "mocht" ik eens even op het (dure en fantastisch mooie) paard van een kennis rijden. (Een hele eer hoor voor mij )
Van stilstaan (paard moet wel altijd vastgehouden worden bij het opstappen ) naar stap was al een "probleem", want ik zei gewoon "in stap" en er gebeurde (uiteraard) niets. Mijne frank viel, dus benen gegeven... nog niets. Na 2 versterkingen was ik eindelijk vertrokken. Voor draf zo'n beetje van 't zelfde en aan een galop heb ik me niet gewaagd. Ook netjes sturen was geen sinecure, alles schots en scheef. 't Was echt geen zicht.

Het bewijs is dus geleverd hé! Ik ben maar een boscrosser en geen echte ruiter. (Ik wéét wél dat mijn houding en zit alles behalve is hoor.)
Gelukkig dat onze eigen paarden zo vriendelijk willen zijn om hiermee rekening te houden.

- Het enige wat wel netjes lukte:
Ik werd gewaarschuwd voor een half verborgen blauwe ton waar het paard bang voor was, dus... best niet te ver die richting uit.
Maar ik moest het toch eens proberen hé... Met de standaard PN principes er op af...
Na geen 2 minuten... Welke akelige ton?
't Is echt een (h)eerlijk paard!

- En ik moest het toch nog eens proberen:
De kennis zei iets van " 't is een braaf en fijn paard hé?" En toen heb ik volmondig ja geantwoord, want dat is ook zo, alleen onze communicatie was niet goed afgestemd. En ik zei terloops dat je voor dit paard helemaal geen bit nodig hebt...
Er werd eens wat gelachen en gezegd dat ik het eens mocht komen proberen. Ik heb "oké" gezegd, "Zeg maar wanneer de piste vrij is en ik kom af"...
Er is geen concrete afspraak gekomen, maar ik ga er toch nog eens op terug komen, denk ik...

- Tot slot:
Sinds ik van vorig najaar alleen op pad durf met mijn paarden, ben ik tot hiertoe slechts één keer afgestapt bij een akelige situatie: bij een slipjacht uitgekomen en de jachthoorn of de lange slippen of de honden of misschien wel alle bitten en sporen waren te veel voor mijn Nexorke...
Hij wilde enkel nog terug en ik slaagde er niet in om hem voorwaarts te krijgen. Dus afgestapt en doorgewandeld. Hij volgde direct, maar ik ben pas terug opgestapt toen hij helemaal terug ontspannen was. De rest van de rit verliep weer vlekkeloos, inclusief de in alle mogelijk fluokleuren gekleurde boomwortels die we op een bepaalde plek tegenkwamen.
Moest ik terug in zo'n situatie verzeild raken: ik zou precies hetzelfde doen, ondanks de opmerkingen die ik toen kreeg van andere ruiters: " 't is normaal wel de bedoeling dat je erop RIJDT hoor! Maar zo gaat ge d'r op den duur ook wel geraken"...

Ik ben er geraakt. Met Nexor geraak ik overal, zij het soms met wat overleg.
Lena

Aafke schreef op dinsdag 8 juni 2010, 16:45:

Gezien de context en de hele sfeer dat achter deze heisa ligt, vind ik deze aktie ABSOLUUT ongepast en stijlloos.
Het is alsof je Eddy voorsteld zichzelf te verbannen en daarbij met veel plezier helpt door zélf een verbanningseilandje te creëren...
En precies omwille hiervan had ik jou eerste bericht op stijlloos gezet, en doe ik het bij deze opnieuw.

Had je mij trouwens ook niet "voor de lol" even op "stijlloos" gezet? ... ook fout geïnterpreteerd, zo blijkt.
Pas wanneer moederkloek Ilona haar kippetjes ter orde roept, trekt iedereen plots hun kak in.
ps.: Dit "ter orde roepen" is ook maar gebeurd nádat ik mijn bedenkingen over het hele gebeuren in een PB aan Ilona en Frans had gestuurd.

Mijn vragen omtrent de objectiviteit, eerlijkheid en het respect voor anderen op dit forum worden als maar groter ...

_______
Herman
"Art in Nature, Nature IS Art"