Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 21:45:

Heb nog steeds geen antwoord op die vraag, maar ga zelf wel in de wei zitten om te observeren.>

Nee ik begrijp meteen dat het paard wil spelen en me testen. En we spelen dan.
Als mijn Maya echt ergens echt heel heus bang voor is dan zie ik dat meteen, zelfs na 22 dagen en dan kalmeer ik haar op de manier die op dat moment toepasselijk is.

Als dat betekend zeggen; - Ben je nou helemaal mal, waar denk jij dat je mee bezig bent. Dit gaan we nu zo doen. Hop mee - of kalmerend strelen dat ligt aan de situatie, Maar elke situatie na opgelost te zijn eindigt met strelen. Liefde doet nooit kwaad. Het weerhouden van, wel.

Massage doen we regelmatig omdat wij dat contact gewoon leuk vinden, zingen doe ik vaak dat komt gewoon automaties als je blij bent, en dat is niet perse in hoge toon zingen vrouwen hebben nu eenmaal een ander octaaf dan mannen, er zijn natuurlijk enkele vrouwelijke Iwan Raybrof's maar ....dat zegt iets anders over ze.

Hard zijn zoals Mama dat doet, daar is niets fout mee, als je het maar wel doet zoals Mama dat doet en niet zoals een mens die zijn controle verliest doet.

Maar hoe doet mama dat dan, dat is nog steeds mijn vraag.

En ik train geen honden in die zin van het woord, ik heb twee hondjes, broertjes met verschillende vaders, dat kan met hondjes, gekregen van hun moeder, en van haar, met wat backup van boeken heb ik geleerd wat hondentaal is. Kapcho en Blacky hebben totaal verschillende karakters en hebben in stress situaties een andere approach nodig maar als leader weet je dat gewoon. Toen Lovche mij geadopteerd heeft kwam hij uit het bos waar hij wild geleefd had met een poot met ernstige schotwond. Hij is nu totaal deel van ons familietje en de grotere broer. Met hem kan ik alleen niet zegen 'even braaf zitten' dat kan hij niet met die poot. Luistert nu ook in 3 talen.

Toen Maya bij ons kwam wonen en 's nachts in onze tuin en overdag op mijn stuk land leeft, was het blaffen geblazen. Het zijn zeer goede waakhonden. Ik heb ze allemaal aan elkaar voorgesteld, uitgelegd dat er niet geblaft wordt tegen Maya en dat Maya niet die achterpoot mag optillen naar ze. Met een buur vriendhondje, die komt spelen met ze, rollebollen en mock vechten ze nu gewoon om haar heen zonder problemen. Lovche slaapt vlak bij haar op zijn rug met alle 4 pootjes in de lucht.


Een eerste vereiste is die rust in jezelf te vinden. Dan heb je in geen enkele situatie problemen, paarden, mensen, verkeer....

Als je zelf geen angst kent, kun je het niet over brengen op je paard.

En net als Steph ik praat tegen mij paard, in gekke situaties zeg ik gewoon. Wat doe je nou dan? Zo hoeft dat niet -ben je helemaal mal. Werkt - voor mij

Je kunt geen leader spelen, dat moet je zijn. Een hond of paard heeft dat direkt door.


Dat is weer je bent een leader of niet. Jij moet duidelijke instructies geven. Dat verwacht je Paard van je anders zoeken ze een andere leader of worden het zelf.

>Als jij bvb op straat gaat wandelen,

Weer die angst om zonder de pijn van het bit als achterhand de controle verliezen.

En weer je bent leader of je bent het niet. Dat komt uit en met je empatische hart en er totaal in geloven. Een groot deel van leadership is ook het anticiperen van situaties en ze een stapje voor zijn.

Met Maya had ik 4 dagen problemen omdat ik steeds maar dacht Oh jee ik weet niets van paarden. Tot het moment waarop ik dacht OK met de hondjes heb ik geen probleem
dus met jou ook niet.
Mijn geloof in mijn leadership kwaliteiten en haar respect voor mij herstelt.

En vanaf dat moment zijn we dikke vrienden.

