Ik ben eens in contact gekomen met 2 leerlingen (laatste jaars paardengedragdeskundigen) en vond het een vreselijke ervaring. Eerst een kennismakingsgesprek waarin ik zoveel mogelijk over mijn paard moest vertellen. Daarna hebben ze even contact gezocht met mijn paard. En later zijn ze teruggekomen om een video te maken terwijl ik mijn paard reed. Het ging om de vraag of ze mij konden helpen een probleem op te lossen, omdat mijn paard tijdens het rijden vaak wegspringt/spoken ziet.
Het werd ze al gauw duidelijk dat ik mijn paardjes via de paardnatuurlijke manier houdt. En ze staken zeker niet onder stoelen of banken dat ze dat helemaal niks vonden. De hoeven waren volgens hun verkeerd bekapt want mijn paard stond er scheef op volgens hun. Terwijl ze niet de moeite hebben genomen om er een meetlintje bij te houden. Dat werd zomaar vanuit het oog bekeken en beoordeeld, terwijl de hoeven wel degelijk recht waren nadat ik ze op ging meten. Zo liep ik tegen meer dingen aan.
Bitloos was maar niks, en ik kreeg zelfs al commentaar over opzadelen terwijl ik nog niet eens klaar was.
Voor mij was het snel afgelopen. Ik vind dat een paardengedragsdeskundig heus een eigen mening of ideeen mag hebben, maar vanuit professioneel oogpunt hoor je objectief te kijken naar de paarden van klanten. Over het oorspronkelijke probleem heb ik ze geen enkele keer gehoord. Mijn paard paste niet in een bepaald "hokje". Had geen nare jeugd meegemaakt, was niet meer jong, was ook van nature geen bang of angstig paard...en dan wordt het al gauw moeilijk om een etiketje erop te plakken.
Ik ga ervanuit dat niet alle leerlingen van Tinley zo zijn, maar ik vond het wel typisch dat ik twee van dezelfde types hier had. Behoorlijk traditioneel ingesteld, en niet open minded voor andere (misschien wel betere) manieren van paardenhouden.
Groetjes Jolanda
Warboel
