Patricia van Baarlen schreef op vrijdag 1 oktober 2010, 21:13:


Heel herkenbaar.
Mijn merrie doet precies hetzelfde als ze iets eng vindt.
Ik probeer zelf dan zo veel mogelijk te ontspannen, dat helpt haar om weer vertrouwen te krijgen.
Het gebeurt overigens maar heel zelden...

Krijg ik vanmiddag van mijn buurman een cadeautje "Routegids Veluwe Trail" uitgegeven door Stichting Veluwe Trail. Een prachtig boek met allerlei dagtochten ...
Sla ik de gids open, eerste bladzijde "voordat u op pad gaat ..." onder het tweede aandachtspunt:
"Laat uw paard rondom op ijzers zetten, deze moeten niet ouder zijn dan 4 weken."

Val ik toch bijna van mijn stoel ...

Aantal bladzijden verderop "Goed voorbereid op pad" ... "Tijdens een trektocht verbruikt uw paard veel energie. Houdt daar met de hoeveelheid krachtvoer rekening mee."



Enfin ... ik sla de voorbereidingstips van deze Stichting maar effekes over ... wel prachtige routes met duidelijke uitneembare kaarten ... ja, dat dan weer wel!

Wat een verschieten. Ik denk dat ik nog op Winner les heb gekregen in 2006! Hoe kan dat nu van teveel gras zijn??? Het is het einde van het graasseizoen na een ganse zomer grazen zijn ze toch aangepast? Was er iets "met" het gras??? In elk geval is het verschrikkelijk. Mijn oprechte medeleven.
Myr

Ik lees toevallig over een nieuw type hooinetten:
www.paardenkenniscentrum.nl/producten?sort=1a&page=2

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Jaaaaa boekje uit het jaar 0!
Ik kreeg m ook toen ik mijn allereerste trektocht aan het voorbereiden was,eeeeeeh...1996 dus.
Maar inderdaad,moooooie routes,ik heb er een paar gereden en ben van plan volgend jaar weer een stukje te doen.
Hee en wij lezen toch altijd alleen wat we WILLEN lezen he

pff als ik lees hoe de merries reageerden en hoe hij afscheid

Pien... hoe ontzettend roerend heb je Winner's afscheid beschreven.

Winner was een heel gelukkig paard. Gelukkig, omdat hij bij jullie heeft mogen wonen, een koppel kuddegenoten had en beslist geweten heeft dat hij heel erg gewaardeerd werd om wat hij was.
Net zoals het paardwaardige bestaan wat hij heeft gekend, vind ik dat jullie het in zijn stijl, paardwaardig, hebben afgesloten.
Echt heel erg mooi beschreven.
Neemt niet weg dat een afscheid altijd verdriet doet. Gelukkig hebben dieren daar minder last van als wij, ze accepteren sneller en zijn het (denk ik) sneller vergeten.

Winner, R.I.P. !

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Spirithorses schreef op vrijdag 1 oktober 2010, 1:41:

Shit,
Sterkte Pien - Jack - Evy - Kirsty

Nils en Olly

Ons hart bloed

Een moeilijk maar heel mooi en indrukwekkend afscheid van Winner hebben jullie meegemaakt.
Veel sterkte met het verlies van jullie paard.

Misschien een keer een PN 4-daagse ijzervrij Veluwe trail rijden, fotootje maken en naar de redactie sturen, met de titel, zo kan het ook...

Hier ook zo'n paard. Ik ben op dit manier een keer met hem in een los stuk prikkeldraad beland dat in de berm 'verstopt' lag
Niet echt leuk om mee te maken. Dus goede tips zijn idd welkom.