Dit is ook de rede dat er voorlopig geen knollie bij komt. Mijn band met haar wordt eerst one to one gevormd, als we elkaar totaal kennen, dan pas wordt het tijd voor een ander knollie. Dan pas kan ik ook aan het nieuwe knollie die aandacht geven en gaat het nieuwe knolllie ook helemaal bij ons horen.
---------------
En voor de mensen de de kruidenlijn volgen en interesse hebben- Bilki is on board - die gaat helpen.

Chao

Ik vind dat je knap schrijft en het voor een groot deel met je eens ben.
Denk ook dat je jezelf zwaar belast als je er nu al een ander paard bij zou nemen. Eerst maar eens leren van eentje is vanuit jou heel begrijpelijk geredeneerd.
Maar er zijn alternatieven, is een schaap of een geit geen optie?

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Nou denk ik dat je best een goed stuk geschreven hebt, maar de professionele wereld wat veel in bescherming neemt.
Als je je beslissingen over het welzijn van je paard door het afnemen van je verdiensten laat bepalen zal er weinig veranderen.
Kun je me een klein beetje aangeven waar die veranderingen zitten? Of vind je het goed zoals het gaat? "Dat gaat me geld kosten en ik moet er toch van leven is een enorme dooddoener." Als het niet lukt om zo diervriendelijk mogelijk een dierenvak uit te oefenen moet je nodig iets anders gaan doen.
Ik denk dat de laatste groep die je beschrijft degene is waar veel van de leden van PN vandaan komen. Mensen die beseffen dat het zo niet moet. Die bereid waren en zijn zich niet meer druk te maken over de kleur van het dekje, maar in het vervolg over een goed paardenleven voor hun huisdier gaan denken ipv over hun fiets zonder trappers.

Bitloos zie ik nog zeer weinig in de professionele wereld. Logisch naturlijk , want die mensen trekken niet in paardenmonden, (welk paard werd onlangs ook alweer gediskwalificeerd omdat er bloed uit z'n mond kwam omdat ie """" op z'n tong had gebeten""""?)
En als je nooit trekt aan de teugels dan heeft een bit toch geen enkele negatieve invloed?
Komaan!! en dit richt ik aan iedereen die een bit wel vind meevallen... Doe je ogen open! Kijk eens om je heen!!

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Piet schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 7:02:


Dankjewel Piet

Het hondje dat op bezoek komt is Rexy het hondje van Boncho die komt zelf met 15 geiten op bezoek en is de enige Bulgaar die ik met een boek heb gezien, die ligt dus in haar wei te lezen en de geiten eten alle plantjes die zij niet eet. Boncho is nog steeds jaloers dat Rexy wel naar mij luistert maar niet naar hem.

Een ander stuk wei (ik verplaats haar een paar keer per dag) is naast de buurvrouw die de hele dag in haar moestuin werkt, die praat ook tegen haar.

De boer met de boze vrouw heeft nu 10 teenage kalven los lopen en die komen graag bij haar op bezoek. Een andere buurman die in Sofia woont laat als security overdag een radio spelen, als ze naast zijn huis staat heeft ze Bulgaarse muziek.

Veel buren die langs lopen kennen haar van Gosho en komen ook even een kroelewoellie geven. Ook om te checken of die Holandkata wel goed voor haar zorgt, hoor! Maya staat buiten in de regen, wat denkt die griet wel..!

Schapen zijn er niet in het dorp. Maar in feite heeft ze een meer gevarieerde dag dan een paard dat alleen met maatje in de wei staat.

Ikzelf werk buiten op het moment en heb prakties de hele dag contact met haar. Ik roep van boven hallo meissie, oortjes naar voren en weer lekker doorgrazen en ga echt steeds naar haar toe, even kroelewoelen even praten. Een keer had ik beloofd dat ik nieuw water zou halen, telefoon gaat en deze ouwe muts vergeet dat helemaal, kom terug bij haar en ze staat me echt woest aan te kijken, en ik vraag Wat is dit nou? Op dat moment herinner ik me het water, zeg OK ga water halen kom terug, oortjes weer naar voren en hele emmer leeg. Dat was 'het' dus. Wel beloven en niet geven - Ha!

