Spirithorses schreef op dinsdag 19 oktober 2010, 17:16:


Als het paard ook maar 1x struikelt straks, komt dat natuurlijk door dat domme natuurlijk bekappen. Je ligt wel gelijk onder een vergrootglas als je zoiets op je neemt.

Ik had een excursiste die ook studeert voor veearts en zij bekapte een hele ponymanege. Nu had ze geen tijd genoeg meer daarvoor, dus werd er weer een hoefsmid gevraagd. Het eerste wat er gebeurde was dat er een hele rel ontstond over dat die hoefsmid zo vreselijk veel puin moest ruimen en dat ALLE ponies vreselijk kreupel liepen en gebroken voetassen hadden. Nou ik ben er geweest en ik heb haar werk gezien, maar de ponies liepen allemaal fantastisch.

Arabesk schreef op woensdag 20 oktober 2010, 15:42:


Allemaal broodnijd, beetje hetzelfde als wanneer je naar een andere kapper gaat. De eerste vraag is dan "Sjeeez welke halve zool heeft dat geknipt"
En Nb moet dan zo nodig contact houden en communiceren met die wereld? Lukt gewoon nooit. In de ogen van de traditionele wereld zijn we allemaal zelfklooiers die overal de ballen verstand van hebben, waar je je zoveel mogelijk tegen moet afzetten en wij vinden hen achtergebleven middeleeuwse ijzerhandelaars.

Laatst had ik , zo moest degene met wie ik in discussie was - een ijzerfan natuurlijk- toegeven, een punt.
Ik zei stel je nu eens voor. Je hebt nog nooit van hoefijzers gehoord, kent geen ijzer en weet niet wat je ermee kunt doen.
Nu heb je een paard wat problemen met de voeten heeft. Stel het is hoefbevangen.
Zou je nu ooit ervoor kiezen in deze tijd van moderne middelen om een stuk ijzer rond te smeden, gaten in te slaan en daar nagels door in de witte lijn van die zieke voeten te slaan, zodat het paard daarop zou lopen?
Maar maakt niet uit hoor hoeveel punten je ook maakt, even later ging hij al rammelend met zijn ijzerwaar weer verder.

Ik krijg altijd weer een hoop power om lekker door te gaan met mijn hoefsmidvak ondermijnend gedrag door de reacties die ik van cursisten zo nu en dan krijg, zoals deze van een mevrouw die hypo therapeut is en werkt met jongeren met geestelijke probleem

Beste Piet,
nogmaals bedankt voor je bezoek aan onze instelling en vooral voor je advies en tips ivm met het bekappen van onze paardjes. Ik denk dat mijn 2 jongere collega's, nu meer overtuigd zijn van het natuurlijk bekappen. Ik hoop dat ze ook de cursus bij u zullen volgen, wie weet samen met de hoefsmid???

vele groeten, bedankt en tot later

En zo zie je, misschien kan ik er straks weer ééntje hersenspoelen, als ie inderdaad meekomt In een dag moet dat toch kunnen lukken

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

mosterd na de maaltijd: www.dropbox.com
en raak je belangrijkste foto's en andere documenten nooit meer kwijt door brand of diefstal

Een vraag rond rotstraal. Kent iemand het produkt 'veterinary trush remedy'? Al ervaringen over gehoord en kan dit gecombineerd worden met natuurlijk bekappen?
Preventie van rotstraal ken ik maar als hij het toch heeft zou wik willen weten of dit product goed is als behandeling of om het te voorkomen. Hij moet spijtig genoeg in de winter vrij veel in zijn stal staan en daar kan ik voorlopig niet veel aan veranderen.
Mijn vraag is dus echt over het product 'veterinary trush remedy'.

Tijdje alleen meegelezen, maar bij deze kon ik mijn drang om te reageren niet weerstaan.

Dit is een onderwerp waar vaak en veelvuldig tegenaan gelopen wordt, ook door mijzelf.

