Nou,ben vanmiddag uit mn slof geschoten.pfff
Ik ging even alleen weg met anda en ben juist eerst een stuk gaan lopen.
Lekker weertje,hondje mee tralala.
Toen ik na een tyd op wilde stappen,schoot ze zo snel weg,dat ik net kon blijven zitten,maar voelde wel krak!!
De rit ging verder wel een tyd goed,totdat ze stil bleef staan,precies op een plek,waar veel autos langs kwamen.
Ik voelde al ,dat er wel iets ernstig aan de hand was met mn liezen,of in elk geval daar in de buurt en stapte niet af.
Ze was echt niet van de weg te krijgen op een rustige manier,dus heb ik haar uiteindelijk met mn vlakke hand een flinke pets gegeven en flink mn stem erbij.
Ik walg om t zo te doen,maar ben achteraf blij,dat ik t gedaan he,want toen ik bij t land terugkwam en eraf ging ,kon ik dus echt niet meer lopen en nog steeds niet.
Tjonge jonge.
Ik heb de pets niet uit kwaadheid gegeven,maar merkte wel,dat ik t onderhand ook wel een beetje zat was.
Nou ja ,anyway,die manier lukte dus wel feilloos en als ze weer stil wilde staan,hoefde ik alleen maar (wel)te brullen.
Nou stoicijnse lady ging daarna lekker ,zonder angst rustig mee teruglopend nar onze paradise.
Normaal loop ik t in 2 min en nu dus halfkruipend in een kwartier.
T is ook een apekop.
De kudde is nu zo hecht,dat geen van de 5 graag meegaat.
Goed teken,maar ja.
trudy
Warboel
