muriel schreef op donderdag 21 oktober 2010, 15:05:


Tja, ik denk er eigenlijk ongeveer hetzelfde over.
Ik heb mij in deze discussie tot nu toe afzijdig gehouden omdat dat niet de insteek is van dit forum.
Maar ik vind dat bit / bitloos gedoe eerlijk gezegd geneuzel in de ruimte.
Als ik zin heb om bitloos te rijden dan spring met een halster op mijn paard en als ik daar geen zin in heb, dan krijgt ze een gewoon bit-hoofdstel aan.
Wat ik daar zo ongeloofelijk mis mee zou doen, is mij nog steeds niet duidelijk. Leven en laten leven.
Ik heb paardlief nog nooit horen klagen en wat hier naar voren wordt gebracht als 'wetenschappelijk bewijs' vind ik in 99% van de gevallen ofwel lachwekkend of op z'n minst erg twijfelachtig.
Ik heb tot nu toe nog nergens iets overtuigends gelezen, dat een normaal bitgebruik in een recreatief kader door iemand met een zachte hand zo'n groot probleem oplevert voor het paard. Tot dat wel het geval mocht wezen, vind ik de laatste reacties in dit topic dan ook zwaar overroepen.

Men kan blijkbaar nog niet iedereen er van overtuigen dat een paard zo nu en dan wel eens iets te eten nodig heeft, getuige de vele meldingen van verwaarlozing etc... Nochtans lijkt de noodzaak van voedsel voor een levend wezen mij wel wetenschappelijk bewezen?
Wat wil je dan een wet gaan opleggen ivm zoiets vaags als bovenstaande?
Ik heb er begrip voor dat sommige mensen daar emotioneel op kunnen reageren en daar om welke reden dan ook een afkeer van hebben.
Maar dat vind ik eerlijk gezegd mijn probleem toch niet?
Er zijn dingen die ik stukken belangrijker vind ivm mijn paarden.

Omdat er in een ander topic zo interessant op de voeding ingegaan wordt wilde ik dat niet 'vervuilen' met mijn vraag.
Het gaat over de wiesencobs.
Ik heb er hier 2 die ik tegenover elkaar zet nl Marstall en St. hippolyt, maar welke is nou 'beter' icm een paard dat 24/7 buiten gehouden wordt ondersteund met hooi, liksteen en 1 kg lucerne per dag?
De samenstelling van wiesencobs van marstall:

Analyse (per kg):
ruw eiwit (RE) 9,30 %
verteerbaar ruw eiwit 6,50 %
ruw vet 2,50 %
ruwe celstof 25,10 %
ruwe as 7,80 %
energie 9,50 MJ
Electrolyten
calcium 0,60 %
fosfor 0,30 %
natrium 0,20 %
kalium 2,00 %
zwavel 1.500,00 mg
Vetoplosbare vitaminen
vitamine E 80,00 mg
caroteen 41,20 mg
Sporenelementen
ijzer 225,00 mg
koper 7,80 mg
zink 30,00 mg
mangaan 83,00 mg
kobalt 0,13 mg
jood 0,22 mg
selenium 0,10 mg

en de St. hippolyt:

Rohprotein 8,6 %
Rohfaser 28,6 %
Rohfett 1,6 %
Rohasche 7,6 %
verd. Rohprotein 52 g/kg
verd. Energie 8,9 MJ/kg
Calcium 0,7 %
Phosphor 0,2 %
Magnesium 0,2 %
Natrium 0,05 %
Kalium 1,3 %

Carotin 63,3 mg
Vitamin E 67,8 mg

Schwefel 1.347 mg
Eisen 721 mg
Zink 33 mg
Mangan 114 mg
Kupfer 8,4 mg
Selen 0,01 mg

joop schreef op donderdag 21 oktober 2010, 10:26:


Joop, ff héél erg off topic maar kan jij een normale mailwisseling onderhouden met die kerel in Liverpool?
Bij mij komt hij namelijk erg 'nutty-professor' over. Ik krijg geen zinnige instructie uit die man.
T'is dat ik van iemand die ik wel hoog heb zitten, gehoord heb dat hij wel degelijk weet waar hij mee bezig is, want anders...
Ik heb het eigenlijk een beetje opgegeven. Enige optie is nog om het via een Belgische kliniek te regelen die met hem samenwerkt, maar die zit aan de andere kant van het land en dan gaat het allemaal zo omslachtig worden.

