Ik vind het heel erg moeilijk dit bericht te schrijven en hoop dan ook niet de grond in geboort te worden. We maken allemaal fouten ...hoop ik toch.
Een jaar geleden kocht ik een arabiertje. Eerst grondwerk gedaan en dit ging van een leien dakje. Meneer vond wandelen prima en leerde de basis in een ras tempo.
En toen...ben ik op een dag begonnen hem te rijden. Te vroeg zeggen velen. En ja, nu zie ik dat ook wel. "maar het ging zo goed". Ik heb hem
bitloos (sitepull) ingereden.
Het eerste half jaar of meer alleen maar kleine staptochtjes door het bos. Tot de dag kwam dat hij ergens voor schrok en er met me vandoor ging. Ik heb zelden zo schrik gehad als toen. Ik had niks maar dan ook niks aan hem te zeggen en hij ging in een rotvaart over een weg met auto`s tot de boerderij.
En toen...ja een bitje erin. En het probleem was opgelost. Dat hij
bitloos vaak heel gespannen was, leek opeens voorbij. Hij liep een heel stuk stabieler en ik dacht dat het probleem opgelost was. Het was een bustrensje en ik dacht dat dat
bitloos verhaal misschien een beetje overdreven was.
En toen kwam het punt dat hij ging stijgeren. Ja hoor..zweepje erbij (niet dat ik hem afsloeg hoor maar een tikje als hij de lucht in ging) en probleem opgelost.
En ondertussen gaat het van kwaad naar erger. Ik heb er gewoon geen goed gevoel meer bij. Zit met schrik op mijn paardje. HIj is nu dus 4.5 jaar en ik schuif het steeds op de pubertijd. Maar is dat wel het probleem? Nu moet ik bekennen dat ik ook niet meer het lef heb om hem terug
bitloos te rijden. Gewoon uit schrik dat hij weer op hol slaat (wat met bit niet meer gebeurd is)
Een tijd terug ben ik van hem af gevlogen. En nu heb ik behoorlijk schrik. Ik wil zo graag van mijn paard genieten, lekker in de natuur rijden met hem.
Toen ik gevallen was kon ik niet rijden en heb ik een tijdje vrijheidsdressuur met hem gedaan. Dit vond hij helemaal gaaf. HIj doet alles voor voedselbeloning.
Maar goed, nu zit ik wel in een impasse. Ik weet niet hoe ik hier uit moet komen. Op het been stijgert hij. In het bos vind hij wel lekker maar om de haverklap blijft hij stil staan. En moet ik nogal wat doen om hem weer vooruit te krijgen.
Ik vind het niet leuk meer. Misschien is de stress om de plek waar hij nu staat ook iets dat op mij en hem doorwerkt. Ik wil het beter doen. Ik wil veranderen en weer lol met mijn paardje hebben. En niet ingepakt in veiligheidsvest met angst op hem zitten.
Zoals ik al schreef vind ik het moeilijk het hier te plaatsen. Maar ik hoop dat jullie bruikbare tips voor me hebben. Want ik weet het echt niet meer....
Danielle
Warboel
