De mijne ging ook undercover mee, 4 of 5 jaar geleden. Hij was het niet met alles eens (hoefas-verhaal, peesblessures, beslist nooit flapjes van de straal afsnijden) maar in grote lijnen wel; het strookte me hoe hij al bekapte en vond dat mensen hun paarden dienden te houden en te voeren. Hij knapte af op de knulligheid van de dvd en dat bevestigde voor hem helaas het beeld van amateurisme.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Als een paard nu even z'n zelfbeheersing verliest en instinctief reageert als het geschrokken is in een voor hem nieuwe omgeving, wat doen jullie dan? Sommige zeggen kalm blijven en gedrag negeren (jij bent de coole leider) en zo rustig mogelijk blijven (paard mag rondjes rond je heen lopen, maar de leider blijft kalm wandelen of staan), zodat het paard rust bij mij vindt omdat ik uitstraal dat er niets aan de hand is, of eerder z'n energie spiegelen, zodat het paard terug aandacht heeft voor mij (groot maken, aandacht vragen en van zodra paard terug kalmeert, direct rust geven)
Bvb je loopt door een voor het paard onbekend gebied die hij eng vindt en achter hem staat z'n maatje te roepen. Plots wordt het teveel en het paard schiet weg.
Hoe doen jullie dat? Negeren of energie spiegelen?

Ik negeer het niet. Mijn Liz mag best even bang zijn. Ik beaam dat gewoon door te zeggen 'jeetje, dat vind jij eng' oid. Vervolgens laat ik haar nadenken. Meestal staat ze dan al wat rustiger, ik sta ook gewoon rustig, maar ze hoeft van mij niet direct uit haar angst. Ik laat haar zelf bedenken dat het inderdaad niet eng is. Op gegeven moment voel je wel dat ze klaar is en dan neem ik het voortouw en gaan we weer verder.
Zo loopt mijn angstige Liz keurig een heel schrikparcours af. Op de weg werkt het idem.

Alleen het terugroepen van de kudde is nog moeilijk. Ook hier negeer ik het niet, ik zeg 'He, ze roepen je, gezellig he' of iets van dien aard. Ik laat haar even rondkijken en vervolgens neem ik weer het voortouw. "we gaan".

Wanneer het echt heel erg eng is en Liz gevaarlijk wordt (voor mij) dan houd ik haar in beweging, dus juist niet stoppen en denken maar doorlopen. Op gepaste momenten iets belonen, of wat gras plukken, kauwen ontspant.

Arabesk schreef op donderdag 21 oktober 2010, 8:29:




@Piet: Informeren, indien gewenst adviseren en uiteindelijk overtuigen dat is wat zou moeten gebeuren. Zolang jij wilt hersenspoelen wordt het nooit wat.

Spirithorses schreef op woensdag 20 oktober 2010, 21:38:


't Is maar wat je belangrijk vindt

Dat is nieuw: kauwen ontspant. Ik dacht: als er ontspanning is kan je paard kauwen. Bij stress houdt het kauwen op, volgens mij omdat een paard niet goed kan luisteren als het kauwt.
Na stress zie je vaak gapen, ook na kleine schermutselingen tussen paarden onderling.

Je geeft me stof om na te denken. Energie spiegelen is niet voor elk paard goed. Hier zie ik mijn denkfout in. Mijn merrie is extrovert, eerder een erg zelfverzekerd, left brained, naar right brained neigend paard. Ze kan plots vanuit het niets wegschieten en hoog steigeren. Bij haar is spiegelen misschien beter. Bij angstigere paarden, zoals haar ene halfzus, moet ik misschien meer techniek die jij beschreef toepassen, dus meer focus op gerust stellen.

joop schreef op donderdag 21 oktober 2010, 9:58:


Mijn merrie geeuwt erg veel na oefening. Dus ze heeft wel stress gehad dan?
Ik vond het grappig, heb er enkele foto's van genomen zelfs...
Maar in feite bezorgt de oefening haar stress? Is dit positief of negatief? Of is dit gewoon een manier van verwerken van info?
http://www.mijnalbum.nl/index.php?m=fto&a=73&id=209655116&key=X7O7PUJK

Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 10:02:

Bedoel extrovert left brained, soms naar right brained neigend..