OK, en nu gewoon mijn verslagje!

De organisatie vond ik eigenlijk van super niveau wetende hoe jong het allemaal nog is, en dat het letterlijk een 'pop &mom' team is die het doet.
Ik was er natuurlijk met m'n paard, heb net als Cindy heel de dag met iedereen gebabbeld, en heb geen lezingen gehoord, en geen enkele demo volledig gezien. Ik heb Nils van op afstand op de bok zien zitten, maar niks kunnen horen - al een geruststelling dat ik nu begrijp dat er niks te horen was. Eva's demo vond ik weeral erg duidelijk en helder, en ook goed zichtbaar met een perfect demopaard! Andrea en Ariel daar maak ik al een jaar lang reclame voor, en van wat ik zag was dat ook terecht. Van Danielle en Jauke ben ik ook fan, en ik heb hun volledige demo gemist... gelukkig heb ik hen al heel wat keren live gezien intussen. Emiel Voest, daar had ik door vorige ervaringen niet zo'n goed gevoel bij maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet echt oneens kon zijn met wat ik van hem hoorde (dat was wel maar het eerste stukje). Ik vond het wel jammer dat hij geen eigen paard meehad, had dat nu toch een beetje verwacht stilaan. Je ziet uiteindelijk pas echt wat een methode waard is door het lange termijn resultaat te zien vind ik. Wie vergeet ik nog... Jossy's grondwerkgedeelte (met eigen paard!) heb ik bijna volledig gezien, erg interessant omdat hij het vooral over de academische rijkunst had waarin ik ook net met les begonnen ben. Francoise ook grotendeels gemist, wij stonden toen met onze paarden al te wachten, maar zagen wel hoe haar Bronco weer uit de auto sprong! Cindy en Britt hebben dat zeeeeer professioneel gedaan, Britt, ik bewonderde je handigheid met de teugels (heb je staartprobleem niet meer gezien)!

De Parellidemo's heb ik ook grotendeels gemist Ja serieus, Ik was of met mijn aandacht bij Lolita, of op zoek naar die microfoon. Ik heb eigenlijk al een tijdje beseft dat ik of moet presenteren, of met mijn paard kan bezig zijn en haar de aandacht geven die ze nodig heeft in zulke omstandigheden. Ik dacht het nu beperkt te hebben door de presentatie grotendeels aan Jarno over te laten, maar toch... tijdens de tweede demo stond de muziek een stuk luider dan in de ochtend en dat was teveel voor Lola. Ze kon niet stilstaan en kon nauwelijks naar mij kijken (dat zijn we echt niet meer gewend na al die jaren samen) Ik zag dat Andrea eerder met Lappie hetzelfde had, ik hoorde haar vertellen dat Lappie het vorige jaar op diezelfde muziek had mogen racen, maar voor Lolita gaat die verklaring alleszins niet op weet ik. Gelukkig had ik snel door dat het volume het grootste probleem was, en kon ik dat ook doorgeven. Iets zachtere muziek, Lolita's eindeloze wil om haar best te doen en mijn kalmte (en de juiste handelingen, danku meneer Parelli) zorgden er voor dat we op korte tijd weer OK waren, ik kon opstappen in rust, heb dan tijdens het volgende stuk muziek verder aan ontspanning gewerkt via rijden (heb m'n collega's nogal in de weg gelopen denk ik - maar zij snapten het wel) en heb dan gewoon mijn stukje 'spotlight' kunnen doen ook nog. Superpaard! Maar aan het eind ben ik zodra de trailer de ingang niet meer blokkeerde uit de piste gereden met haar, en dat terwijl ik nochtans aan de andere Parelli-instructeurs gezegd had tot het einde in de piste te blijven tijdens de afbraak... (ja ik ben wel een bazig typje ). Mijn paard gaat voor, ze was zo flink geweest en het was duidelijk voor mij dat de grootste beloning toch zou zijn dat we daar weg gingen.
Zoals altijd bij zo'n dingen was ik blij dat het over was, maar ik vond het een mooie dag, met zovelen gepraat, bekenden teruggezien (sommigen ook gemist) weer iets bijgeleerd over m'n paard, en last but not least was ik gesteund door een super team van mede Parelli-instructeurs uit Vlaanderen en Nederland, en een paar onmisbare Parellistudenten (je weet wel wie je bent).

