Weet niet wat ik zal schrijven, zó ingrijpend (zelf ook meegemaakt), leef erg met jullie mee.......

Veel sterkte de komende tijd en dat de andere paarden jullie mogen troosten.

Groet, Suzanne.

Fem schreef op donderdag 30 september 2010, 22:14:


Heb je natuurlijk helemaal gelijk in, maar een beetje oefenen met gekke dingen kan nooit kwaad toch?
En is best leuk om te doen, we hebben al wat lol gehad met z'n allen om gekke dingen te bedenken en te doen en te zien dat de paarden er allemaal weer anders op reageren, b.v. een v.d hafs die gewoon totaal NIET reageerde op zo'n afgrijselijke voetbaltoeter op zo'n luchtflesje, terwijl een van de mensen die erbij stond zowat een meter de lucht in sprong!
(Die persoon is uiteraard nog niet klaar voor een buitenrit )

Iedereen wenst jullie veel sterkte toe, en dat komt zeker recht uit het hart...
Maar zelf vind ik ook dat samen kunnen en mogen uithuilen zeker zo belangrijk is. Een stevige schouder om op te kunnen leunen heb je op zulke momenten nodig. Je moet niet altijd sterk zijn...

En intussen zit ik ook weer dapper te snotteren, want het verdriet van onze Qadish (ook koliek) komt bij zulke berichten ook weer helemaal naar boven... en ook dat mag, vind ik...

Lena

Dank jullie wel voor jullie hartverwarmende reakties. Dit doet me zo vreselijk goed.
Wij komen net thuis van een emotionele dag.
Winner lag op de parkeerplaats en we hebben de merries nog één keer naar hem toe gehaald om hen te laten zien dat hij echt dood was en het is bijzonder om te zien hoe ze elk op hun eigen manier naar hem toe gingen, hem helemaal besnuffelden en bevoelden. Sommigen waren aanvankelijk wat angstig maar graasden zichzelf steeds dichter naar hem toe, anderen stonden in stilte daar te zijn met hem.
De één blies in zijn oor, er was er een die aan zijn ogen voelde met haar lippen maar allemaal gingen ze zijn hele lijf af en het laatste contact was neuscontact en aan zijn mond voelen (waarschijnlijk om te zien of er echt geen adem meer uitkwam). En je zag het als het klaar was, dan draaiden ze zich van hem af en gingen staan grazen (want zo zijn ze wel hoor, wij staan te huilen en zij denken aan fretuh).
Zo heb ik het me altijd voorgesteld als er een van mijn paarden zou overlijden en zo is het ook gegaan.

Op het moment dat ze allemaal bij hem waren geweest kwam de Rendac Winner ophalen en ook dat is heel rustig en beschaafd gegaan, die man gaf ons de tijd, kende ons ook nog van de dode koe van twee weken geleden. Dan zie je je paard verdwijnen in die bak en weet je dat je hem nooit meer zult zien. Op mij kwam het over als een kist die je omlaag laat zakken. Door alle tranen heen is dat eigenlijk helemaal geen verkeerd moment. Ik kreeg er zelfs een koffietafel-gevoel bij dus hebben we daarna met ons allen koffie gedronken. Op de een of andere manier lucht dat op want het maakt het afscheid definitief en zo moet dat ook zijn denk ik. Iedereen was erbij en dat sterkt natuurlijk ook.

Ik besef nu dat het heel bijzonder geweest is wat wij gisteren hebben mogen meemaken.
Hoe zo'n paard zich aan je geeft, zijn eigen afscheid aangeeft, hoe zijn merries hierop reageerden door enorm druk te doen daar midden in de nacht; gillen, met de benen slaan. Behalve Puck, zijn maatje die er niks van wilde weten en afstand hield. Voor haar hebben we vanochtend dat extra afscheid gehouden. En Winnertje zelf die wankel en door zijn benen zakkend toch één voor één zijn merries afliep, mentaal zo sterk en zo zeker van zichzelf. Dat is toch wel een geschenk en ik ben blij dat wij zijn vraag beantwoord hebben.

Al met al is het ons heel erg meegevallen allemaal, want het verrijkt je ook, het is weer een ervaring op je levensweg. Ik kijk nu heel anders tegen inslapen aan en ook de Rendac was helemaal niet akelig of paardonwaardig, het was gewoon goed zo.
Ik heb vanochtend heel veel foto's gemaakt van het tweede afscheid, die zal ik nog op internet zetten. Weet niet of me dit vandaag nog lukt, eerst wil ik rust en slapen. Maar ik deel ze graag met jullie want dit is iets wat ik iedereen zou aanraden.

En dan nog:
Nee, er werd geen chip/papieren gecontroleerd. Bij de slacht schijnt dat wel zo te zijn volgens onze DA.
Ja, de Rendac is (in Belgie) gratis. We hebben vanochtend om 07.00 uur gebeld en hij kon nog ingepland in de route. Als je om 09.00 uur belt is het te laat en wordt het de dag erna (in ons geval maandag).
En ja, met Kirsty's ijslanderveulen Tyra die op hetzelfde moment koliek had gaat het gelukkig weer prima.

