Ga je dat dan wel vol kunnen houden Eva?
Als je telkens met dingen geconfronteerd wordt, waar je eigenlijk niks mee te maken wilt hebben.
Of wil je eerder de kant op van Eddy Modde en wil je dat vervoer op termijn wel gaan combineren met trailertraining?

Ik had je site trouwens wel bekeken.
Ik ben zelf ook altijd afhankelijk van derden om mijn paarden te vervoeren.
Maar t'is jammer dat je met een trailer-combi rijdt en niet met een vrachtwagen.
Want afgelopen zomer heb ik mij nog ziek gezocht naar een taxi die met een vrachtwagen rijdt. (Degene die ik vroeger gebruikte, was blijkbaar niet meer bereikbaar.)
En ik kon niemand vinden. Alleen grote transporteurs die op langere afstanden rijden.
En uiteindelijk is paardlief vervoerd moeten worden met grote C-vrachtwagen waar eigenlijk nog 7 paarden gezellig bij op konden. Das ook een klein beetje erover natuurlijk.
Trailer blijft toch echt enger hoor, voor veel paarden.
Mijn paard laadt bijvoorbeeld binnen de minuut op een vrachtwagen en met een trailer is ze echt niet vervoerbaar.
Misschien dat die mensen daarom zich vergissen in de laadbaarheid van hun paard?

Eva Saegerman schreef op maandag 4 oktober 2010, 10:45:


goed verhaal,
ik kan je echter verzekeren dat je alleen maar meer ellende krijgt.
Een paardentaxi is er voor mensen die onder het motto "Hij mot en zal in die trailer" niet kijken op een grammetje heftigheid meer of minder.
Volgens mij zul je bijna alleen paarden krijgen die niet gewend zijn de trailer in te gaan.
Want paarden die dat wel zijn daarvan heeft de eigenaar meestal zelf een trailer.

Conrad trainde paarden trailermak in een week, werkte desnoods de eerste keer 6 uur op zijn manier met het paard om hem naar zijn locatie te brengen..
Dat kon, want hij werd voor een aantal uur per dag maal 7 betaald en een beetje meer in het begin, betekende meestal wat minder aan het eind.
Daar zit meteen voor jou de bron van narigheid.
Je hebt géén tijd.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Ik denk dat je helaas gelijk hebt Piet.
Storm was ook niet te laden. Kon ook niet oefenen want had geen trailer.
Dus elke keer als hij er een zag moest hij er in want ik moest weg. Uiteindelijk heeft dit er bij hem voor gezogt dat het laden steeds moeilijker ging.
Nu heb ik sinds een halfjaar een trailer van een vriendin die ik mag gebruiken. En trailer laden is een spelletje. Nu dus ook als ik weg wil met het paard. Ook al gaat het dan wel lastiger omdat er wel degelijk spanning bij mij zit als we weg moeten, en niet als we oefenen.
Mirella

Christel Provaas schreef op maandag 4 oktober 2010, 10:43:


Mijn reactie was puur op het uitbundig belonen, zo staat het er ook hoor, als je even terug leest

Ja, ik heb ook gelezen van paarden die er jaren mee geleefd hebben. Maar ook van paarden die binnen een dag doodgebloed zijn.
Als je naar Banjer in de wei kijkt: vrolijk, staat te hinneken en te showen. Niks aan te zien, behalve een druppeltje bloed aan z'n neus (dus geen rode snuit oid) en dat bv vandaag zelfs niet eens.

Maar ik weet ook dat een paard (als vluchtdier) geen pijn laat zien, dus in hoeverre heeft hij pijn?
Ik weet nu zeker dat hij pijn heeft: Begin juli had ik de overstap naar bitloos gemaakt, maar half augustus merkte ik dat hij telkens de teugels uit m'n handen trok en z'n eigen gang ging (t/m er echt vandoor gaan, want ik niet kende van hem). Hij was altijd wel een druktemaker, maar hij was uiteindelijk altijd terug te pakken.
Ik weet het aan het bitloos (in combinatie met wellicht mijn onvoldoende rijvaardigheid) en hing er dus maar weer een bit in. Maar het ging niet beter: elke keer verzet, scheef lopen en uiteindelijk zelfs steigeren (echt recht omhoog, dat had hij nog nooit gedaan). We zijn door zijn steeds heftiger wordende verzet zelfs samen gevallen tijdens de PTV op het NK TREC (bij de simpele oefening: recht achterwaarts lopen). Ik begon echt moedeloos te worden, begreep niet wat ik fout deed.
Ook bij het knuffelen merkte ik dat hij z'n kop wegtrok, dus ik begon zelfs te twijfelen aan mijn relatie met hem. Maar nu ik weet dat hij druk in die neus heeft (en dat de druk van zowel het bitloze als het bithoofdstel waarschijnlijk pijn veroorzaakt heeft en ook knuffelen gewoon niet fijn was) vallen ineens ook alle puzzelstukjes op z'n plaats.

