Spirithorses schreef op maandag 20 september 2010, 20:17:


Is het eigenlijk normaal dat de moeder dit niet corrigeert?
Charly is nog steeds helemaal verliefd op haar veulen en laat zich zelfs schoppen door hem.
Mijn zusje heeft hem zijn moeder zelfs zien afsjotten toen hij pas 2 dagen oud was. (Hij was chaggi omdat er drinken niet vlot genoeg ging naar z'n zin en dan ging hij schoppen.)
En daar was mijn zus toen erg van geschrokken. Ze viel meteen van die roze schattige veulentjes-wolk. (Ze belde toen helemaal over haar toeren naar mij om te zeggen dat hij no way hengst mocht blijven en dat die gecastreerd moest worden zodra het kon. Ondertussen is ze wel een beetje bedaard, geloof ik. ) Maar sindsdien is ze wel redelijk streng voor hem. (Alhoewel ik dat niet vanzelfsprekend vind met zo'n klein veulentje. )
Zelfs als hij nog heel klein was, is hij al een paar keer tegen haar hand aangelopen, toen hij een schop en bijt-fase had. Dat had hij dan ook snel afgeleerd.
En toen hij haar zo besprong heeft hij kennis gemaakt met de voerschep die ze toevallig vast had en kreeg hij daarna een koord naar zijn kont. Na een keer of 3 weggestuurd te zijn, had hij wel door dat hij z'n benen moest bijhouden.
Maar dat is natuurlijk een redelijk harde manier om zo'n veulen te corrigeren. Ook al is het heel occasioneel. Je wilt toch ook niet dat ze angstig worden.
Maar ja, hoe corrigeer je dat anders?
Als hij op zijn achterste benen met z'n voorbenen begint te maaien, heb je volgens mij weinig andere opties?

Ik vond het nu al eng, terwijl hij nu de grote heeft van een welshpony.
Ik zou het niet willen meemaken als hij nog een jaar ouder is, zoals Monty en dan even tegen je aan gaat steigeren.
Behoorlijk linke boel, lijkt mij?

Hi, ik zal nog eens foto's maken trouwens.
Hij is echt héél erg veranderd. Donker geworden en net 2 druppels water zijn mama.

muriel schreef op maandag 20 september 2010, 20:34:


Wat leuk om te lezen!

Eva Saegerman schreef op maandag 20 september 2010, 10:20:


Thanx Eva!
Nee, het was zeker ni gemakkelijk maar wel een goed trainingsmoment!
Euhm, maar ik heb zeker en vast geen stalen zenuwen zenne, integendeel, kben een stresskip, ge had mijn handen is moeten zien bibberen voor we binnen gingen

Het was zowel voor mij als voor Soraya de eerste keer dat we zoiets deden en ik bezag dit als een leermoment zowel voor haar als voor mij.
Bij het wachten voor we binnengingen, was Soraya (en ikke uiteraard) toch wat zenuwachtig. Van het applaus sprong ze bang steigerend weg. Ai, dacht ik
We zijn stressy binnen gegaan maar naarmate we bezig waren, werd ze kalmer en daarvoor was het voor mezelf geslaagd. Ikzelf zag een evolutie bij haar van het begin naar het einde toe dus ikke content

Ok, de oefeningen bleven beperkt maar zoals Cindy ook zei, forceren we geen paarden, ook niet omdat het een demo is. Bij ons applaus bleef ze al beter staan, dus dat alleen al was een grote evolutie op een hele korte periode. Ik ben best fier op mijn madam zenne

Uiteraard moet er op zo'n momenten altijd wel iets mislopen en konden jullie een staaltje zien van hoe het écht niet moet: dat de teugel achter haar staart bleef hangen en ik uiteindelijk losliet
Ach, weten ze ineens dat langeteugelen ook wel wat handigheid vraagt
Waarom liet ik los? Omdat als zoiets thuis zou gebeuren (wat eerlijk waar nog nooit gebeurd is, maar das typisch hè), ik dat ook zou doen. Bij blijvende druk wordt ze nog meer gestresseerd en garantie dat ze thuis meteen zou stilstaan dan. Tja, hier waren dan wel weer etende monsters waardoor ze even doorging en waardoor ze eigenlijk nog meer in de knoop ging
Maar daar hebben we zelf weer uit geleerd!

Ik heb zelf niet veel van de demo's gezien, een stukje van Andrea en Ariel en dat bracht opnieuw voor mooi spektakel (maar toen was ik bezig om Soraya rustig te krijgen ), een stukje van Nathalie en ik blijf erbij dat ze je meteen opvrolijkt wanneer je haar bezig ziet en de twee demo's van Jossy die ik echt geweldig vond (met een mijn-mond-viel-open-moment van Paulien, subliem!)