Allemaal bedankt!
Nathalie

... in de nieuwe studio 100 film die momenteel gedraaid wordt.
Wie onze Parelli-demo op de Poedertoren gezien heeft heeft waarschijnlijk Jarno wel horen vertellen dat de witte merrie waar hij op reed mee was om ervaring op te doen met vreemde situaties, omdat ze Sinterklaaspaard ging zijn in de film. Wel, afgelopen maandagnacht is Kim met haar tijdelijke 'Amerigo' (of is het 'Slechtweervandaag'?) naar het zesde verdiep van een grote parkeergarage getrokken die voor de gelegenheid in daken-schoorstenen-filmset was veranderd. Ze had als optoming de Parelli natural hackamore (= touwhalster met teugels en leidtouw), in stemmig rood natuurlijk, heeft uitgelegd dat dat veel veiliger was dan een bit, en dat werd door die niet paardenmensen meteen begrepen.
Ik dacht zo dat jullie dat wel leuk zouden vinden...

'Amerigo' is als echt Parellipaard ook zodanig rustig geweest gedurende die uren durende opnames en repetities en close ups en wat nog allemaal dat het toch wel opgevallen was, ook de voorbereiding die Kim ter plaatse nog deed om te wennen aan rare flapperende dingen ed. was hen niet ontgaan en ze kreeg dus te horen dat haar paard toch wel helemaal iets anders was dan het paard dat Amika (een jeugdreeks, ik heb het nog nooit gezien) speelt (het zijn er twee schijnt het), daar mochten ze nog niet bij niezen of het was al mis.

Het spannendste? Kim heeft eigenlijk behoorlijk hoogtevrees...

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 23 september 2010, 21:02:


Die mening snap ik niet. Om reden dat ik je wel anatomische foto's uit mijn archief kan laten zien van wat een bit doet, maar geen van de afschuwelijke gevolgen van allerhande bitloze optomingen, ook niet in slechte ruiterhanden.


En dat vind ik dus zo absurd. Waar meen je een bit voor nodig te hebben als je het al zonder kunt?


Nee hoor, ik verwerp bitten evenmin 100%. Echter de enige technisch onderbouwde reden om een bit te gebruiken zie ik in serieuze p+; een staalhard argument dat overtuigt dat wie niet luisteren wil maar moet voelen.

Maar misschien dat je mij kunt uitleggen waarom ik een bit moet gaan gebruiken voor zaken die zonder bewezen ook al kunnen want van deze Parelli-frats snap ik echt helemaal niets

Nils Vellinga schreef op donderdag 23 september 2010, 21:09:


Lily is bij de vorige eigenaar tot haar vierde nooit ontwormd, of een eitelling gedaan. Ze schijnt kort voordat ze bij mij afgeleverd is nog ontwormd te zijn, maar dat weet ik niet met zekerheid. Ik kreeg haar in de tweede helft van april 2009. Ze is pas in mei 2009 door mij ontwormd aangezien ze verschrikkelijk bang was als iemand haar hoofd vasthield.

Tot dusver is steeds na een mestonderzoek op advies van mijn dierenarts door mij zelf ontwormd, Lily heeft ook de hele wormkuur binnen gekregen, dus niet stiekum uitgespuugd, heb zelf de mest in een zakje gedaan en ook gelabeld, dat Lily haar mest niet aan een ander toebedeeld wordt.

Ik kan je niet aan alles helpen, het aantal eitjes krijg ik niet door, slechts de categorie waar het in valt. Ik krijg de besmetting uitgedrukt in termen als: niederig, mittel, hoch, extrem hoch. Bij Lily was het steeds "mittel" of "hoch", bij mestonderzoek in april 2009 en juni 2010 zelfs "extrem hoch".

