Anita Cats schreef op maandag 14 juni 2010, 12:43:


Hoi Anita,

Voer was de eerste maanden ook niet echt interessant, ik heb dan ook die eerste tijd maar kort kleine dingetjes gedaan, zachtjes wijken voor druk, halstergewenning, mee met mama naar buiten, en niet veel meer. Rond haar 6-9 maand vond Huppel mij heel interessant als speelobject, maar respect had ze niet echt, ik kon wel eens een poezelig beentje in mijn richting krijgen. Ik durfde toen ook eigenlijk niks te corrigeren, was bang iets fout te doen. En ik was ook nogal onder invloed van het extreme 'enkel positief belonen en ongewenst gedrag negeren'. Toen ben ik zes weken Parellicursus in Amerika gaan doen, waar ik met m'n leenpaard ook heel veel geclickerd heb en alles voor mezelf wat kon (her-)ontdekken, toen ik terugkwam had ik zelfvertrouwen genoeg om met Huppel écht te gaan beginnen volgens Parelli, vanaf dat punt (1 jaar oud) zie je de filmpjes.
Haar aandacht houden is inderdaad een combinatie van dingen, ze is jong en speelt wel graag, er valt al eens een voertje (nu ja, equilife korrel) te verdienen, en soms... heeft ze gewoon een halster aan hoor, en 'moet' ze wel bij mij blijven. Goed aanleren van wegdrijven achterhand = neus naar je toe is voor elk paard nuttig om ook met een doorhangend touw of zonder touw de aandacht van je paard te kunnen vragen.

Met moeder en veulen samen heb ik vooral buiten gewandeld, de eerste maanden aan de hand, dan ook van op Lolita's rug. In de bak heb ik met hun samen niet zoveel gedaan, tenzij eens voor de lol van het spelen met twee paarden tegelijk. Wat natuurlijk in het begin wel gebeurde is dat ik met Lolita terug grondwerk oppakte na de geboorte van Huppel, en Huppel daar vaak vlakbij stond. Huppel begreep dus al zeer snel dat rondvliegende touwen en stokken en dingen rond je lijf (want ze liep al eens per ongeluk in de lijn) geen kwaad kunnen.

Klinkt trouwens erg leuk wat je al met Folt doet, langzaam maar zeker, naar je eigen gevoel luisteren, en op de manier die best bij jou past, goed bezig toch?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Karen Koomans schreef op vrijdag 18 juni 2010, 11:06:


Hier lust er één zelf de oren van een vliegenkap en koffie zonder suiker is ook lekker.

Ik bedoel met de eerste link dus deze: http://www.mensport.nl/pdf%20bestanden/Suiker_in_gras.pdf . Lekker duidelijk weer.

O wat een heerlijk veulen! Bijzondere kleur, ik benieuwd hoe dat verder gaat, die rosse maantjes!

Veel plezier Ans!

Lena schreef op woensdag 16 juni 2010, 11:29:


Dat wist ik niet Lena (sorry, kan niet meer alles lezen), wat erg... Qadish is je avatar-foto? Knap en stoer!
Veel sterkte.

Tony schreef op vrijdag 18 juni 2010, 4:17:


Niet waar. Wat de anderen al zeiden en: laatst zag ik een Australische wetenschapper op tv die aan het vertellen was dat ze daar bezig zijn met de genetische manipulatie van gras om het fructaangehalte ook kunstmatig nog verder te verhogen. Alles voor de hogere opbrengst van de melkproductie. Zo ver zijn ze dus al.

Ik hoop van harte dat ze dat gras (als het er eenmaal is) lekker daar houden.


Wellicht dat dat inderdaad uitmaakt. Van geen naar heel veel fructaan is natuurlijk een veel grotere omslag en misschien een grotere belasting voor het lichaam, dan van gemiddeld naar heel veel fructaan. Maar ik weet niet of dat zo werkelijk werkt.

Het wil sowieso niet zeggen dat de hoeveelheid fructaan in bepaalde grassoorten en de hoeveelheid fructaan door veranderende weersomstandigheden, geen invloed hebben.