Om jullie mijn hele lulverhaal te besparen zal ik eerst mijn zienswijze uitleggen en dan het voorbeeld wat ik voor ervaring met het overbrengen van bitloosrijden heb.

Het is in mijn ogen een kwestie van geduld, respect en tijd door de al bitlozerijders of een grote bekende ruiter die ineens bij bitloos zweert en daardoor een verschuiving in "bitloos-land" brengt om meer bewustzijn te brengen.
(Misschien is het dus een goed idee om nu alvast een domeinnaam voor een webshop met de verkoop van allerhande bitloos-hoofdstellen te registreren, want gegarandeerd dat je bij een bekeerde bekende ruiter binnenloopt. )

Of we het iemand kunnen verplichten om bitloos te rijden of met bit rijden kunnen verbieden is in mijn ogen een lastige.
Het bij de wet verplichten van bitloos of iets zou in mijn ogen niet helpen/werken, omdat het verbieden van iets altijd op hevige weerstand kan rekenen. Je zult nl. altijd voor en tegenstanders blijven houden ongeacht wat je aanbrengt en onderbouwd of niet.
Onze taak is in mijn ogen dus ook meer gelegen in het op een zachte manier de meerderheid ervan overtuigen wat de voordelen van bitloos zijn. (Kijk naar mijn voorbeeld in mijn "lul"verhaal . Als ik maar 1 iemand tot nadenken heb gebracht heb ik al wat bereikt en mijn olievlek uitgebreid.)
In mijn ogen kun je het verbieden van rijden met een bit of verplichten van bitloos rijden dus ook alleen uitvoeren als je bijv. je eigen pensionstal hebt en niet velen hebben dat voorrecht, of als je een minderjarig kind hebt dat een verzorgpaardje wil of op de manege wil gaan rijden en hem/haar bewust wilt maken.
Maar anders houdt het toch echt op en vind ik nog altijd dat de toon de muziek en dus je succes, maakt.

Mijn idee is dus meer om een voorbeeld-rol te vervullen waarin je mensen laat zien hoe het ook kan en ze op die manier kennis laat maken met de alternatieven op het bit.
Dan gaat het werken als, de net genoemde, olievlek en heb je binnen de kortste keren een verschuiving gemaakt en een groot publiek op een vriendelijke, zachte en goed onderbouwde en overtuigende manier bereikt.
En daarbij is het dus, en dat weet ik inmiddels uit heel veel eigen ervaring, echt heeeeeeel belangrijk om dat zacht te doen; zonder druk, zonder veroordeling en zonder "agressie". Doe(n we) je dat niet, dan zul je veel minder mensen bereiken en zal het doel om "iedereen" aan het bitloos te krijgen een verre, wazige droom blijven.
Pas wanneer je mensen respecteert en ze niet veroordeelt op het feit dat ze er (nog) niet voor kiezen bitloos te willen/gaan rijden zul je verschuivingen en veranderingen teweeg brengen.
En dat werkt niet alleen zo met bitloos, maar ook met ijzerloos, 24/7 buiten, etc. etc.