-------------------------------------------------------------------------------------
Mestonderzoek: extrem hoch
01.05.2009 Equest
Het hele scala aan wormen in de mest
-------------------------------------------------------------------------------------
Mestonderzoek: hoch
01.08.2009 Banminth
11.08.2009 Equest
-------------------------------------------------------------------------------------
Tussendoor nog gewassen met Sebacil wegens ongedierte in manen,
staart en sokken. Daarna Dectomax injectie wegens nog steeds ongedierte.
-------------------------------------------------------------------------------------
Mestonderzoek: mittel
28.11.2009 Ivomec-P
-------------------------------------------------------------------------------------
Mestonderzoek en stukjes lintworm in de mest: hoch
21.02.2010 Equimax
Mestonderzoek: mittel
31.03.2010 Banminth
--------------------------------------------------------------------------------------
Mestonderzoek: extrem hoch
24.06.2010 Panacur
Gruwelijke veel rode bloedwormen in de mest na de wormkuur
Mestonderzoek: mittel
09.07.2010 Panacur
Nog een enkele rode bloedworm in de mest na de wormkuur
--------------------------------------------------------------------------------------
Mestonderzoek: mittel
21.09.2010 Ivomec-P
Geen wormen zichtbaar
--------------------------------------------------------------------------------------
In november laat ik weer een mestonderzoek doen. Mijn dierenarts verwacht eigenlijk wel dat de wormbesmetting de komende maanden gaat afnemen, aangezien Lily er erg goed uitziet en vol energie is. Eigenlijk was nu voor het eerst geen enkele worm zichtbaar na toedienen van een wormkuur.

Monique

Hallo Monique,

Wat mij direct opvalt is dat je volgens mij vnl merken (ivomec, equest) heb gebruikt op basis van ivermectine. Op het moment dat je Panacur gebruik op basis van Fenbendazol krijg je de vreselijk veel dode wormen. Ik heb niet alle merken nagekeken maar zou het niet zo kunnen zijn dat er resistentie (zoals bekend bij da) is van de wormen voor ivermectine en dan je door het gebruiken van een ander gif nu eindelijk resultaat hebt. just my two cents

oeps, en Banminth is pyrantel.
de rest is volgens mij allemaal ivermectine

Nils Vellinga schreef op donderdag 23 september 2010, 21:56:


Nils , dit het is het advies van het woud zelf , waarschijnlijk ook omdat hun advies was om met ivermectine te ontwormen....wat bij bloedwormen wel lekker goedkoop is , maar niet mijn eerste keus zou zijn.


Wel als je de oude uitslagen er naast legt , nooit boven de 300 geweest bij de dames met bloedwormen.


Ik doel hiermee op de weide , niet op de composthoop.


Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Dank je Nathalie!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Gek he??

Ik heb ooit een echte bloedworm gezien in de mest van m'n Appaloosa-hengst.Ik wist geeneens wat het was?
Dat was de eerste, en tevens de laatste. Misschien heb ik veel geluk gehad in alle jaren daarna. Wat ik hier zie... zou ik me ook ernstig zorgen over maken.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Stephanie Pots schreef op donderdag 23 september 2010, 12:08:


stuur maar een mailtje... kunnen we het er dan over hebben.
Mijn Noordzweden zijn overigens schatten... mits ze genoeg knuffels en krabbels krijgen, anders kijken ze je niet meer aan.

Op een gehuurd plekje bij de buren werd 4 jaar geleden een prachtige tinker geboren. Bruin- wit uit een zwarte-witte moeder.
Enige tijd later ging die moeder dood aan koliek, 'gelukkig' was er de verzekering.
Daardoor werd een haflinger, net zo oud als het veulen, bijgekocht.
Toen het veulen 2 was verhuisde ze samen met Haffie naar een stal om beleerd te worden voor de kar en onder het zadel. Omdat de eigenaar van die stal smid is werden er natuurlijk ijzers onder geslagen.
Omdat ze waarschijnlijk het gezeik over blote voeten van Piet zat was ( een paard kan immers niet op blote voeten voor de kar over straat, wat denkt die vent wel, ik heb een hartstikke goeie smid en de veearts zegt et ook ) is ze niet meer met haar paardjes bij de buren terechtgekomen maar naar een stal een paar km verder gegaan..
Paard is kreupel nu aan een voorbeen, mag niet bereden worden voorlopig ....... Ik weet zeker dat de verzekeringspapieren al weer klaar liggen.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Wil schreef op donderdag 23 september 2010, 20:46:


Ook als een paard nooit op ijzers gelopen heeft?
Want daar ken ik meerdere gevallen van: gevoelig lopen na NB. Voor sommige paarden is de zool erg gevoelig. Heeft niets met ijzerverleden te maken.
Dit komt minder vaak voor, en was op dit forum niet bekend toen het mij overkwam met mijn Haf.
Hier werd toen gezegd dat dit niet kon. Dat ik iets verkeerd moest hebben gedaan...
Gelukkig was ik eigenwijs genoeg om daar mijn schouders over op te halen, maar leuk is anders.
(Het kwam trouwens helemaal goed met dit paard, kreeg prachtige sterke hoeven na 5 maanden.)

