Aafke schreef op zaterdag 16 oktober 2010, 20:16:
> angelique hage schreef op zaterdag 9 oktober 2010, 22:53:
>
>> Vandaag was ik bij de Broekelo-cross. Mijn kinderen zijn als equipe
>> gestart (en 2e geworden) en dit jaar was ik dus de groom. Dan beleef je
>> zo'n cross toch anders.
>
> Angelique... heb even deze post van jou hier naar toe gehaald. Hoe ervaar
> jij het dat je kinderen met bit rijden? Hoe kijk jij daar tegen aan?
Ik heb niet geschreven dat ze mét bit reden...
Maar, eerlijk is eerlijk, dat deden ze wel.
En het is hier een héél heet onderwerp. Interessante topic voor mij dus, heb er toevallig gisteren in de auto met Anja ook uitvoerig over gepraat.
Voordat ik je ga antwoorden, verwijs ik echter ook even naar mijn bericht 215173: ik wás dus ook overgestapt op
bitloos, maar dacht dat "het niet werkte" en ging dus weer mét rijden. Inmiddels weet ik dat het dus iets heel anders was en zal ik (als Banjer weer helemaal mag genezen) alleen nog maar
bitloos met hem rijden. Dit dus om even aan te geven, dat ik ook zelf een lang twijfelende en tot voor kort een niet volledig
bitloos overtuigde ruiter was. En daarmee dus een heel andere voorbeeldfunctie voor mijn kinderen dan veel anderen hier.
Mijn dochter (10 jaar) rijdt nu mét bit op de club / wedstrijdjes en verder zónder. Vanmiddag heeft ze bv een buitenrit gemaakt: op barebackpad en met alleen een (nb heel dik) touwhalster. En ik heb er bij haar alle vertrouwen in dat in de komende jaren, met het toenemen van haar rijvaardigheid en zelfvertrouwen, uiteindelijk door haar 100%
bitloos gereden gaat worden.
Mijn zoon (12 jaar) is een heel ander verhaal. Hij is een echte puber die alles wat ik zeg per definitie ter discussie stelt. Hij was helemaal gestopt met rijden (zijn pony is ook verkocht, maar gelukkig PN terecht gekomen bij Corinne), voor een deel ook als direct gevolg van onze dagelijkse confrontaties: ik PN-minded, hij tradi (en dan ook nog helemaal gericht op "de sport") met op de achtergrond al zijn vrienden die hoog in de sport rijden: op beslagen stalpony's, met de hele winkel van sporen, zwepen, scheren, dekens en vul het verder zelf maar in. En tja, daar stond ik met mijn PN-verhaal en zelf toch ook niet echt een super-ruiter.
In de loop van de zomer gaf hij echter aan dat hij toch die warme neus op z'n schouder erg miste. En sinds een maand heeft hij ook een weer een pony, een echte "sportpony". Bij de vorige eigenaar stond ze altijd op stal, elke week naar concours, werd met sporen gereden, stond op ijzers, etc, etc. Sinds ze hier is zijn de ijzers er onder uit en staat ze altijd op de wei (de pony leeft ook echt op, dat zie je aan haar). Toen ik mijn zoon kort na aankomst hier de wonden en littekens in haar flanken liet zien, gingen de sporen (die hij van z'n vrienden had gekregen) ook rechtstreeks de vuilcontainer in. Maar ja, rijden zonder bit, da's volgens hem toch echt onmogelijk. En tja, eerlijk is eerlijk, mijn dochter en ook ikzelf kunnen helaas voorlopig nog niet het tegendeel bewijzen. En toch hoop ik mijn zoon binnenkort te kunnen laten overtuigen door een stoere, humorvolle, beregoed
bitloos rijdende kerel.
Verder sluit ik mij qua visie aan bij wat Tineke hier eerder in de draad schetste.
Warboel