Nu mijn ervaring met bitloosrijden (mijn lulverhaal )
Als ik mensen die op wat "professionelere" wijze met hun paard rijden vertel dat ik mijn paard bitloos rij, word ik met open mond aangekeken en is de eerste vraag meestal: "Hoe kun je dan controle houden of haar aan de teugel krijgen? (Ja, want stel je toch voor dat ze eens een keer niet in de krul lopen... )
Als ik dan vertel ik dat 10x meer "grip" heb zonder bit en mijn paard nog nooit zo nageeflijk, makkelijk terug te nemen en ontspannen is geweest sinds ik bitloos rij, dan zijn mensen helemaal met stomheid geslagen.
Mooi voorbeeld is dat ik met mijn meissie,Tinka, ben gaan lessen volgens de "de Bodt" methode vanwege haar arthrose en kreupelheid. (Dit laatste is overigens, voor de mensen die zich mijn topic nog herinneren, he-le-maal over!! )
Ik kwam dus doodleuk bitloos en zonder zadel de bak in daar en kan ik jullie vertellen dat ik behooooorlijk wat scheve blikken heb gehad van de mensen die daar op stal staan.
Is een redelijk dure dressuur-gerichtte stal namelijk, dus om dan een Tinker met bitloos hoofdstel en als klap op de vuurpijl, zonder zadel de bak in te zien gaan... daar snapten de meesten niets van... Gelukkig hebben wij altijd de vooroordelen die naar ons hoofd gegooid werden weerlegd, dus ik ging de uitdaging vol goede moed aan. En met succes!!
Mijn lerares kon mij nl. vertellen dat ze nog niet één keer een paardje in haar les had gehad die zo snel zo ontspannen en nageeflijk liep als mijn Tink en dat we een ontzettend goed team waren die helemaal op elkaar ingespeeld waren. Dat we dit ook nog eens deden terwijl ik er zonder zadel opzat en dat ik ongeacht wat, zonder problemen bleef zitten, maakte dat ze echt trots op ons was.
Ik ken dit compliment echt grotendeels aan het bitloos rijden toe.
Met bit weet ik zeker dat het niet zo voortvarend had gegaan nl. omdat ze dan niet zo goed had kunnen ontspannen en dan had het blijven zitten ook echt veel moeilijker geweest, dus meer bevestiging had ik niet nodig om te weten dat ik de juiste beslissing heb genomen om dat bit uit haar mond te halen en houden.
Maar ja, ondanks dit geziene succes is het dan helaas nog steeds niet reden genoeg om het zelf ook te proberen, zowel zij als stalgenoten daar.
Maar dat is in mijn ogen te wijten aan het feit dat zij nog steeds geen groot voorbeeld hebben die het bitloosrijden aanspoord, ze zitten vastgeroest, er is een bepaalde angst om het bekende los te laten en het gewoon een kwestie van wachten en geduld hebben voor ons, meer dan laten zien en aanrijken kunnen en mogen we in mijn ogen niet doen.
Het willen omswitchen is iets dat van binnenuit moet komen en niet opgedrongen mag worden. Zoals ik eerder al zei: Als ik maar 1 iemand daar op stal tot nadenken heb gebracht, heb ik mijn deel al bijgedragen en wordt de olievlek alweer wat groter.
(Gelukkig heb ik wel al wat mensen in mijn omgeving op zachte wijze overtuigd van het bitloos rijden, geheel succesloos ben ik dus gelukkig zeker niet. hihihi! )

Zo en dat was mijn zienswijze en ervaring.

Groetjes,

Yvette

Leuk Marsha!!!!Goed voorbeeld doet volgen he!!
Tegen mij zeggen ze altijd:ja maar een arabier is zo gevoelig,logisch dat die zonder bit ook goed reageert.......leuk dat ze nu jouw reus van een Bart zien,yeeeaaaah!!

Ziek zijn deze engerds. Machtsvertoon dat ronduit schandalig is. Deze personen mogen wat mij betreft meteen de TBS kliniek in en er nooit meer uitkomen. Iemand die tot dit in staat is is ronduit een gevaar voor de maatschappij. Zo iemand moet wel in het dagelijks leven prolemen hebben. Ik hoop dat zij snel gepakt worden. Je zal je paard zo vinden in je wei. Dat is echt ziekelijk. .........Ik wens de eigenaar heel veel sterkte toe.

Corinne Corten schreef op woensdag 20 oktober 2010, 20:34:


Nou vraag ik me dus opeens af of dit niet dezelfden waren die de jonge koe hebben geprobeerd te doden in de weide bij ons achter.
Corinne, Ternat is niet zo ver van hier, toch?

Groet, Pien

Ternat is een behoorlijk eind voor jou, hoor Pien
Dat ligt tegen Brussel. Je rijdt er langs als je de autosnelweg neemt van Brussel naar Gent.

Ans Jondral schreef op woensdag 20 oktober 2010, 20:43:


Ow gelukkig (voor ons dan he).
Groet, Pien