Oh en Eva, je hebt groot gelijk: Cindy is een toffe madam

Ans Jondral schreef :


Ja, het is volkomen normaal dat de moeder dit gedrag tolereert en er helemaal niks aan doet. Moeder laat zich bespringen, trappen, blokken etc. Indien echt noodzakelijk en uit de klauwen lopend corrigeren de groepsgenoten dit eventueel wel, maar zelfs dat zie je zelden (of het zou wel heel erg moeten zijn). In een stabiele groep hebben veulens over het algemeen alle voorrechten van de wereld. Tot een leeftijd van een jaar of anderhalf á twee, dan verandert het wel.


Hahaha, heel herkenbaar, weg roze wolk. Dat doen merrieveulens ook wel hoor, is niet zozeer hengstengedrag maar gewoon een temperamentvol veulentje.


Naja, het is al gebeurd dus terug kan ze niet meer, maar corrigeren op zo'n harde manier is nogal 'overdone'. Negeren en/of zonodig rustig corrigeren dmv wegduwen of naar achteren laten gaan vind ik persoonlijk wat meer afgestemd op een veulen.
Je wilt inderdaad niet dat zo'n diertje bang wordt. Nooit vanuit je emotie reageren maar weloverdacht blijven.


Op het juiste moment een duw geven werkt ook.
Hij mag zeer zeker best weten dat dit gedrag allesbehalve wenselijk is maar slaan is uit den boze (wat mij betreft).
Een van de eerste dingen die je zo'n veulen kunt leren is achterwaarts gaan, dan heb je altijd een troef in handen.
Bijten is ook meestal maar een tijdelijk iets en heeft veel met tanden krijgen te maken
Hoofd en hals wegduwen tot uit jouw persoonlijke ruimte en verder negeren en niet uitlokken door allerlei mondspelletjes etc te doen, dus ook niet op de neus aaien want dat is allemaal weer uitdaging als ze in een bijtfase zijn. Het gaat echt wel over.
Het meeste is allemaal fases waarin ze weer iets nieuws over zichzelf en hun lijf ontdekken en dat gaan ze dan even uitbuiten.


Je troef wordt dus achterwaarts laten gaan. Of je doet de vogeltjesdans.

Grappig hoe ze die eerste jaren van kleur kunnen veranderen ja.
Vandaag heb ik ook weer wat foto's van onze veulens gemaakt, ze zijn nu 2 (Alegría en Iskander) en 1 (Aphra). Morgen zet ik ze wel even op mijn site.
Leuk als je er ook van Jamaica maakt..

Groet, Pien

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 20 september 2010, 15:51:

Cindy en ikke

Mercikes Tineke.
Het was de appuyé en op het einde heb ik hem nog gedaan in stap, helemaal ni perfect maar ze deed het in een rustige stap (het zenuwachtige getrippel was dan al weg) en ze had oog voor mij, dus voor mij was dat meer dan voldoende.

Tja, Soraya is een bloedpaardje (volbloed x trakhener) wat ni bevorderlijk is bij zulke situaties. Dat ze uiteindelijk kalmeerde en zelfs in het begin bij stress bij mij kwam (voor ik binnenging), is voor mij een teken dat we op de goede weg zitten.
Ze is en blijft voor mij een superpaard

Mooie hoefjes, een paar waar menig NBer jaloers op kan zijn.
Die "openingen" zijn het begin van flare's. Hier kan je goed de kwartier-boogjes aanbrengen.
Even een paar slagen met de rasp over het hele vlak, van hielen tot toon en de steunsels doen.(niet dragend maken,als ze dat al zijn) een goede mustang-rol en klaar is Shadow.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 20 september 2010, 20:06:
Toch wel iets
Moge het geen effect hebben op de Z.E, dan zou het wel kunnen helpen bij paarden met lichte (of ergere) maagzweren. Ik verdenk Woody er van en daardoor ook meer last van Z.E.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Ik ben ook geweest en had er over het algemeen een goed gevoel bij. Tuurlijk vielen mij ook enkele dingen op. Wat mij echt stoorde was die ruiter (Olly?) die met de touwteugel een nerveus paard (niet gek in die omstandigheden) sloeg. Zijn rijden in algemeen vond ik erg ruw en grof. Niet prettig om naar te kijken.
Ik heb geen lezingen gedaan omdat er gewoon te veel tegelijk was.

Kwa organisatie.... eigenlijk vond ik het heel knap. Persoonlijk had ik 1 puntje wat ik jammer vond. En dat was dat het heel moeilijk begaanbaar was voor mensen met een handicap. Mijn vriend was mee die heel moeilijk kan lopen. En het binnenkomen was al via trapjes. Dat was gewoon wel lastig voor ons. Maar goed, ik denk dat hij misschien ook net de enige met een handicap daar was. Dus tja, je kan niet altijd alles voorzien.