Om het even, de gehaltes zijn haast inwisselbaar. Bestaat St Hippolyt ook uit alleen maar gehakseld/geperst gras?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Bij bijna al mijn paarden en in meeste situaties moet ik zo als gezegd rustig blijven, vastberadenheid en controle over de situatie uitstralen. In enkele gevallen en bij 1 van mijn paarden bijna altijd moet ik juist zijn energie overtreffen en hem tot de orde roepen want hij maakt zichzelf enkel maar gekker. Toen ik eens een tijdje in de rolstoel zat, was er iemand anders die hem even mee zou nemen aan de hand het strand op. Nu stond ik indertijd vlak aan het strand en de persoon in kwestie werkte op een friezenstal waar hij aan de lopende band friezen beleerde dus dat kleine arabiertje kon hem niet erg imponeren.
Hij is tot de kustlijn gekomen en daar begon die kleine heel hard op een korte volte om hem heen te galloperen. Hij stond rustig en paard was volslagen niet te bereiken. Na een half uur had hij hem eindelijk even stil en toen is hij maar weer snel het strand af gekomen terug naar huis. Hij heeft nooit meer iets met die kleine gifkikker van doen wil hebben.
Ik kon weinig doen vanuit mijn rolstoel maar dit typeerd wel mijn kleine vriend, daarbij moet ik zijn patroon doorbreken door zijn energie te overtreffen en dan zodra aandacht focus en iets anders gaan doen. Daarom heeft iedere situatie of paard weer een andere behandeling het is nooit one system fits all en dat maakt trainen een vak. Ik weet aardig hoe ik met mijn eigen paarden om moet gaan maar die ken ik vaak al vanaf hun geboorte of erg jong en heb ik al jaren en in heel veel situaties meegemaakt. Op een forum zal je zelden een juist antwoord vinden omdat het antwoord altijd is: it depends.

Trouwens als je neuriet, telt of gaat zingen doe dat dan regelmatig en niet enkel bij iets engs zoals veel mensen. Paard denkt dan Oh, mijn baas neuriet weer dan is er vast iets engs.

Naar mijn weten, zoals ik geinformeerd ben, kun je grasbrok ook droog voeren. Lust hij het dan wel? (Ik weet het niet 100% zeker, dus zou voordat je dat probeert even checken)

In principe kan een paard het goed doen op Compact gras (onbeperkt) en Lucerne. Hoewel ik daar geen ervaring mee heb. Dat was een advies van Hartog, voor mijn paard. Maar ik geloof niet dat dat een goedkopere oplossing is.

Succes!

Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 11:20:

In een uitgelokte situatie zoals jij beschrijft, zou ik ook daar kiezen voor de focus. Alleen niet de focus in de verte -daar waar je naartoe wilde- maar focus op de oefening. Ik weet niet wat je precies met het paard oefent daar tussen de koeien (!), maar stel dat het zijgangen aan de hand is: richt al je concentratie op het correct over/onderstappen. Ga "in je ballon", sluit je af voor de schemering, koeienvlaaien, wind en geluiden. Richt je volledig, 100% en zonder ruis op de oefening en dus dat wat je wil dat je paard doet; vul als het ware alvast in welke beweging je wil zien en schakel daarbij alle binnenkomende prikkels uit; je paard zal dat dan ook doen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Sandra Vyncke schreef op donderdag 21 oktober 2010, 13:26:
>

Mag ik even off topic... wat een leuk paard staat daar op je foto Sandra, wat is het voor ras?

Kaspar, waar woon je? Ik zit in Drenthe. Ik heb zat weidehooi maar wil graag ook graszaadhooi hebben. Omdat ik een hele kudde heb lopen die met het obesitas-gen zijn geboren, wil ik graag mengen. Ik meng nu weidehooi met haverstro, maar misschien kunnen we een deal sluiten?

Hartog maakt ook grasbrok, daar zit geplet gras in (vind ik wat veiliger dan compact gras, 2 van mijn paarden hebben er slokdarmverstopping mee gehad). In grasbrok zitten wel te weinig vezels, maar dat kan je heel goed aanvullen met graszaadhooi.

Grasbrok wel eerst weken bij voorkeur. Gooi die muesli troep toch aan de kant joh.

Natuurlijk bekappen? Da's yoga met paardenvoeten

Marianne Gomes schreef op donderdag 21 oktober 2010, 15:01:


Heeft weinig tot niets te maken met softly approach.
Heeft alles te maken met de hemel inprijzen als iemand zelfs maar bereid is om ernaar te kijken, nog sterker belonen als ze er meer over willen weten/nadenken, doodknuffelen als ze het willen proberen.
Dat is ervaring. Ik weet als geen ander hoe ik zelf geweest ben.
En hoeveel moeite het mij gekost heeft om te WILLEN geloven dat bitloos zo easy is en idd. tussen je eigen oren zit.
En dit schrijft iemand die (5??) jaar geleden nog met een fors scharenbit + tongboog rondcrosste. Waarom? Doodsimpel.... omdat ik niet beter wist... bitloos???
Wat is dat? Kan dat??

Met dwang.... bereik je helemaal NIETS.
Wél met her en der steekjes uitdelen... erover schrijven, ergens positief inhaken in een tradi wereld. Net zoals het ooit ook met natuurlijk bekappen is gegaan.
Vijf jaar geleden zowat onbespreekbaar... geschikt voor softy's....en nu zowat als normaal geaccepteerd.
Kennis verspreiden zorgt ervoor dat mensen bewust worden dat er uberhaupt nog andere wegen zijn!
Want als je dit zelfs al niet weet... hoe kun je dan ooit een verantwoorde keuze maken?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

ik mail je wel even persoonlijk