FemkeV schreef op donderdag 19 augustus 2010, 14:39:
> Het enige wat ik hoef te doen, is het voor hem (en mezelf) leuk
> maken, en creatief zijn! Veel dingen op een speelse manier aanpakken en
> zeker niet denken: dit moet want het hoort zo. Veel meer vertrouwen op
> mijn gevoel en dat intuitieve stemmetje. Heel moeilijk, zo blijkt, maar
> als het lukt.... dan voelt dat echt fantastisch. Stiekem ben ik heel blij
> dat ik zonder hulp toch op de goede weg zat, maar het is heel erg fijn om
> daar in bevestigd te worden door de juiste persoon. Nog steeds vraag ik me
> wel af of ik het kan, steeds weer de juiste motivatie vinden en mijn
> gevoel volgen.
Goed hoor!
Ik merk zelf dat ik vroeger geneigd was om te DENKEN, zoals bv:
hoe hoort het, wat zou het beste zijn, doe ik het wel goed, moet ik nu niet ingrijpen, enz.
En nu begin ik door te krijgen dat denken helemaal niet werkt bij paarden. Dat het gaat om VOELEN.
Paarden voelen veel meer dan wij, en reageren heel precies op onze gevoelens. Van onze gedachten worden ze alleen maar onzeker (want onzekerheid is het gevoel dat onder onze gedachten zit).
Ik zit nog midden in dit proces. Ben zo gewend om te denken! Maar hoe meer ik in m'n gevoel blijf, deste beter en fijner het paardrijden is!
Ik herken jouw verhaal dus helemaal.
Warboel