Ik ken er 1 hoor, die 24/7 op de wei stond het hele jaar rond en nu na vele jaren toch hoefbevangen is geworden.

Wil schreef op vrijdag 18 juni 2010, 1:55:


Wat kost die Cashel incl. oren ook al weer. Misschien toch een keer uittesten op minder beschaafde paarden....

Frans Veldman schreef op vrijdag 18 juni 2010, 8:43:


Is dat zo, dat het voor koeien geen problemen oplevert? Die koeienvlaaien zijn in feite ook niet normaal... ze zijn continu aan de diarree. Om over klauwproblemen nog maar niet te spreken. Of dat alleen aan de slechte ondergrond en hygiene in de stallen en te weinig klauwonderhoud ligt durf ik zo niet te zeggen. Ik zou me voor kunnen stellen dat voeding daar ook zo zijn invloed op heeft.

Maar je hebt gelijk, voor zover ik weet bestaat er niet zoiets als klauwbevangenheid bij koeien. En in die zin zijn de nadelen voor de koeien (als die daardoor veroorzaakt worden)misschien niet nadelig genoeg voor de boer.

Frans Veldman schreef op vrijdag 18 juni 2010, 8:26:


Ok, dat is dus iets waar velen ook ik aan voorbij gaan...


Ik denk dat het dieet wat ik nu toepas gaat werken, niet alleen door het vervangen van een deel van het hooi door stro.. maar meer omdat er veel meer is weggelaten dan dat alleen + dat de hoeveelheid nogal is aangepast.
Ook denk ik dat er in het stro minder suikers zitten dat in het hooi (als dat die inzitten)..... mede daardoor toch een optie volgens mij om er mee door te gaan.

Daarnaast verwacht ik dat de beweging die ik straks voor haar kan gaan opbouwen ook van essentieel belang is en meewerkt ten goede voor haar gewicht.

We hebben deze week weer een klein poosje op haar gereden, alleen gestapt. Ze loopt goed. Bij pijn geeft ze dat zeer duidelijk aan. Eén van mijn dochters ging er 2 weken geleden op even zitten in de paddock. Madammeke geeft dat gelijk kleine bokjes van 'auw' je doet mij pijn... dus er maar weer gelijk eraf. Heerlijk dat ze dat zo duidelijk aangeeft.

Nu stapt ze rustig ontspannen door de paddock (we vragen op dit moment ook nog niet meer) Maandag komt Fred haar bekappen, misschien dat ze dan weer gevoelig gaat lopen... maar dat zien we dan wel.

---------------------------------
Waar een Wil is, is een weg....

Leonieke schreef op vrijdag 18 juni 2010, 13:08:


Ik heb mij ooit laten vertellen dat die koeienvlaaien bewust in stand worden gehouden door de brokken. Vooral omdat op deze manier de mest makkelijker te verdelen is over het land.

van lennep schreef op maandag 14 juni 2010, 11:03:


Hoi Esther,

Vind ik erg begrijpelijk hoor, dat Namkjes gedrag naar Maike je beinvloedt. Valt er niets aan te doen? Niet aan haar gedrag bedoel ik, maar aan jouw reactie? En Nils zijn idee: meer apart houden?
Langzaam aan weer opbouwen, en inderdaad: je hebt tijd! En als dat bokkerige nog niet in orde is: veel grondwerk met het zadel/barebackpad, stap-draf-galop, over een sprong, en als ze er bij dat alles blijft uitzien als een paard waarop je best zou willen zitten, en als ze braaf stilstaat voor het opstappen - dan mag je erop (volgens meneer Parelli hé )
Ik wens je meer tijd toe, en veel plezier (maar dat komt wel in orde met jou en zulke kanjers van paarden)!

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 18 mei 2010, 12:12:


Zo'n band ontstaat ook nadat een paard flinke koorts heeft gehad. We hebben dit nu bij twee paarden gezien. Allebei hoge koorts waarvoor ze AB kregen en daarna zag je een rode band ontstaan. Bij het ene paard is het er nu bijna helemaal uitgegroeit (ziek geweest in september)en bij de andere is het net zichtbaar geworden (2 weken geleden ziek geweest).