Ik denk dat het belangrijkste bij het natuurlijk bekappen niet het bekappen is (een milimeter meer of minder hoefwand, wat maakt het uit...) maar de huisvesting van je paard. Je moet je paard dus huisvesten op de ondergrond waar je wil dat het goed, probleemloos kan lopen. Dus; als je je paard houdt in een drassige weide zul je problemen kunnen krijgen als je over asfalt rijdt. Staan je paarden deels op bv. beton, zul je asfalt beter aan kunnen maar niet ontspannen over enorm grove grindpaden kunnen draven waarschijnlijk. Ook al rij je met je paard dagelijks over asfalt of stenen paden, je zult nooit het resultaat krijgen dat je krijgt als je je paard huisvest op een bepaalde ondergrond. Het aantal trainingsuren kan daar simpelweg niet tegenop. Of is er iemand die meer rijdt dan de paarden thuis staan (incl. de nachten dus)...?
De grootste ramp is hierbij dus een natuurlijk bekapt paard op stal of dat nauwelijks bewegingsruimte heeft! Dan moeten er vast toch ijzers onder omdat natuurlijk bekappen zogenaamd niet werkt...? En we blijven toch klachten houden... Dus natuurlijk bekappen werkt niet...
Nee, huisvesting en training (en voeding)!!!! Daar gaat het om. En in dat kader vraag ik me altijd af waar die zogenaamde problemen door "natuurlijk bekappen" daadwerkelijk vandaan komen!!! Hoe vaak wordt er niet voldaan aan de eisen wat betreft voeding, training en huisvesting???

Piet schreef op vrijdag 24 september 2010, 7:33:


Ik ben op dit moment bezig met een vergelijkbare case.
KWPN merrie waarbij ik enkele jaren geleden koopadvies gegeven heb, op dát moment gezond, staat nu 24/7 op stal met ijzers en een problematisch voorbeen. Machtig mooi dier, en ik herinner me nog dat ik wég van haar was. Ik mag haar gaan ophalen, dan komt ze bij ons wonen.

Ik zit beslist niet te wachten op weer een paard erbij, maar deze eigenaar heeft mij ooit enorm geholpen bij het opstarten van mijn bedrijf en nu heeft hij het moeilijk, tja, ik kan hem en het paard niet in de steek laten nu....

Groet, Pien

Martina schreef op vrijdag 24 september 2010, 9:23:


Natuurlijk bekappen en dan op stal zetten ... ja, dat is dweilen met de kraan open. Maar of het in de weide/paddock of whatever op beton staan echt zoveel training is, dat weet ik eerlijk gezegd niet zo. Tuurlijk zal het schelen en tuurlijk zullen ze, zeker rondom de hooiplaatsen, hun hoeven ietwat slijten, maar of dat echt zoveel scheelt? Ik denk eerder dat de vrije beweging van het paard meer doet dan de ondergrond waar hij op loopt. Mijn idee hoor.
Mijn paarden staan namelijk wel alleen op een weide ... ik heb een pad met gebroken puin tussen de weilanden en daar gaan ze alleen maar over als ik ze in een andere weide verplaats. Zowel Pepper, Goke als Jeen lopen probleemloos over iedere ondergrond. Pepper is 23 jaar, Goke is 16 jaar en Jeen 7. Jeen heeft nooit ijzers gehad. Van Goke en Pepper weet ik dat niet. Als ik Jeen buiten laat kiezen waar hij loopt langs de weg, loopt hij liever op het asfalt dan in de berm.
Ik denk dat het een combinatie is van huisvesting (vrije beweging), voeding en toch ook genetisch. Goke kwam hier met gigantische brokkelhoeven. Je hoefde er maar naar te kijken en de stukken vlogen eraf. Stond bij vorige eigenaar op 3 kg krachtvoer! Direct er vanaf en nu 1,5 jaar verder, fantastische hoeven. Gedeeltelijk is de gezondheid van een paard ook aan zijn hoeven af te lezen (denk ik, heel voorzichtig) in combinatie met tijd, geduld en vooral stug blijven volhouden!