Er waren een aantal demo`s die ik gezien heb die ik heel goed vond. Eigenlijk net die dingen waarvoor ik speciaal geweest was. Ik wilde graag het clickeren van Eva zien omdat ik een cursus overweeg en me dat wel een goede eerste stap leek.
Ook het lange teugelwerk spreekt me erg aan om zelf te gaan doen. Deze demo van Cindy vond ik ook prima! Echt motiverend en inspirerend.
Het bitloos mennen was iets wat mij ook vooraf al erg aansprak. Ik zou mijn paard niet voor een wagen durven zetten wegens gebrek aan kennis en vaardigheid maar het was wel gaaf om te zien.
Het stuntrijden was leuk en zelf vond ik de vrijheidsdressuur van Jauke ook erg leuk. Ik doe met mijn paardje ook wat kleinigheden en dan te zien wat voor resultaat het kan geven uiteindelijk. Leuk ook om ideeen op te doen.

Ja ik vond het een leuke dag. Ik had het alleen erg koud op het einde. Het eten vond ik zelf (vegegatier) wat tegenvallen. Maar goed, daar heb ik wel begrip voor.
Een geslaagde dag en toch heel wat bij geleerd!

Groetjes
Danielle

Britt Claeys schreef op maandag 20 september 2010, 21:18:

Leuk om je verhaal te lezen, dus jij was degene aan de lijnen! Complimenten voor je demo!

Helaas ben ik bang dat het voor mij in elk geval steeds meer zwart wit aan het worden is.
Om eenvoorbeeld te noemen. We hebben allemaal onze paarden 24/7 buiten staan. Dit bevalt goed het paard doet het goed. Is het dan een optie om je paard ooit weer op stal te zetten?
Voor mij in elk geval niet. Zo zie ik het dus ook met bitloos rijden je start ermee het gaat goed je merkt dat je paard er goed op reageerd, wellicht lees je eens het een of ander. Je besluit dat het beter is.
Voor mij is het dan dus ook geen optie om ooit weer een bit te gaan gebruiken.
Ik merk bij mezelf dat ik steeds meer wil omdat ik weet dat het bitloos rijden werkt, ben ik bijvoorbeeld met neckrobe gaan rijden. Ook dit gaat super dus gebruik nu eigenlijk alleen nog maar dit. Ik ga steeds een stap verder en word dan misschien wel steeds extremer.

Vind het dus jammer dat de demo gevers bv wel willen laten zien dat ze het kunnen maar het dus niet doen uit welzijn voor hun paard ofzo... Of misschien vallen er wel te veel mensen af als ze alles bv bitloos zouden aanbieden.

Ik weet het niet heb wel leuke dingen gezien, en helaas het idee dat ik het leukste gemist heb omdat ik wel heen en weer aan het rennen ben geweest tussen de lezingen en de demo's.

Kortom voor mij een hoop dingen om over na te denken.
Mirella

Britt Claeys schreef op maandag 20 september 2010, 21:29:

Nou en of jullie op de goede weg zitten! Als je zelfs in zo'n stresssituatie problemen zo goed kan oplossen vind ik grote klasse.

Nils Vellinga schreef op maandag 20 september 2010, 21:43:


Nils, waarom verdenk jij Olly van maagzweren ... probeer hier voor mezelf een puzzeltje compleet te krijgen.

Tineke, enerzijds ben ik er inderdaad niet veel wijzer van geworden, maar anderzijds ook weer wel. Zoals je zelf al schrijft is de weide waar ze in staan drastisch in hun nadeel gewijzigd hé, dus ik kan me voorstellen dat dit bij eczeempaarden dweilen is met de kraan open. Ik heb voor Jeen dit ook al kunnen uitdokteren ... 2008 hier gekomen, weiden werden zwaar bemest. Ik zette hem, zonder wenning, hele dagen op de wei, 's avonds naar stal, schep krachtvoer, tot zijn nek in het hooi. Binnen no-time een opblaaspop, mok en schuren. Weiden worden sinds medio 2008 niet meer bemest, begin 2009 geen krachtvoer meer, 24/7 buiten en uitsluitend hooi van natuurland (kruidenhooi). Als ik bijvoer ... lees echt: als ... is het wiesencobs. Mok is niet helemaal weg, schuren ook niet ... hij heeft een schilferige manenkam (heeft een moeilijk woord) ...
Al met al denk ik de oorzaak een klein beetje te kunnen plaatsen. Bij Goke is het uitsluitend mok. Die komt van 3 kg krachtvoer af toen ik haar kocht , geen sportpaard hoor, maar ze was zo schraal Direct gestopt en die wordt nu dik van de lucht. Geen harde manenkam, geen schuren, maar wel een skippybal met oren
Beide paarden worden nu homeopatisch behandeld en dit is nog vrij recent, zodat ik de resultaten nog niet kan merken. Maar als lijnzaad ontstekingsremmend werkt, zand afvoert en stofwisseling kan ondersteunen ... tja, dan lijkt het me op zich de moeite waard om het eens serieus te gaan overwegen. Dus, ik heb wel degelijk iets aan je antwoord en hoop dat jij de omstandigheden zo kan inrichten dat het bij jou ook ten goede mag keren! In ieder geval bedankt voor je verhaal.
Groet,
Anja