Het grappige is dat de hondjes haar nu ook verdedigen, er zijn twee jachthonden die 23.5/7 in een klein hokkie zitten opgesloten. Als die in de wei rennen zijn ze echt out of control. Zij is nu niet meer bang van ze, want ze weet dat mijn 'pack' die twee wel even wegjaagt. En het is geen paard verhaal maar wel een shift in gedrag. Mijn twee werden contstant echt aangevallen door die twee meiden, bijten, wonden alles - nu Lovche erbij is zijn de rollen omgedraaid en zijn die meiden bang van de jongens.

Zo zie je maar Animals know best. En volgend jaar, als het nieuwe stuk land echt doorgaat, mag ze in het andere dorp bij de andere paarden staan (er zijn er zeker 100 in dat dorp) maar die zijn dan niet van mij. Van mij mag ze wel een veulentje en dat blijft dan wel altijd bij ons.

Veel plezier vandaag. Marianne

Stout paard - op je tong bijten ...!

Goed georganiseerd Informatie pakket niet nodig he?

Piet schreef :


Waarom dan wel een schaap, geit whatever als er drie honden om haar heen lopen?
What's the difference? Het zijn allemaal geen gelijkwaardige soortgenoten van Maya maar vreten wel haar gras weg.

Groet, Pien

Geweldig!

Dat is dan meteen een mooie plek voor een weekendje naar 'den overkant' met ons campertje.

@Piet
Ik wil de profesionele paardenwereld zeker niet in bescherming nemen want
ik zie genoeg dingen die echt niet kunnen. Wat ik wil aangeven is dat
ik in de praktijk merk dat ik met deze mensen gek genoeg makkelijker kan
discusseren en zij meer openstaan voor welzijn voor hun paarden
(aangezien het ook hun brood is) dan de penny meisjes.
B.v. stel zij gaan de paarden bitloos beleren is een stuk makkelijker om dat
de paarden met 3- 4 jaar aan het wisselen zijn (even los van het feit dat de paarden te jong zijn om te beleren dat is weer een andere discussie) dan is nu de situatie
nog zo dat "de markt" geen paard wil kopen dat geen bit kent en de ruiter
niet de kennis en kunde heeft het paard op een goede manier te kunnen rijden zonder een dwangmiddel als een bit. Wat doet de gemiddelde ruiter als hij zijn paard niet kan houden, direct naar de winkel voor een scherper bit en slof of thiedeman.

Dat het gros van de "wedstrijd"paarden voor topsport worden gefokt en niet geschikt zijn
90 % van de ruiters is hier natuurlijk ook debet aan.

Een paard wat in de sport gereden wordt is altijd voor de verkoop, ook een Totilas
niet voor het prijzengeld of de sponsor het einddoel is de verkoop.

Het feit dat ik ooit zo'n 25 jaar geleden besloten hebt om niet in de paardensport mijn brood te verdienen (jeetje ik word echt oud ) is dat ik geen economisch belang aan een dier wil hangen, nooit. Het is waar dat ik meer begrip heb voor mensen die hun brood moeten verdienen met paarden en daar door concessies moeten doen dan de mensen die uit desinteresse tegen beter weten in vast houden aan oude principes.
Zelfs Pien (sorry dat ik je in discussie betrek maar ik kon niet zo snel iets anders bedenken) heeft haar hengst gecastereerd omdat dit niet handig was binnen het bedrijf.
In mijn ogen volstrekt begrijpelijk maar het geeft aan dat je soms andere keuzes moet maken dan je eigenlijk van plan was omdat je wel met andere mensen en belangen te maken hebt als dat je puur een hobby hebt.

Alle paarden de box uit, zonder ijzers, bit, hulpmiddelen, wedstrijd- en transportstress
is natuurlijk ook mijn ideaal. Ik wil enkel mijn ervaring delen dat ik meer leed zie bij die hele grote groep paardenhouders met een enkel paard dan die kleine groep professionals met een grote groep paarden. Ik zou mijn aandacht dus meer richten op
die eerste groep als ik iets zou willen veranderen ipv zoals vaak gedaan wordt op die kleine groep profesionals.

