Misschien moet je toch nog een keer Pramox geven, voor de zekerheid. Er is nl. een stadium van bloedwormen (strongylus,ik geloof de grote) dat zich inkapseld in de darmwand. De larven komen pas 'uit' als de andere wormen met te weinig zijn (klinkt heel raar, maar zo heb ik het begrepen) en dan kan je dus alsnog een wormbesmetting krijgen. De larven in de darmwand zijn niet aantoonbaar in een wormeitelling, omdat het natuurlijk geen eitjes meer zijn en ze ook niet in de mest zitten. ik denk ook niet dat ze in een bloedtest te vinden zijn, zolang ze nog ingekapseld zitten. Ze kunnen lang overleven in dat stadium!

Ik heb dit een keer uitgezocht omdat Pip hele dunne mest had (koeienvlaaien), en er met de eitelling nix uitkwam (alles <50). Na een pramox was het met een dag of wat helemaal weer goed. moxidectine is de enige werkzame stof tegen dat larvestadium.

misschien wist je dit allang, maar voor de zekerheid toch maar even gereageerd.

Wat een moeilijk gedoe he, als ze wat mankeren en je komt er maar niet achter wat het precies is...
sterkte!

Katrien, het lijkt een hopeloze strijd he?? Toch heb ik 'm gewonnen... het heeft me zowat vijf seizoenen gekost. Maar ik kroop zowat met 'n vergrootglas door (gelukkig slechts 1) weiland om ook alle zaailingen eruit te vissen.

Nog een tip voor onder je stroomdraden. Je kunt vrijwel overal gratis stoep- of grindtegels ophalen. Leg die, aansluitend, in een pad onder je stroomdraden en het gras groeit er nooit meer tegenaan. Klusje voor meerdere jaren, steeds een stukje, maar het lukt je wel.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Fem schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 11:37:
> Ik heb dit een keer uitgezocht omdat Pip hele dunne mest had

Kanttekening: sterk vermagerde paarden niet zomaar moxidectine geven!
Exact het gewicht weten, en daarnaar handelen. Overdosering van Moxidectine kan zelfs dodelijk zijn.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nataschadevreede schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 11:27:


Tja het blijft lastig om paarden hier te houden op de manier die wij willen.
Ik doe mijn best maar weet ook dat het nog lang niet perfect is.
Sta nu wel op een hele fijne plek. Storm staat in de nacht alleen op de paddock met onbeperkt hooi. Hij kan wel bij de stallen van de andere paarden komen en ten aller tijden neusen.
Overdag staan ze met 4 paarden op de paddock + bak en als het land het toe laat een paar uur op het land(je).
Ik weet dat het niet ideaal is en dat het veel beter kan maar voor hier is het de hemel.
Hoop dat ik mijn paard ooit op hectares land kan zetten.
Doe nu wel veel en afwisselende dingen met hem dus denk dat hij gelukkig is.

Wel leuk dat er stiekem best veel PN mensen in de buurt zijn.
Mirella

Ik woon nu nog in Zuid Limburg en ook hier is het echt niet super simpel om zomaar te vinden wat je wilt hoor. Ik heb nu eigenlijk paradijs voor mijn paardjes, maar ik moet er ook een half uur voor rijden met de auto omdat ik in de binnenstad van Maastricht woon.
Als je alleen maar een fiets hebt, heb je hier net zo weinig keus.
En wij rijden beiden al jaaaaaaaaren paard bij ons in de buurt, dus ons kent ons en zo zijn we via via via op deze plek terecht gekomen. Ben je nieuw hier, is het echt niet simpel...

Dus ik denk dat in welke stad je ook woont, als je in de stad woont (iets wat ik heel erg graag doe) is het gewoon nergens gemakkelijk. Op de boeren buiten heb je meer keus, maja dat moet je wel willen.

Geertje schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 13:20:


ja idd limburg schijnt idd ook niet heel makkelijk te zijn! maar precies wat je zegt als je ergens in een stad woont of dit nu den haag, a'dam is of maastricht moet je idd vaak een stukje rijden wil je iets leuk hebben...

ik vindt stad nu nog wel leuk omdat ik jong ben en al mn vrienden en sociale leven hier heb, maar wil na mn opleiding/opleidingen wel naar het platteland vertekken hahah en daar lkkr paarden houden! wie weet maak ik dan ook weer een begin met de endurance etc. ten minste als ik dus ergens ga wonen waar je makkelijk kan trainen etc. ach wie weet wat er in de toekomst allemaal gebeurd:) maar erg gehecht aan de stad ben ik niet...