Voorlopig blijft Winnertjes plekje op de poetsplaats leeg. Want iedereen mag best merken dat zijn overlijden een behoorlijk gat geslagen heeft. We komen er wel weer overheen, al zal ik zijn gemis wel flink gaan voelen....

Groetjes, Pien

Is ongelooflijk klote als iets je ontvalt.
We hebben dan tijd nodig en steun van onze vrienden om weer tot ons te laten doordringen dat dit het leven is en dat te accepteren.
Ik gun je van beiden veel Pien

Het is allemaal zo plotseling gegaan, maar ik ben blij dat we goed afscheid van hem hebben mogen nemen en hij van ons en zijn merries.

Ik heb zoveel respect voor dit paard, hij heeft mij en anderen zoveel geleerd over hoe je met respect met paarden om moet gaan. Ondanks dat hij er niet altijd zo uitzag was hij een heel trots en groots paard. En zo heeft hij ook afscheid genomen.

Ik heb hier bijna geen woorden voor, maar dit was zo`n mooie ervaring. Na jaren met hem werken en hem elke dag voeren hebben we het op een hele mooie manier mogen afronden. Het hele plaatje klopte.

Ik ga hem zo ongelooflijk missen, elke ochtend die hinnik weer als je aankomt, elke keer weer de clown uit hangen in de les, toch maar weer die paar happen gras nemen tijdens een buitenrit ondanks dat het niet mag..

Het gebeurd allemaal zo snel, ondanks dat je weet hij is er echt niet meer is het alsof je in een droom leeft.

Na deze gebeurtenis kan ik alleen maar hopen dat als ik ooit afscheid moet nemen van Bommetje het op zo`n manier gebeurd.

Veel sterkte Pien. Super rot gevoel, ik weet het.
Telkens ik zo'n koliekverhaal lees, worden de herinneringen aan Apache weer heel levendig
Super, super rot die kolieken, bah...

Dikke knuffel,
Marianne

hmm, wilde al gaan bestellen bij hooinet.nl maar lees uit de overige reacties dat zo'n net maar een winter meegaat
dan wordt het wel een heel dure manier om hooi te besparen...
wie heeft hier nog meer ervaring mee (levensduur van een hooinet)
anders toch maar zelf knutselen mbv aanhangersnetten

Gecondoleerd Pien en Jack,maar paard heeft t in elk geval een prachtig liefdevol leven bij jullie gehad.
Sterkte
ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Ik haal de discussie naar het forum, is wat makkelijker reageren vind ik.
Bedankt voor jullie reacties.

Zeker is dit paard scheef (linksgebogen), en door de 'gewoonte' stand heeft ze een graasvoetje, rechts voor een hogere hiel.

De neiging tot ondergeschoven hielen is er duidelijk, zeker weten.
Daarom houd ik de tenen van de hoeven heel kort. Wekelijks.
Aan de hielen van de achtervoeten doe ik niets anders als recht zetten. (Want daar is geen ruimte om verder in te korten.)
Bij de voorhoeven haal ik er af en toe wèl iets af, zeker bij rechtsvoor.

Dat scheef zijn kan komen door het feit dat mijn paard blind is aan haar linkeroog.
Met rijden is ze ook altijd scheef geweest, totdat ik ontdekte dat ik zelf ook scheef was, ook links korter.
Nu ik hier aan werk is mijn paard recht gaan lopen. Ze is dus soepel genoeg om recht te lopen...!

Steunsels houd ik bij volgens de methode van Swedish hoofschool.
Wat denk jij, Koen, dat ik met de steunsels anders zou kunnen doen?

Maar, zoals je zegt, Wil, de foto's vertekenen erg, door de slechte kwaliteit.
Dat de zool rommelig lijkt, komt daar ook door. Ze zijn niet rommelig, maar consequent PLAT.
En de straalgroeve is ook echt NIET diep. Integendeel, eerder ondiep, behalve bij rechts voor.

Het beeld van deze hoeven is al jaren constant. Inclusief de steeds terugkerende hoefzweren...

Bij mij zijn ze toch wel bijna anderhalf jaar, heel intensief gebruikt.
Ik heb maar een klein weitje en paarden die zichzelf overvreten bij onbeperkt hooi, dus het was 4 a 5 x per dag vullen en vooral als het bijna leeg is, gaan ze er aan alle kanten aan trekken om die laatste sprietjes eruit te krijgen.....waren ook netten met maas 3x3 en die kan ik nu nergens meer vinden in die kwaliteit, ook niet meer bij de oude leverancier.
Dus vooral daarom ben ik gaan zoeken naar alternatieven.

Tjee Pien,
Wat een enorm verlies!
Sterkte.
Coralie