Zo herkenbaar wat jullie schrijven.
Wist even niet zo goed hoe ik op de reactie van Anja moest reageren.
Soms is het hebben van een paard zoals in mijn geval geen keus geweest.
Toen ik nog geen paard had riep ik dat ik er geen wilde. Teveel tijd, geld, verantwoordelijkheid verzin het maar.
Wel had ik op een gegeven moment een verzorg paard. Na twee maanden kwam de eigenaar met de mededeling dat Storm (mijn paard) weg moest. Hij was niet meer geschikt voor de dressuur en op dat moment niet verkoopbaar. Jullie mogen raden waar hij naar toe was gegaan. Ik was het er niet mee eens en zei dat ook. Haar oplossing was dan neem je hem maar mee, maar dan moet hij wel over twee weken op een andere plek staan.

Ik heb er toen voor gekozen om mee te nemen.
In het begin dacht ik dat ik alles wel wist na een kleine 10 jaar manege hobbelen.
Toevallig kwam ik op een plek terecht waar de paarden overdag buiten stonden. Als snel zag ik dat Storm dat erg leuk vond en er vrolijk van werd. Kortom het was toeval.
Na 3 jaar later heb ik een hoop geleerd en beweer ik ook dat ik 3 jaar geleden helemaal niets wist van paarden.
Door vallen en opstaan word ik steeds wijzer.
Ben het met je eens als je zegt dat het hier moeilijk is. Het is goed zoeken maar wel te doen.
Ik heb met mezelf afgesproken dat als ik hier geen paardwaardige plek kan vinden dat hij ver weg waar meer ruimte is paard mag zijn.

Groetjes Mirella

mirel schreef op donderdag 12 augustus 2010, 18:05:

en gelukkig komt er steeds meer!!