Misschien heeft hij nu nog niet structureel pijn (alleen als er druk op komt), maar wanneer heeft hij altijd, dus 24/7, pijn? En wanneer vindt hij dat nog acceptabel? Hij kan het me niet zeggen! Maar het gaat wel om hem, niet om mij!
En als het gaat drukken op hersenen, is hij dan nog betrouwbaar? M'n kinderen kruipen nu gewoon onder hem door. En kan hij zich nog handhaven in de kudde (hij is nu de leider, maar de nieuwe merrie en hij zijn voorlopig nog water en vuur)? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op weet.

Als "ze" het leven dragelijk voor 'm kunnen maken (en ik dus zeker weet dat hij geen pijn heeft), en al zou ik nooit meer op 'm kunnen rijden, best. Natuurlijk ga ik liefst met Banjer de Veluwe rond en verder met TREC. Maar als dat niet meer kan en hij wel gelukkig en pijnvrij kan leven, dan is het ook goed. Dan mag hij hier lekker op de wei blijven (ik heb 3,5 ha, dus ik zou er wel heel wat meer kunnen hebben dan de 4 pony's die ik nu heb). En zoek ik een andere pony om op te rijden (al dan niet tijdelijk, want Zandora is nu 2 en zal dus over een paar jaar ook gereden kunnen worden). Er staan zo veel pony's te koop die een fijne plek zoeken, daar zit vast ook een New Forester bij die hier past.

Ik heb de afgelopen week de ogen uit m'n kop gejankt, ik had echt van die gezwollen kikker-ogen. Maar als de uitkomst echt is dat het beter voor Banjer is hem (op enig moment) te laten inslapen, dan zal dat ook gebeuren, hoe verdrietig ik daarom ook zal zijn. Ik laat hem niet lijden omdat ik bang ben voor m'n eigen verdriet. Maar de ellende is dat ik het allemaal nog niet weet, ik weet alleen dat niets doen geen optie is.

Woensdag-ochtend hebben we een afspraak ik de Lingehoeve. Dan hoop ik meer te weten, ook over slagingskansen van de te kiezen behandelmethode en over de residive-kans. Tot die tijd kan ik alleen maar hopen dat alles weer wordt zoals het was.

die kun je hier best posten, hoor, heb ik ook al eens gedaan, toen bepaalde figuren hier ook nog rondhingen...geen één lullige reactie
oprecht is oprecht

Hallo allemaal, Ik ben net een enorm avontuur aangegaan en een dorpsgenoot geholpen die zijn paard wegens tragische omstandigheden moest opgeven en nu heb ik Maya 8 jaar oud en ze is een lief, goedig werk/ trek paard. Voor mij gaat ze voor het sjeesje en gaan we met mijn 3 hondjes op pad. Hopelijk volgend jaar voor een huifkarretje en gaan we op vakantie.

Ze heeft zeker de laatste 5 jaar 's nachts op stal gestaan en overdag buiten maar aan een lang touw. Ik wil haar nu constant buiten laten staan maar heb nog geen wei met hek er omheen. Dus lekker lang vrij rennen in de wei kan ze nog niet. Kan ze op deze manier toch de hele winter buiten staan? Hier kan het echt vriezen -20 en sneeuwen minimaal 25cm-60cm

Nu staat ze 's nachts in de tuin die wel op slot kan (zigeuners stelen paarden hier) (Bulgarije) en gaat absoluut haar 'stal' niet binnen, er staat eten voor haar maar ze blijft buiten. Ze geeft me 'kopjes' en begint te hinniken als ze in de wei staat en me aan ziet lopen, ik neem aan dat dat een goed teken is..?

Ze heeft geen hoefijzers en gelukkig las ik jullie site eerst, en gelukkig voor haar was de enige hoefsmid in het volgende dorp net overleden.

Ik blijf lezen, ik blijf leren en hopelijk blijft zij hinniken van plezier.

Alvast bedankt Groetjes Marianne