Hoi marianne, bedankt voor je antwoordje. Ik wou je ook via je tekst antwoorden omdat het duidelijker is, maar de tekst is te lang om in 1 post te kunnen.
Leuk om iets te vernemen uit Bulgarije. Mijn leraar heeft een atelier in Roemenië en begeleidt paarde-wandelingen in de streek. Ik kan ook uren luisteren naar zijn vertellingen over gevaarlijke zigeuners die plots opduiken 's nachts, grote kampvuren met honden er rond om de beren en wolven die in de struiken loeren op een afstand te houden
en tochten met paard en kar door de nog wilde natuur. Ook minder mooie verhalen over paarden gedropt in kleine, lage stalletjes tijdens de winter waar de amoniakgeuren niet te harden zijn en het feit dat veel paarden sterven aan worminfecties omdat ze daar geen geld hebben voor goeie producten.
Ik word zo misselijk van de West-Vlaamse maatschappij (wellicht van elke maatschappij omdat ik me niet wil aanpassen
) en lijkt me een avontuur om in zo'n land te wonen. Jammer maar onvermijdelijk, mensen zijn kuddebeesten en wat vreemd is en niet in hun kuddetje past, wordt argwanend bekeken, we zijn nog lang niet uit de middeleeuwen en nog steeds vertelt men verhalen over vreemde vrouwtjes die alleen leven en zich niet aanpassen naar het beeld van de maatschappij. Ze worden wellicht geen heks meer genoemd, maar de stempel die men op zo iemand plakt heeft net dezelfde betekenis.
Het lijkt me enorm mooi daar, ben echt nieuwsgierig. Is het niet gevaarlijk om daar alleen als vrouw te wandelen door de natuur? Lijkt me zalig dat je dat ooit met je paardje zal kunnen doen.
Ik weet niet of het gras zo gevaarlijk is op 1050 meter hoogte. Ik denk dat je jouw streek wat kan vergelijken met de eifel qua samenstelling gras (welke soort bodem is het daar bij jullie?) en er zit heel wat minder fructaan in het gras dan hier in België of Nederland. Ik denk dat de grond bij jullie daar toch ook redelijk arm is.
Succes met kruiden, maar weet als je ze in de weide staan hebt, ze binnen de kortste keren verorberd of vertrapt worden. Het is heel moeilijk om ze in een weide te laten overleven, tenzij je echt hectàres hebt. Beter is een hoekje apart maken met kruiden en dan bijvoeren, maar dan moet je weer juist weten in welke hoeveelheid, wanneer op het jaar of in welke omstandigheid. Sommige kruiden zijn licht giftig maar in kleine hoeveelheden toch geneeskrachtig, dus ik vind het niet evident om daarmee te werken.
Regelmaat, beweging, gezond gras, hooi en water, een vriendje en een grote portie geluk denk ik zijn belangerijkste om een paard te houden. Je kan preventief werken met kruiden en dan op een dag staat hij met z'n voeten in de draad of breekt uit en breekt z'n been of trapt in een konijnehol en loopt een pees af en daar sta je dan met al je goeie bedoelingen. Het moment dat een paard ziek wordt, is het wel zeer interessant als je kennis hebt van kruiden. Ik ben heel erg akkoord dat de alternatieve geneeskunde sommige chronisch zieke paarden beter kan helpen dan de reguliere geneeskunde, die ze soms alleen nog maar zieker maken.
Nog even over paranormale zaken.
Hier zoekt men naar tastbare zaken om het paard terug in z'n waarde te brengen zodat hij zich terug wat paard kan voelen in onze mensenwereld. Geloof me, er is veel wat we niet weten, maar je kan daar zo ver in gaan als je wil. Hoe ver, hou je best voor jezelf. Ik heb ooit eens een aflevering gezien op tv van hoe een paragnost z'n 'ingevingen' krijgt, wel het zijn meesters in het observeren, is al wat ik ervan zeg. Met alle respect.
Warboel