ja nederland is niet zo groot kleine wereld! nja kijk de hoofd rede dat ik dit doe is omdat alle 2 mijn paarden gewoon niet bereden kunnen worden, en ik ze gewoon niet veel te bieden heb! tuurlijk wandelen, kroelen, clickeren etc. mja idool vond er op een gegeven moment niets aan bedoel hij's niet bejaard!! mja springen en spannende race ritten houden zit er voor hem gewoon niet in... dus ik hoop dat hij door het afwisselende landschap van de ardennen en het weerzien met unqiue hem goed zal doen en hem weer peper in z'n kont geeft!

nja dit weekend gaan we hem als het goed is weg brengen, ga veel foto's maken en zal ze dan wel plaatsen hier!

even een ideetje hoor, weet niet of je dat al hebt gedaan. Maar waarom geen second opinion? en nja je hebt voor en tegenstanders, maar Ik ben vroeger met vage klachten van idool naar Laarakkers geweest (geloof dat ik laatst Christel er over hoorde en dat zij ook tevreden was, klopt dat Christel?) omdat ik vaak ook had dat de Da het gewoon niet wist en het gewoon allemaal niet hielp. En dat heeft ons enorm geholpen, wat niet wil zeggen dat hij alles oplost! maar in iedergeval een second opinion van wie dan ook, werkt mss verhelderend....

kan ook geen normale zinnen maken he laarakkers heeft idool dus goed geholpen.

Iedereen bedankt voor het meedenken.
Ik zit nu in de curcuma-uitprobeerfase, ik heb geen spetterpoep meer gezien en ze zijn vrolijk en wakker met wandelen.
Vlees kweken zal wel ff duren, dus ik wil dit ff de tijd geven.
Als ik niet voldoende vooruitgang zie , of achteruitgang, zal ik een zoveelste opinie bij een andere DA gaan vragen.
wordt vervolgd....

Bedankt allemaal voor jullie raad en aanmoedingen. Daar heb ik veel aan!

Vandaag besloten om een wandeling door het bos te maken. Want kan me voorstellen dat alleen maar wei ook gaat vervelen. Het is op zich een paardje dat graag bezig is en vooral heel graag aandacht heeft. Dus eerst netjes poetsen. Manen gedaan. Dat frunikken vind hij wel oke. Meestal blijft hij netjes staan.
En toen naar het bos. Hij is redelijk verkeersmak dus dat is wel fijn. Het ging heel erg goed het eerste stuk. Hij liep netjes mee zonder morren ofzo. In het bos aangekomen ging het touw eraf. Het is een pad waar niemand komt en waar hij ook niet zomaar weg kan lopen. In het verleden hebben we vaker zonder touw gewandeld en ook nu ging dat prima! Hij was heel erg in zijn nopjes. Soms bleef hij even achter om dan in een drafje weer naar me toe te komen voor een knuffel. Genieten ten top!
Toen terug aan het touw en moesten we door een heel smal paadje. En opeens bijt hij me vol in mijn rug. Ik was behoorlijk geschrokken en ben toch boos geworden.
Het duurde even voor ik mezelf daarna weer bij elkaar geraapt had. Toen toch weer hem elk goed ding belonen. Proberen het echt dat voorgaande los te laten en op positieve voet verder te gaan. En dat lukte.
Het laatste stuk was het moeilijkste. Hij kent de weg en wilde steeds sneller stappen. Regelmatig hem stil gezet. Stapje achterwaards. Weer vooruit.
Ik merk dat er nog heel veel werk aan de winkel is. En ben ook vast van plan om proffesionele hulp in te schakelen.
Ik snap gewoon niet waarom hij me uit het niets gebeten heeft. Dat ik voorop liep en hij mijn "leiderschap" niet wilde aanvaarden? Ik weet het echt niet.
Toch heb ik een goed gevoel over gehouden aan de wandeling. En een blauwe plek maar die trekt wel weer weg.

Danielle

Danielle Zontrop schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 14:44:


Weet je heel zeker hoe die beet bedoeld was? Soms kan het ook uit overmoed, een soort jolige lompheid ontstaan zoals iemand die je vriendschappelijk maar onbedoeld pijnlijk hard op je schouder mept of in je zij stompt met een elleboog.

Nataschadevreede schreef op dinsdag 10 augustus 2010, 13:40:


Ja dat klopt.

Nee ik weet niet hoe die beet bedoelt was. Daarom snap ik het gewoon niet. Er was verder niks aan de hand. Wat je zegt zou kunnen.
Hij heeft verder nog nooit gebeten dat ik weet. Had ik maar ogen op mijn rug