ff reactie op egon....
Op zich altijd boeiend, maar ik vraag me af...
Onderzoek vind plaats in beperkt context. Tegenwoordig doen mensen zich enorm moeite om paarden te begrijpen en begrijpelijke lichaamstaal te gebruiken. Tuurlijk... daarmee denkt het paard niet dat wij ook een paard zijn (zouden we wel erg misvormd zijn
) maar een communicatie op baby niveau lijkt toch plaats te vinden...
Bv... Als Rappa en Silja door de wei struinen, neemt Rappa zo nu en dan Silja's plaats in. Niet omdat daar voer ligt op iets dergelijks, maar (ik denk) om af en toe haar rang te bepalen. Af en toe stuurt ze silja ook een stukje voor zich uit. Niet lang, zoals resneck, maar gewoon klein stukje.
Nu hang ik veel bij de paarden rond en experimenteer hierbij. In mijn geval door zeer sporadisch Rappa's plekje in te nemen op een soortgelijke manier. (nee, niet jagen ed... gewoon ff haar plek innemen) of ik stuur haar een klein stukje voor mij uit.
Altijd maar heel even en slechts zeer zelden.
Ik merk dat ze hetzelfde spelletje, exact als bij sil, ook wel eens bij mij probeert. Alleen ga ik dan niet opzij.
Dit zijn toch eigenlijk kleine dominantie/rang spelletjes, volgens mij?
Althans.. Rappa begrijpt het prima en ze is bepaald niet bang voor mij. Integendeel. Ze komt graag naar mij toe en een begroeting zit er altijd in.
Nu moet ik zeggen dat er mi. er snel wordt geroepen dat een paard dominant is en dat dat meestal nergens op slaat. Over het algemeen gaat het dan gewoon over een paard wat een probleem heeft en in verzet komt.
Sporadisch gaat het om agressief gedrag, wat denk ik, ook weinig te maken heeft met rang bepalen.
Maar toch.. iets van communicatie lijkt er te zijn. Iets van rangbepaling als je veel in de wei bent ook wel.
Of zit ik er zo ontiegelijk langs?
Overigens is een paard in een groep normaal gesproken niet altijd en overal leider. Ik heb het al vaak gezien en zie het hier ook
BV Rappa is de leidster en bepaalt waar ze gaan en staan. Ze maakt af en toe haar punt duidelijk.
Als er echter een stresssituatie ontstaat zoals met onweer, neemt silja als vanzelf het heft in handen. Zij bepaalt dan wat er gebeurt.
En zodra het weer rustig is, draaien de rollen weer om.
Dat zet dan meteen aan het denken.
Hoeveel mensen beweren dat je moet duidelijk maken dat je de leider bent, hoe dan ook en altijd degene bent die alles bepaald omdat dat voor paarden duideljk is?
Paarden schijnen daar zelf toch wat genuanceerder over te denken.
Dat zou dus ook betekenen dat het helemaal geen ramp is als het paard een keer een beslissing neemt en dat dat geen consequenties hoeft te hebben voor de relatie.
Alleen zal in stresssituaties degene die op dat moment veiligheid kan garanderen de leiding moeten geven en dat zat in veel gevallen, als het goed is, de mens zijn.
Warboel