Volgens mij heb ik het vermoedelijke antwoord al langszien komen in de thread: wat doet een moeder om haar baby gerust te stellen? Aan de borst en zuigen maar.
Het kauwen van een paard vindt volgens mij zijn oorsprong in het drinken/zuigen bij de merrie.

Ik heb zitten surfen op het internet in de wetenschappelijke Journals, maar krijg helaas nergens toegang tot een volledig artikel, ik blijf maar hangen bij de abstracts.

De vraag is denk ik; hoe los is los... en wie is je paard en wie ben jij. Ik weet niet hoeveel het uitmaakt of je op je paard zit of niet. Hoeveel je daadwerkelijk met je zit kunt doen verschilt waarschijnlijk ook per ruiter/paard. Als je erop zit en aan de lange teugel rijdt is ook vaak het 1e dat je doet als er iets loos is je teugels korter maken om contact te hebben indien nodig. In de zelfde tijd heb je ook je leidsels bij het mennen op maat, misschien wel sneller. Als je bv. met 1 hand Achenbacht kan dat verdomd snel, afhankelijk van de mate van losheid van je leidsel en gevoeligheid van je paard.

Ik men dus wel met losse leidsels bij mijn zeer gevoelige reus. Ze hangen natuurlijk niet tot onder z'n buik bij wijze van spreken, vaak varieer je in de praktijk tussen miniem contact en redelijk los (afhankelijk van wat je tegenkomt). Als ik bij hem ietsje meer contact maak zonder dat er iets loos is (of prongeluk bij het praten m'n toonhoogte iets verlaag, hij spreekt chinees ) gaat ie al stil staan. Een tijdje geleden gaf ik de leidsels even aan iemand naast me en het paard stond onmiddellijk stil... Die persoon was deze gevoeligheid dus niet gewend.
Default heb ik de leidsels altijd redelijk los hangen/miniem contact. Als ik ga sturen kan ik met de leidsels bij wijze van spreken tussen pink en duim op het juiste moment even ietsie minder meewerken. Dat is voor dit paard genoeg om z'n focus te verleggen en af te slaan. De mate en timing van de druk geeft aan hoe strak de bocht genomen moet worden. Ik trek dus niet constant en geef vaak van tevoren door ff iets stroefs op het leidsel te geven al even aan waar we later heen gaan. Zijn aandacht gaat dan vaak al die kant op. Daarna is het een kwestie van zeggen wanneer ie die bocht moet nemen. Het sturen is zo dus eigenlijk niet eens zichtbaar. Als je heel snel veel bochten maakt heb je natuurlijk ff meer contact. Maar ik moet er bij hem niet aan denken constant aan die neus te trekken en dan loslaten om te sturen. Aanvankelijk heb ik het zo geprobeerd, want dat is inderdaad wat iedereen zegt hoe Het Moet.
Maar de methode die we daarna samen ontwikkeld hebben werkt vele malen beter en ontspannender. Eigenlijk heb ik het van het paard zelf afgekeken tijdens wandelingen aan het halster, ernaast, toen hij nog "klein was". Hij deed het bij mij precies zo, even een impuls met z'n neus; "daar wil ik heen". En zo heb ik ook "teruggestuurd" indien nodig. Geen constante trek, even een lichte impuls. We begrijpen elkaar perfect nu. Ik kan me voorstellen dat dit bij een bijvoorbeeld niet zo gevoelig of vertrouwd paard anders is en je dus veel meer nodig hebt om goede communicatie te hebben...
Toen ik vroeger m'n 1e "menlessen" kreeg was dat op een hengstenstation met 1 van de hengsten. Die werd ook niet met constante teugeldruk gereden. Sterker nog, hier vielen de leidsels vaak van z'n kont af. Maar ja, dit paard was wel een rots in de branding.

Het is maar hoe jij en je paard het afspreken en hoe het per combinatie het beste werkt. Ik geloof dus niet dat er maar 1 manier van mennen is (hoe graag dat soms ook verkondigd wordt). Ik geloof meer in communicatie op maat.
Ik doe trouwens niet aan dressuur of zo, ga altijd met een enkelspan! over de weg tochtjes maken. Communicatie op maat wordt natuurlijk moeilijker als je meteen met 2 of 4 paarden tegelijk te maken hebt...