e m kraak schreef op zaterdag 17 juli 2010, 22:21:
> Sandra van Bommel schreef op zaterdag 17 juli 2010, 18:40:
>
> Ho, zo bedoelde ik het ook helemaal niet.
> Ik nam de leeuwen en zebra's alleen maar als voorbeeld. Ik had misschien
> beter de gnoes en zebra's kunnen nemen, of nog iets anders. Het gaat niet
> om al dan niet "roofdier", het gaat om dat verschillende species
> evolutionair geen enkele reden hebben tot die specifieke sociale
> organisatie wat "dominantie" genoemd wordt.
ok duidelijk...
>
>> Is het dan niet toch gewoon communicatie tussen verschillende soorten,
>> waarbij de mens zich verstaanbaar probeert te maken en paard probeert te
>> begrijpen wat die maffe tweebener wil?
>
> Ik ontken toch nergens de communicatie tussen soorten?
Nee klopt... was gewoon beetje hardop aan het denken. Maar idd communicatie en rangorde hoeft niets met elkaar te maken te hebben
>
>> Dat paarden toch hechten aan baasjes is wellicht te verklaren vanuit het
>> sociale vermogen van een paard om vriendschappen te sluiten, ook met
>> andere diersoorten.
>
> >> Waar schaar je dat dan onder?
>
> Niet onder dominantie.
> Gewoon onder geleerde verwachtingspatronen in "trial % error" of nog
> iets anders. Weet ik veel. Maar pas als laatste, en onder steviger
> bewijslast, zou ik er "dominantie" op durven plakken.
Ja, zou kunnen.... wellicht zelfs dat laatste onder trial en error als je het zo bekijkt. Grenzen verkennen... geen grens... ff doordouwen.
>
>> Bij honden zie je overigens hetzelfde...
>> *per ongeluk' tegen je aan rennen, als eerste de deur uit (en daarbij
>> baasje aan de kant dringen), zo snoezig op je gaan staan etc...
>
> Honden zijn vaak lastig als voorbeeld, vanwege heftig ontspoorde
> socialisaties, pups te snel bij moeder weg, etc.
Tja, onze sem groeit dus op met zijn paps en mams. Trouwens erg gaaf om te zien, hoe mams hem verzorgt, maar hij soms over haar heen walst omdat ze veel gegrom laat horen, maar niets doet en hoe paps hem regelmatig op zijn nummer zit.
Typisch bij sem is echter zijn pogingen momenteel (hij is anderhalf en puber) bezoek te bestijgen. (hij is gecastreerd) Hij doet dat ook met honden waar hij voor het eerst mee speelt. Typisch genoeg is het geen dominante hond. En als dit een dominantie gebaar is, zoals altijd wordt gezegd, vraag ik mij af waarom zijn paps dat niet met hem doet.
Nja... hij heeft dat wellicht niet nodig? Hij springt erop, kijlt hem omver, pakt zijn nek vast en zegt:Nu liggen jij! Als ie opgeeft, is het goed.
> Daarnaast (en dat komt bij minipaardjes, shetten, e.d. ook vaak bij
> kijken) is 1 en ander dus gewoon te wijten aan inconsequente en/of
> foutieve belering. Als het schattige mini-jaarlingetje je op zijn manier
> mag verkrachten omdat de knollebollie toch zo schattig doet zal hij als
> volwassen hengstje niets minder verwachten en nmm terecht erg
> teleurgesteld en boos worden als dat ineens niet mag. Dan moet 'ie plots
> de salami in omdat íe "gevaarlijk voor de kinderen" is. Ik vind dat diep
> treurig.
Ja dat is idd triest en zie ik ook erg veel. Nja... niet alleen bij kleintjes trouwens. Maar wel vooral bij kleine paardjes. Maar je ziet het ook bij de grotere exemplaren.
Wat denk je van jonge meisjes die hun paardje zo gaaf willen leren steigeren en spaanse pas willen leren en vervolgens in het ziekenhuis belanden omdat het stomme paard boven op hen springt of een klap verkoopt met de spaanse pas als ze zich net even bukken? Dan komt de noodoproep hoe ze het moeten afleren
(advies is dan veelal: flinke klap geven..,.., is ie helemaal???
)
> Voor een hond is het, denk ik, helemaal niet zo vanzelfsprekend simpel
> welk individu van een andere soort wel of niet voor-het-echie aangevallen
> mag worden omdat een ander individu van diezelfde soort daarom vraagt.
Nja.... onnauwkeurigheid met hondertraining viert hoogtij. Zonder meer.
Menig verknoeide hond gezien. Bij een maltezer misschien geen ramp.. bij een hovawart zoals die van ons levensgevaarlijk
Warboel
